26 فوريه 2010

کلینتون: باید با "یک صدا" به رفع نگرانی از جانب ایران پرداخت

استیون کافمن
عضو هیئت تحریریه America.gov

واشنگتن – هیلاری رادهام کلینتون، وزیر امور خارجه، به هیئت هایی از کنگره گفت که جامعۀ بین المللی "انتخاب دیگری" جز تحمیل هزینۀ بالاتری به ایران به خاطر اقدامات تحریک آمیز آن کشوردر ارتباط با برنامۀ هسته ایش ندارد. وی افزود که دستگاه رهبری ایران به سبب خودداری از دادن پاسخ به تلاشهای ایالات متحده در جهت تعامل، به شکل گرفتن یک اجماع بین المللی در پشتیبانی از تحریم های اقتصادی که درغیراین صورت ممکن بود مورد مخالفت برخی از کشورها قرار گیرد، کمک کرده اند.

کلینتون درتاریخ 25 فوریه برابر کمیته های مجلس نمایندگان و در 24 فوریه در برابر سنا شهادت داد تا مُجدانه خواستار تصویب بودجۀ پیشنهادی وزارت امور خارجه برای سال 2011، به مبلغ 52.8 شود.

کلینتون به کمیتۀ امور خارجی مجلس نمایندگان گفت که پرزیدنت اوباما "فرصت تعامل را به شیوه ای جدی" به ایرانیان پیشنهاد کرده است. او این اقدام را به عنوان "یک گام لازم  و مهم،  که با وجود برخی انتقادات سیاسی داخلی برداشته شده است" توصیف کرد. با وجود این ایران از دادن پاسخ "به یک شیوۀ جدی امتناع ورزیده است" و از هنگام ارائۀ پیشنهاد اولیه تعامل از جانب ایالات متحده تأسیسات جدید درقم افشا شده است، تصمیم ایران به غنی سازی اورانیوم با درصد بالاتر غلظت اعلام گردیده و گزارش 18 فوریۀ آژانس بین المللی انرژی اتمی دایر بر این که ایران ممکن است در حال تلاش برای طراحی یک موشک مجهز به سلاح هسته ای باشد، انتشار یافته است.

به گفتۀ کلینتون، دولت اوباما در حال حاضر درگیر یک پیکار دیپلماتیک به منظور منزوی ساختن  بیشتر ایران و وارد آوردن فشار به دولت ایران برای تشویق آن به تغییر رفتار خویش است. دولت اوباما  به طورجدی خواستار اتخاد یک رویکرد بین المللی در قبال موضوع تحریم های اقتصادی است.

او به قانونگذاران گفت، این مهم است که "ما با یک صدا سخن بگوییم، یک صدا در داخل دولت خودمان و یک صدای بین المللی علیه خودداری ایران از عمل کردن به مسؤلیت های خود."

بنا به اظهار او، رایزنی های گستردۀ دیپلماتیک و تعهد ایالات متحده نسبت به تعامل، در ارتباط با تحریم های جدید، جلب "شنوندگانی بسیار گرم تر و به مراتب پذیراتر را نسبت به آنچه ما در غیر این صورت می توانستیم داشته باشیم" موجب شده است.

پی جی کراولی، دستیار وزیر امور خارجه در امور عمومی، روز 25 فوریه هنگام صحبت با خبرنگاران گفت، که کانون اصلی فشار به سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، که "به عقیدۀ ما در حال ایفای نقش فزاینده ای در جامعۀ ایران است" متوجه خواهد بود.

وی اظهار داشت: "قصد ما تحمیل تحریم های فلج کننده که بر روی مردم تأثیر بگذارد نیست. قصد واقعی ما پیدا کردن راه های عملی برای وارد ساختن فشار به دولت و درهمان حال حمایت از مردم است" ما به تحریم های موثر معتقد هستیم."

طبق گفتۀ او، موثر بودن تحریم ها در تصمیم سال 2003 لیبی دایر بر پایان دادن به برنامۀ هسته ای خود و نیز اخیرا کار آیی قطعنامۀ 1874 شورای امنیت سازمان ملل که کرۀ شمالی را از گسترش "فن آوری های نگرانی انگیز" بازداشت، به اثبات رسده است.

کلینتون در 24 فوریه به کمیتۀ روابط خارجی سنا گفت که دولت اوباما در جریان رایزنی های خود با دیگر اعضای شورای امنیت در مورد چگونگی وارد ساختن فشار بر رهبران ایران "از پاسخ مثبت روسیه دلگرم شده است." دولت اوباما همچنین درحال ارائۀ این استدلال به چین است که آن کشور باید از تحریم ها حمایت کند، زیرا به راه افتادن یک مسابقۀ تسلیحاتی به سبب سلاح های هسته ای ایران در خاورمیانه، ممکن است موجب بی ثباتی منطقه شود و "به طرز چشمگیری تحویل نفت را" که چین به آن وابسته است دچار اختلال کند.  

کلینتون گفت، ما این فرایند را در شورای امنیت که لحن آن بر مبنای کار هماهنگ شده میان وزارت خزانه داری و وزارت امور خارجه گذاشته شده است، آغاز می کنیم.  کلینتون اظهار داشت: "ما بسیاری از این تحریم های پیشنهاد شده را علیه سپاه پاسداران هدف گیری می کنیم."

وی افزود، امیدواری او آن است که "ظرف 30 تا 60 روز آینده قطعنامه ای در ارتباط با تحریم ها صادر شود." 

هر دو مجلس کنگره  پیشنهادهایی را از تصویب گذرانده اند که بر اساس آنها طیف وسیعی ازتحریم ها علیه ایران و افراد شرکتهای طرف معامله با آن بر قرار می گردد. تحریم ها در صورت به اجرا در آمدن از سیاست کنونی دولت اوباما فراتر می روند، ولی کلینتون گفت که او پشتیبان آنگونه اقدام کنگره است که برای تشویق تغییر در رفتار ایران طراحی شده باشد.   وی افزود: "برای تحقق بخشیدن به این منظور یک مشارکت بسیار خوب میان کنگره و دولت اوباما امکان پذیر است."

بنا به گفتۀ کلینتون، وزارت امور خارجه خواستار ارائۀ پیشنهادهایی در ارتباط با لوایح کنگره است "که چگونه با قطعنامۀ شورای امنیت هماهنگی پیدا کنند" و در همان حال "به رئیس جمهوری امکان به کاربردن انعطاف هایی را بدهند، به طوری که ما بتوانیم از جریان قانونگذاری با یک ابزار واقعا نیرومند و نه فقط  بیانیه ای حاکی از ابراز نگرانی که با آنچه ما واقعا در تلاش انجامش هستیم همخوانی نداشته باشد، بیرون آییم."