دستيابی به رشد از طریق بازارهای آزاد | اقتصاد و تجارت

28 آوريل 2008

بانک مرکزی ایالات متحده در حال انجام اقداماتی برای تسهیل امور بازرگانی است

اقدامات بانک اصلی ایالات متحده بر رشد اقتصادی و تورم اثر گذارده است

 

آغاز متن

نوشته هوارد سینکوتا
خبرنگار ویژه America.gov

این دومین مقاله از این سری در باره سیستم مالی و مقررات بازار در ایالات متحده است

واشنگتن – در روزی که تروریست ها در 11 سپتامبر 2001 به نیویورک و واشنگتن حمله کردند، بانک مرکزی ایالات متحده خلاصه ای، همانند بیانیه های مبهم معمولی خود، مبنی بر اینکه "سیستم بانک فدرال باز می باشد و به فعالیت های خود را انجام می دهد ... و آماده عرضه پول مورد نیاز است،" انتشار داد.

اما اگر مردم عادی با این بیانیه و اهمیت آن آشنا نبودند، بازار مالی اهمیت آن و گام های بعدی آن را به خوبی درک کرد. خسارات وارده به اقتصاد ایالات متحده به حداقل رسید.

فعالیت سیستم بانک فدرال ایالات متحده، که به آن به صورت اختصاری "فد " می گویند، برای اطمینان یافتن از این مطلب است که تقاضای کلی با قابلیت عرضه اقتصاد برابر باشد. این امر با کاهش یا افزایش عرضه پول، از طریق تغییر نرخ های بهره و یا هزینه استقراض پول انجام می پذیرد.

در دوران رکود، فد می تواند با تزریق پول بیشتر به اقتصاد و کاهش نرخ بهره، آن را تحریک نماید. در دوران تورم و یا بالا رفتن قیمت دارائی ها، با افزایش نرخ بهره، سایر معیارها را با کنترل تورم و حفظ یکپارچگی سیستم مالی انطباق می دهند.

فد به تنهائی نمی تواند در دراز مدت سیر اقتصادی را تعیین نماید، ولی می تواند به تسهیل اوج و فرود دوره های اقتصادی کمک نماید.

ساختار استقلال فد (FED)

بانک اصلی به صورتی ویژه سازمان یافته است و به نحو خاصی ضمن استقلال از سایر سازمان های دولتی، به آنها پاسخگو است.

فد شامل یک هیئت مدیره در واشنگتن است که بر 12 بانک اصلی منطقه ای نظارت دارد. مکان استقرار آنان عبارت است از: بوستون، نیویورک، فیلادلفیا، کلیولند، ریچموند، ویرجینیا، آتلانتا، شیکاگو، سن لوئیس، مینیاپولیس، کانزاس سیتی، میسوری، دالاس و سانفرانسیسکو.

طبق قانون، فد در مقابل گنگره، و نه رئیس جمهوری، مسئول است. این امر بازتاب این دیدگاه است که موسسه ای که عرضه پول کشور را کنترل می کند باید از آنهائی که مالیات و هزینه های دولتی را مدیریت می کنند جدا باشد و استقلال داشته باشد.


ابزار فد

ماموریت بانک اصلی تضمین رشد اقتصادی و اشتغال پایدار همراه با قیمت های با استحکام است. اطمینان از رونق اقتصادی کار کوچکی نیست. فد باید موازنه ای مابین نیاز به حمایت از رشد اقتصادی از طریق عرضه کافی پول در مقابل تهدید ثابت تورم، که موجب کاهش ارزش پول می شود، بر قرار نماید.
میلتون فریدمن ، اقتصاد دان برنده جایزه نوبل، تورم را با الکلی بودن مقایسه نموده است. وی گفت: "وقتی شما شروع به مصرف الکل می کنید و یا وقتی شروع به چاپ مقادیر زیادی پول می کنید، اثرات خوب اینکار در ابتدا ظاهر می شود، در حالیکه اثرات بد آن بعدها آشکار می شود… وقتی زمان بهبود می رسد، همه چیز بر عکسی می شود."

قویترین ابزار در اختیار فد کمیته بازار آزاد فدرال (FMOC) است که دور از هیاهو انتخاب می گردد و آنچه را که "نرخ اعتبارات فدرال" شبانه می نامند تعیین می کند. این نرخ سودی است که از سوی فد در مورد بانک هائی اعمال می شود که طبق قانون برای تامین نقدینگی خود نیاز به قرض گرفتن پول از سیستم بانک اصلی دارند.

اگر فد بخواهد نرخ اعتبارات را کاهش دهد، این کمیته اقدام به خرید ضمانت دولتی از بانک های رزرو می کند. پول دریافت شده از فد موجب افزایش ذخیره این بانک ها می شود. بانک ها، در عوض، می توانند این پول را به سایر بانک ها و موسسات مالی قرض دهند.

به عبارت دیگر، خرید این کمیته تاثیری دامنه گستر ایجاد می کند که تقاضا برای پول را افزایش می دهد و موجب کاهش نرخ اعتبارات فدرال می گردد و به صورت غیر مستقیم و کلی به کاهش نرخ های سود می انجامد و فعالیت های اقتصادی بیشتری را تشویق می کند.

از سوی دیگر، کمیته FOMC می تواند روند جریان اقتصادی را معکوس کند و موجب کاهش عرضه پول و تقلیل تاثیرات تورمی شود. این کمیته با فروش ضمانت نامه های دولتی و دریافت وجه آن از بانک ها میزان عرضه ذخیره پول به سیستم بانکی را کاهش داده و باعث افزایش نرخ اعتبارات می گردد.

ابزار دیگر تامین نقدینگی بازار "امکان تنزیل پول" است که به بانک های معتبر اجازه می دهد به صورت مستقیم از فد پول قرض کنند. نرخ تنزیل می تواند به خصوص در هنگام اختلالات مالی، ابزارمفیدی باشد.


بانکی برای بانک ها و دولت

بانک اصلی از مقررات و عملیات بانکی گسترده ای استفاده می کند. به عنوان "بانکی برای بانک ها،" فد اقدام به نظارت و عرضه یک سری خدمات به بانک ها، اتحادیه های اعتباری، پس انداز و وام در کشور می کند که شامل جمع آوری چک ها، انتقال الکترونیکی اعتبارات و توزیع پول کاغذی و سکه می شود.

فد، به عنوان بانکی برای دولت فدرال حساب های دولتی را در وزارت خزانه داری نگهداری می کند، مالیات های فدرال را جمع آوری می کند، و چک های دولتی را به جریان می اندازد. فد همچنین به فعالیت جمع آوری آمار و اطلاعات اقتصادی و تحلیل آنها که مورد استفاده یکسان دولت و بخش خصوصی برای پیش بینی و تصمیم گیری قرار می گیرد، می پردازد.

در پایان، بانک اصلی صرفاً بر بازارهای مالی نظارت ندارد بلکه با آنان، به روش های پیچیده که نیازمند جریان شفاف و ثابتی از اطلاعات است، در تعامل می باشد.

کوین وارش ، از اعضای هیئت مدیره به مبادلات سهام نیویورک گفت: "بازارها در پاره ای از موارد اطلاع داده و اقدامات مالی، نظارتی و تنظیمی بانک اصلی را تکمیل می کنند. ... تعامل این دو به ساده گی و مستقیم صورت نمی گیرد. شما به ما نگاه می کنید و در مقابل اقدامات ما عکس العمل نشان می دهید، در حالیکه به طور همزمان ما بر اقدامات شما نظارت داریم و به علام که شما در باره تحولات اقتصادی و شرایط مالی ایجاد می کنید، تا جائی که بتوانیم پاسخ می دهیم."

نگاه کنید به تارنمای:
http://www.frbsf.org/publications/federalreserve/monetary/index.html و http://www.federalreserveeducation.org/fed101/ و http://www.federalreserve.gov/

پايان متن

با پيوندهای روبرو نشانه بگذاريد:     اين چيست؟