وزارت امور خارجه ایالات متحده

13 سپتامبر 2011

سخنان هیلاری رادهام کلینتون، وزیر امور خارجه

به مناسبت انتشار سیزدهمین گزارش سالانۀ آزادی بین المللی مذهبی

13 سپتامبر 2011

واشنگتن دی سی

کلینتون، وزیر امور خارجه: صبح همه به خیر. اینجا همراه من مایکل پوسنر، دستیار وزیر برای دموکراسی، حقوق بشر و کار، سوزان جانسن کوک، سفیر سیار برای آزادی بین المللی مذهبی و اعضای تیم های آنها حضور دارند. آنها توضیحاتی پیرامون کوشش های ما در جهت ارتقاء آزادی مذهبی در اختیار شما خواهند گذاشت و به پرسشهای شما پاسخ خواهند گفت.

من پیش از پرداختن به این موضوع مهم  می خواهم به وضعیت موجود در افغانستان، که در آنجا امروز سفارت ما در کابل مورد حمله قرار گرفته است بپردازم.  چنین به نظر می رسد که شماری از غیرنظامیان افغانی آسیب دیده اند و البته ما با هرچه در توان داشته باشیم به آنها یاری خواهیم داد.  تا این زمان هیچ گزارشی دایر بر وقوع تلفات در میان کارکنان سفارت نرسیده است.

ما این جریان و همچنین تحول اوضاع در ناحیه، مشتمل بر ستاد  NATO-ISAF را از نزدیک دنبال می کنیم و از میان شما کسانی که در کابل بوده اید می دانید که ستاد نزدیک به همان خیابانی که مجتمع سفارت ما در آن قرار دارد واقع شده است. ما همۀ تدابیر لازم را نه تنها برای تأمین امنیت افراد خود، بلکه برای ایمن ساختن ناحیه اتخاذ خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که با کسانی که مرتکب این حمله بوده اند مقابله شده است.

اما من میل دارم چند کلامی دربارۀ غیرنظامیانی که در سفارت ما خدمت می کنند بگویم. البته این  دیپلماتهای وزارت امور خارجه، کارشناسان توسعۀ USAID را شامل می شود، ولی کوشش مجموعۀ دولت را نیز در بر می گیرد و غیر نظامیانی از تمامی دستگاه دولت تنها به منظور کمک به افغانستان در گذار به سوی ثبات؛ امنیت و رفاه، در آنجا حضور دارند.

غیر نظامیانی که در آنجا خدمت می کنند مردان و زنان ازخود گذشته و شجاعی هستند که به پیشبردن رسالت ما متعهدند. آنها با این نوع حملات بزدلانه مرعوب نخواهند شد. در حالی که آنها هر روز در کنار همکاران افغان خود برای کمک به مدرسه رفتن کودکان، یاری دادن به نجات جان مادران هنگام زایمان، ساختن راه ها و مساعدت به کشاورزان به کار مشغولند، مخالفان متشکل از افراط گرایان خشونت طلب، طالبان و متحدان آنها در گیر یک کوشش مستمر برای تهدید و خدشه دارساختن صلح و پیشرفت مردم افغان هستند.

بنا بر این ما هوشیار خواهیم بود، اما به تعهدی حتی بزرگتر برای به کاربستن همۀ امکانات خود به منظور فراهم آوردن فرصت برای مردم افغانستان که رنج بسیاری کشیده اند در جهت بهبود آیندۀ خود و فرزندانشان ادامه خواهیم داد.

اکنون همانگونه که می دانید، حمایت از آزادی مذهبی یکی از علائق اساسی ایالات متحده است که به نخستین روزهای عمر جمهوری ما باز می گردد و امروز همچنان به قوت خود باقی است.

در واقع، ما با نگاهی به سراسر جهان، بسیاری از کشورها را می بینیم که در آنها دولتها حقوق  بینادین انسانی را از مردم خود دریغ می دارند: حق مردم به داشتن اعتقاد [مذهبی] بر اساس وجدان خود- مشتمل بر آزادی در عدم پیروی از دینی که مورد تأیید دولت آنها است؛ حق به جای آوردن آزادانۀ فرائض مذهبی خود بدون این که در خطر تبعیض، بازداشت، یا خشونت قرار گیرند؛ و حق تربیت فرزندانشان بر اساس سنتهای دینی خود و آزادی در بیان عقاید خویش.

در ایران مقامات به سرکوب مسلمانان صوفی، مسیحیان انجیلی، یهودیان، سنی ها، احمدی ها و دیگران که دیدگاه های مذهبی مشترکی با دولت ندارند، ادامه می دهند. در چین، بودایی های تبتی، مسلمانان اویغری، مسیحیان "کلیسا خانه" همه به سبب کوشش دولت در محدود ساختن آداب دینی شان رنج  می برند. در اتیوپی، سال گذشته یک مسیحی انجیلی 43 ساله در زندان در گذشت؛ به قرار گزارش ها، او مدت 18 ماه تحت شکنجه قرار داشت و از مراقبت پزشکی در مورد وی که به بیماری مالاریا مبتلا بود خودداری شد، ولی او حاضر نشد به ایمان مذهبی اش پشت پا بزند.

البته، تهدید به انجام آزادانۀ فرائض وجدانی و دینی همواره به طور مستقیم از ناحیۀ دولتها صورت نمی گیرد. همین دیروز ما شنیدیم افراد مسلح که لباس افسران امنیتی را پوشیده بودند، بر سر راه یک اتوبوس حسامل زائران شیعه که در سرتاسر غرب عراق سفر می کردند نشستند. زنها در کنار جاده رها شدند، ولی 22 مرد هدف گلوله قرار گرفتند و اجسادشان در وسط کویر رها گردید. این نوع خشونت نفرت آلود و بی منطق هدف دیگری جز از هم گسیختن بافت مسالمت آمیز جامعه ندارد.

در خاورمیانه و شمال آفریقا گذار به سوی دموکراسی به جهان الهام بخشیده است، ولی اقلیت های قومی و مذهبی را در معرض خطرهای تازه ای قرار داده است. مردم به سبب دین یا تعلق قومی شان به دست همسایگان خود کشته شده اند. در نقاط دیگر ما شاهد بوده ایم دولتها، در حالی که آتش خشونت فرقه ای به وسیلۀ خصومت مذهبی برافروخته شده  و تار و پود جامعه را از هم می گسلد، به تماشا ایستاده اند.

اکنون مردم منطقه گام نخست را در جهت دموکراسی برداشته اند، ولی اگر آنها امیدی به تحکیم دست آوردهای خود داشته باشند، نمی توانند اختناقی را به جای اختناق دیگر بنشانند.

روشنی افکندن بر موارد نقض آزادی مذهبی در سراسر جهان، مانند آنچه که من لحظاتی پیش ذکر  کردم، یکی از هدفهای انتشار گزارش است.

ما همچنین اذهان را به گامهایی که به منظور بهبود آزادی مذهبی و ارتقاء بردباری مذهبی برداشته شده است جلب می کنیم.  یکی از آنها قطعنامۀ 1618 شورای امنیت سازمان ملل است که به وسیلۀ سازمان همکاری اسلامی ارائه گردید و به اتفاق آراء در ماه مارس به تصویب رسید. این  قطعنامه از همۀ کشورها می خواهد تا از طریق مدارا، آموزش، فرارسی دولت، طرح های خدماتی و گفت شنود بین ادیان، گامهای عملی علیه تعصب مذهبی بردارند. و ما همراه با شماری از کشورها و با سازمان همکاری اسلامی برای از تصویب گذراندن این  قطعنامه کوشیدیم و همچنان همراه سازمان همکاری اسلامی و همتایان اروپایی خود برای به کاربستن آن خواهیم کوشید. و سفیر جانسن کوک پیشگامی این کوشش ها را به عهده دارد.

ما همچنین شاهد اقداماتی جدی از جانب ترکیه برای بهبود مدارای مذهبی بوده ایم. دولت ترکیه در ماه اوت فرمانی برای دعوت از غیر مسلمانان به منظور استرداد کلیساها و کنیسه های مصادره شده در 75 سال پیش صادر کرد. من کوشش بسیار مهم آقای اردوغان را در این زمینه می ستایم. ترکیه همچنین در حال حاضر اجازه پوشیدن روسری را در دانشگاه ها به زنان می دهد و این بدان معنی است که دانشجویان زن از این به بعد ناگزیر نیستند بین مذهب و آموزش خود یکی را انتخاب کنند.  

سوم، ما در حالی که این گزارش را انتشار می دهیم، بار دیگر بر نقش آزادی مذهبی در بنا نهادن جوامع باثبات و هماهنگ تأکید می ورزیم. نفرت و نابردباری تأثیری بی ثبات کننده دارند. هنگامی که دولت ها به سرکوب آزادی مذهبی می پردازند، هنگامی که سیاستمداران و چهره های عمومی می کوشند ازمذهب به عنوان یک موضوع نفاق افکنانه بهره برداری کنند یا جوامع از اقدام برای تقبیح تعصب مذهبی و پایان دادن به تبعیض بر مبنای هویت دینی خودداری می ورزند، موجب گستاخی افراط گرایان و دامن زدن به ستیزهای فرقه ای می شوند.

عکس قضیه نیز مصداق دارد. هنگامی که دولتها آزادی مذهبی را محترم می شمارند، هنگامی که با جامعۀ مدنی در جهت ارتقاء احترام متقابل همکاری می کنند، و یا هنگامی که به پیگرد قانونی اقدامات خشونت آمیز علیه اعضای اقلیت های مذهبی مبادرت می ورزند، می توانند به پایین آمدن تب تعصب یاری دهند. آنها می توانند بیزاری عمومی را ازسخنان نفرت آلود بدون به خطر انداختن آزادی بیان تشویق کنند. و آنها با چنین کاری فضایی از مدارا که یک کشور را با ثبات تر، امن تر و مرفته تر می سازد، به وجودآورند.

بنا بر این ایالات متحده به کوششهای ما در پشتیبانی از آزادی مذهبی ادامه خواهد داد. ما با گروه های مذهبی به منظور پرداختن به مسائلی که بر کار آنها تأثیر می گذارد، درتعامل هستیم. سفارت خانه های ما گفت شنود بین ادیان را تشویق می کنند. و ما علیه اقداماتی که با هدف محدود ساختن آزادی مذهبی صورت می گیرد سخن خواهیم گفت.

دلیل این کار اعتقاد راسخ و بنیادین ماست به این که مدارای مذهبی یکی ازعناصر اساسی، نه تنها در یک دموکراسی پایدار، بلکه در  جامعۀ مسالمت آمیزی است که به منزلت و حقوق همۀ افراد احترام می گذارد.  مردمی که در نحوۀ حکومت خود صدایی دارند – صرفنظر از هویت قومی یا مذهبی آنها- به احتمال بیشتری هم در دولت خود و در توفیق جامعۀ خویش دارای نفع و سهم هستند. این چیزی است که به حال ثبات، به حال امنیت ملی آمریکا و امنیت جهانی سودمند است.

و با این سخنان، اجازه دهید دستیار وزیر و سفیر سیار هر دو را معرفی و خواهش کنم که جلو بیایند. از شما بسیار سپاسگزارم.

پرسش: خانم وزیر، ممکن است- آیا اطلاعی در اختیار دارید که – بتوانید چیزی دربارۀ نحوۀ استنباط خودتان بگویید که چه اتفاقی در ایران در ارتباط با کوهنوردان در حال روی دادن است، با توجه به اظهار پرزیدنت احمدی نژاد دایر بر این که آنها ممکن است- که آنها  آزاد خواهند شد ؟

کلینتون، وزیر امور خارجه: خوب،  مت، همانطور که می دانید، ما این موضوع را از خیلی نزدیک دنبال کرده ایم. و ما از آنچه که دولت ایران امروز گفته است دلگرم شده ایم، ولی من اظهار نظری بیشتر از این نخواهم کرد.  بدیهی است که ما امیدواریم پیامد مثبتی را بر آنچه که به نظر می رسد یک تصمیم دولت ایران باشد، شاهد باشیم.

پرسش: سپاسگزارم.