Moord op agente Cevat: soms moet je zwijgen

vrijdag 16 januari 2009 12:16

Collega's dragen kist met lichaam Cevat tijdens begrafenis

Bestel nu

Elsevier verzamelde de 22 beste reconstructies uit Elsevier in Moordverhalen.

Met oog voor detail beschrijft Gerlof Leistra in een meeslepende stijl, bekende en minder bekende moordzaken. Bestel Moordverhalen nu

Alle 161 moorden uit het afgelopen jaar zijn erg, toch springt voor mij die op de Amsterdamse hoofdagente Gabriëlle Cevat (28) er uit. Zij werd doodgeschoten terwijl zij haar plicht deed.
Een jonge vrouw die leefde voor haar vak. Vermoord door een stomdronken en buitensporig agressieve Arubaan.

Woensdagavond 9 juli 2008 is Gabriëlle Cevat in burgerkleding op weg naar haar nachtdienst op het bureau in Amstelveen-Noord als ze een BMW over de weg ziet slingeren. Ze alarmeert het wijkteam en zet de achtervolging in.

Vermoorden
Als de BMW voor een woning parkeert en Cevat de bestuurder wil aanspreken, opent deze 49-jarige Franklin F. meteen het vuur en raakt Cevat in haar nek. Ze overlijdt even later in het ziekenhuis.

De woning waarvoor Franklin F. parkeerde, was van zijn ex-vriendin Patricia. Volgens de politie stond hij op het punt haar te vermoorden. Eerder die dag had hij na het achterover slaan van een fles wodka twee kogels afgevuurd op de voordeur van haar ouders.

Een rechercheteam arresteerde hem na de moord op Cevat in de woning. In het bed van Patricia lag hij zijn roes uit te slapen met het vuurwapen onder zijn kussen.

Verbazing
Afgelopen dinsdag verbrak Franklin voor de rechters zijn stilzwijgen. Hij had die avond wat ‘zooi’ willen maken, maar was niet van plan om Patricia te vermoorden. En Cevat had hij amper gezien. Voor hij het wist, ging het vuurwapen in zijn hand af. Alsof hij de trekker niet zelf had overgehaald.

Tot veler verbazing werd de zaak uitgesteld om de verdachte voor een tweede keer te onderzoeken in het Pieter Baan Centrum. De eerste keer had hij daar niets gezegd. De rechters willen een goed gedragskundig advies.

Dat lijkt erop te wijzen dat ze naast een lange gevangenisstraf denken aan tbs. Ik ben benieuwd of het Openbaar Ministerie levenslang eist.

Emoties
De zitting werd in een apart zaaltje bijgewoond door circa zeventig collega’s van Gabriëlle. Ik kan mij hun emoties voorstellen. Tijdens de rechtszaak tegen de moordenaar van Theo van Gogh zat ik achter de agenten die door deze Mohammed Bouyeri onder vuur waren genomen.

Dat sommigen moesten huilen, vond ik helemaal niet gek. Je zit daar op hooguit tien meter van een man die vertelt dat hij je had willen vermoorden.

Dit keer werden de agenten beter afgeschermd voor de pers. Toch vond commissaris Leen Schaap het nodig zich publiekelijk uit te laten over de straf die Franklin F. in zijn ogen verdient. Schaap werd geciteerd in Het Parool.

Dezelfde fout
Als hij dat inderdaad zo gezegd heeft, is Schaap de zoveelste die dezelfde fout maakt: vooruitlopen op een vonnis. Rechters houden daar niet van. Sterker: het leidt in de regel tot strafverlaging.

Natuurlijk wil je van alles zeggen, maar soms moet je domweg je mond houden. Zeker als commissaris in een mooi uniform.

Gerlof  Leistra