L. Langeweg op zaterdag 17 januari 2009 09:41

3. Intussen is het wel interesant na te denken over het feit dat wat we waarnemen geen kopie in de hersenen is. Zodat het neurologische model niet lettelijk klopt. Maar intuïtief klopt het wel: wat we fysiek zien is een afspiegeling van iets wat we niet fysiek zien. En zolang we nog niet weten wat dat ongeziene "iets" -de bron van wat we ervaren- is, hebben we de ware wetenschap nog niet. Maar die bron zelf werkt er aan om in ons ont-dekt te worden. Het heeft te maken met ons allerhoogste morele ideaal, iets wat iedereen bewust of onderbewust al lief heeft, en iets anders niet. Althans moreel gesproken. Dat komt omdat we dat allerhoogste morele ideaal in wezen zijn, en iets anders niet...

L. Langeweg op zaterdag 17 januari 2009 09:40

2. Maar het ontwaken -ervaren wie we in werkelijkheid zijn- is uiteindelijk de énige definitieve oplossing voor alle problemen die we ervaren. Dan wordt deze droom bewust beheerd. Op een manier waar we in onze wildste dromen nog niet aan gedacht hadden.

L. Langeweg op zaterdag 17 januari 2009 09:39

1. @Emiel
U geeft de erkenning aan de wetenschap die het toekomt. Het idee dat de wetenschap geen zeer waardevolle bijdrage zou leveren aan onze ervaring heeft geen waarde.
Hetzelfde geldt voor de filosofie -"liefhebben van wijsheid". Wijsheid is weten. Dus eigenlijk is elke wetenschapper die het weten lief heeft een filosoof.

Het inzien dat wat we ervaren voortkomt uit een voor ons niet direct waarneembare oorsprong -net alsof het een collectieve droom was- is weten dat je iets niet weet. Je zier de bron niet, maar neemt aan dat het waar is hij er wel moet zijn. Door diens effecten. En dat voor waar aannemen is dan toch een intuïtief waarnemen. Daar begint elke ware wetenschap mee. De rest is dromen. Al is het -nogmaals- zeker zeer waardevol dat vele wetenschappers dingen bedenken om deze nachtmerrie dragelijker te maken.

Emiel op vrijdag 16 januari 2009 22:35

vervolg; mijn antwoord aan de hand van mijn voorbeeld; de MRI scan.
Een arts gebruikt een MRI scan (gebouwt op basis van continue wetenschappelijk onderzoek) om te doen wat je met het apparaat kunt.....bijv. kanker opsporen. Hij vind de kanker op een computerbeeld, gaat tot operatie over, vindt het gezwel daadwerkelijk en maakt de patient beter.

Emiel op vrijdag 16 januari 2009 22:32

@kelele
´´Ik stel, dat de wetenschap is gebaseerd op de onbewezen aanname van de geldigheid van de gehanteerde onderzoeks en bepalingsmethode. Daarmee onderscheidt het zich dus niet van geloof.´´
Nu bergijp ik wat je bedoelt. Ik zou echter graag een voorbeeld willen. Als je vraagt naar hetgeen Langeweg probeert uit te leggen dan wordt het te fylosofisch.
En je vraagtekens zetten bij een meetmethode (die voor een waarneming zorgt) zoals bijv.een MRI scan vind ik nogal vreemd. Vandaar zou ik graag een voorbeeld zien van wat je bedoelt, dat zal dan makkelijker te beantwoordne zijn.

L. Langeweg op vrijdag 16 januari 2009 21:36

5. Overigens zien we ook hier weer die directe relatie tussen datgene wat waarneemt en het waargenomene: hoe snel we we ons ook naar de ogenschijnlijke bron van licht toe bewegen -of er vanaf- de snelheid van het licht dat "naar ons toe komt" blijft constant: bijna 300 km per seconde. Ik zeg "ogenschijnlijk", omdat we geen bewijs hebben dat die lichteeltjes/golven naar ons toe komen, zoals hiervoor uitgelegd. Maar de intieme relatie tussen de frequentie/trilling van het licht en datgene dat waarneemt is duidelijk: de frequentie is onafhankelijk van de omstandigheen, maar onlosmakelijk verbonden aan datgene dat waarneemt.

L. Langeweg op vrijdag 16 januari 2009 21:34

4. Intussen ziet het er naar uit dat de indrukken van de oorzaak naar ons toe komen: beelden b.v. via lichtdeeltjes/lichtgolven. Maar is dat ook zo? Kunnen we lichtdeeltjes/lichtgolven naar ons toe zien komen? Nee. Want voordat ze ons bereikt hebben nemen we ze niet waar.
Stel dat we een tennisbal als foton gebruiken voor dit gedachten experiment, en onze huid als de retina van het oog. Kan je de tennisbal voelen als hij zich op honderd meter van je af bevindt? Uiteraard niet. En als hij zich op een meter van je af bevindt? Nog steeds niet. Zelfs op een centimeter van je huid voel je hem niet. Hij moet je huid raken om hem te voelen.
Zo moet ook een foton/lichtgolf je retina hebben bereikt voordat je hem waarneemt. Dus dat geldt voor alle indrukken; je kan ze niet naar je toe zien komen. Dus te spreken over fotonen/lichtgolven die we naar ons toe zien komen is een fantasie die we ons voorstellen in de verbeelding. Meer niet.

L. Langeweg op vrijdag 16 januari 2009 20:37

3. PS:
De zintuigen -ogen, oren, enz.- vallen ook onder de noemer "het waargenomene". Die worden ook waargenomen door datgene wat ze waarneemt. Maar zijn daarom datgene wat ze waarneemt niet. En enkel datgene dat ze waarneemt wordt zelf niet waargenomen, net zomin als de oorzaak van het waargenomene...

Kelele Nyingi op vrijdag 16 januari 2009 20:24

@ Emiel op vrijdag 16 januari 2009 16:24

>>>De bewijzen dat de wetenschappelijk methode werkt zijn veel groter dan waar de mensheid genoegen neemt.>>>

Zonder die bewijzen aan te dragen, is dit een loze stelling. Je zult dan ook moeten definiëren wat je bedoelt met het 'werken' van de wetenschappelijke methode. Het is bovendien geen antwoord op mijn vraag naar bewijs voor de _geldigheid_ van de wetenschappelijke methode.

Ik krijg een beetje het gevoel, dat je om de zaak heen draait. Laat ik een andere benaderingswijze proberen.

Ik stel, dat de wetenschap is gebaseerd op de onbewezen aanname van de geldigheid van de gehanteerde onderzoeks en bepalingsmethode. Daarmee onderscheidt het zich dus niet van geloof.

Ik denk overigens, dat te proberen God te wetenschappelijk te bewijzen net zo absurd is als wetenschap religieus te bewijzen.

L. Langeweg op vrijdag 16 januari 2009 20:24

2. Omdat we de omringende wereld om iemands hersenen heen kunnen zien, zit die dus duidelijk niet in de hersenen. Sterker nog, de wetenschap heeft nog nooit een kopie in de hersenen waargenomen. Enkel cellen en elektrochemische processen. Meer niet.
Het énige wat we kunnen zeggen is dat er hersenen in een omringende wereld worden waargenomen. En dat we de oorzaak van die wereld niet waarnemen. Of je die nu in het verleden legt of in het heden, de energie die de oorzaak van is de materiële wereld -en die zich als deze wereld manifesteert- is op zich onzichtbaar. Net als datgene wat deze wereld waarneemt...

Zo is het ook met een droom; je neemt de oorzaak van je droom niet waar. Maar wie is de onzichbare oorzaak van je droom?