Yahudi karşıtı boykot sırasında kullanılan slogan: "Almanya’nın Yahudi sermayesinden kurtulmasına yardım edin. Yahudi dükkânlarından alışveriş etmeyin." Almanya, 1933.
— Stadtarchiv Nürnberg
"Nihaî Çözüm"ün, yani Yahudileri yok etme yolundaki Nazi planının kaynağı belirsizdir. Gerçek olan ise, Yahudi soykırımının Adolf Hitler yönetimindeki 10 yıllık Nazi siyasetinin zirvesi olmasıdır. "Nihaî Çözüm" aşama aşama uygulanmıştı. Nazi partisi iktidara geldikten sonra, devlet destekli ırkçılık, Yahudi karşıtı yasalarla, boykotlarla, "Arileştirme" hareketiyle ve son olarak da Yahudileri Alman toplumundan çıkarmayı hedeflemiş "Kristal Gece" pogromu ile sonuçlandı. II. Dünya Savaşı’nın başlamasından sonra, Yahudi karşıtı siyaset Avrupa Yahudilerinin kamplarda toplanması ve sonuçta da yok edilmesi şeklinde kapsamlı bir plana dönüştü.
Naziler işgal ettikleri Polonya’da gettolar kurdular. Polonyalı ve Batı Avrupalı Yahudiler bu gettolara gönderildiler. 1941’de Almanların Sovyetler Birliği’ni işgali sırasında, mobilize katliam birlikleri (Einsatzgruppen) tüm Yahudi cemaatlerini öldürmeye başladı. Kullanılan başlıca katliam yöntemleri—silahla vurmak ya da gaz kamyonlarında öldürmek—kısa süre içinde “yetersiz” olarak görüldü ve katliamları gerçekleştirenler üzerinde psikolojik bir yük olarak değerlendirildi.
1942 Ocak ayındaki Wannsee Konferansı’ndan sonra, Naziler Yahudileri sistemli bir şekilde tüm Avrupa’dan eski Polonya bölgesindeki altı imha kampına göndermeye başladı: Chelmno , Belzec, Sobibor, Treblinka, Auschwitz-Birkenau ve Majdanek. İmha kampları, soykırımın gerçekleştirilmesi için tasarlanmış ölüm merkezleriydi. Yaklaşık üç milyon Yahudi, imha kamplarında gaz verilerek öldürüldü.
Tamamı gözönüne alındığında, "Nihaî Çözüm" yaklaşık altı milyon Yahudinin, yani Avrupa Yahudilerinin toplam üçte ikisinin gazla öldürülmesini, vurulmasını, gelişigüzel terör hareketlerine, hastalığa ve açlığa maruz bırakılmasını kapsıyordu.
22 HAZİRAN 1941
SOVYETLER BİRLİĞİ’Nİ İŞGAL EDEN ALMANLARA KATLİAM BİRLİKLERİ EŞLİK ETTİ
Özel görev birlikleri (Einsatzgruppen) denen Alman mobilize katliam birliklerine Sovyetler Birliği’nin işgali sırasında Yahudileri öldürme görevi verildi. Alman ordusu Sovyet topraklarının içlerine doğru ilerlerken bu birlikler orduyu takip ediyor ve kitle katliamları yapıyordu. Önceleri, mobilize katliam birlikleri esas olarak Yahudi erkeklerini vuruyordu. Sonraları ise gittikleri her yerde Yahudi erkekleriyle beraber, yaş ya da cinsiyet ayrımı yapmadan kadınları ve çocukları da öldürmeye başladılar. Mobilize katliam birlikleri 1943 baharına kadar bir milyondan fazla Yahudiyi, on binlerce partizanı, Roman (Çingene) ve Sovyet siyasi yetkilisini öldürmüştü.
8 ARALIK 1941
İLK ÖLÜM MERKEZİ AÇILDI
Chelmno ölüm merkezi açıldı. Naziler daha sonra beş kamp daha kurdular: Belzec, Sobibor, Treblinka, Auschwitz-Birkenau (Auschwitz kompleksinin bir parçası) ve Majdanek. Chelmno’daki kurbanlar gaz odalarında (iç bölmelerine motor egzozu verilen, hava geçirmeyen gaz arabaları) öldürüldü. Belzec, Sobibor ve Treblinka kamplarında, gaz odalarına bağlı sabit motorlardan çıkan karbon monoksit gazı kullanıldı. En büyük ölüm merkezi olan Auschwitz-Birkenau’da öldürme maddesi olarak Ziklon B’nin (kristalin hidrojen siyanid) kullanıldığı dört büyük gaz odası vardı. Majdanek’teki gaz odalarında hem karbon monoksit, hem Zyklon B kullanılıyordu. "Nihaî Çözüm" uygulamasında milyonlarca Yahudi ölüm merkezlerindeki gaz odalarında öldürüldü.
20 OCAK 1942
WANNSEE KONFERANSI VE "NİHAÎ ÇÖZÜM"
SS (Nazi devletinin üst düzey muhafız grubu) ile Alman hükümet birimleri arasında yapılan bir toplantı olan Wannsee Konferansı Berlin’de başladı. Zaten hayata geçirilmiş olan "Nihaî Çözüm"ün uygulaması tartışılarak koordine edildi. Wannsee’de SS, "Nihaî Çözüm"ün İrlanda, İsveç, Türkiye ve İngiltere gibi işgal edilmemiş ülkelerde yaşayanlar dâhil, 11 milyon Avrupa Yahudisini kapsayacağını tahmin ediyordu. 1941 sonbaharı ile 1944 sonbaharı arasında, Alman demiryolları milyonlarca insanı işgal altındaki Polonya’da bulunan ölüm merkezlerine taşıdı.
