07 دسامبر 2010

اعمال تحریم های شدید تر در بارۀ ایران: گزارش پیشرفت کار

آغاز متن

ویلیام ج برنز

معاون وزیرامور خارجه در امور سیاسی

بیانات ایراد شده در برابر کمتۀ امور خارجی مجلس

واشنگتن دی سی

1 دسامبر 2010

رئیس برمن، نمایندۀ مجلس راس لتینن، اعضای کمیسیون: از شما برای این که این فرصت را به من دادید تا دوباره  همراه دوست و همکارم، معاون وزیر لیوی، در برابر شما حضور پیدا کنم متشکرم.

ما امروز در لحظه ای با هم ملاقات می کنیم که در تاریخ طولانی و پیچیدۀ نگرانی های بین المللی در مورد ایران و جاه طلبی های هسته ای این کشور از اهمیت زیادی برخوردار است. در ماه های اخیر، با همکاری نزدیک ما، دولت، کنگره و شرکای بین المللی مان توانسته اند مجموعه ای از شدید ترین و جامع ترین تحریم هایی را که جمهوری اسلامی ایران تا کنون با آنها مواجه بوده است وضع کنند. این تحریم ها مجموعه ای از اقدامات اند که ما تصمیم گرفته ایم به طور کامل و با جدیت به مورد اجرا بگذاریم. این تحریم ها مجموعه ای را تشکیل می دهند که تا کنون نیز توانسته اند نتایج محسوسی به بار آورند. و این تحریم ها مجموعه ای از اقدامات اند که عزم جمعی ما را برای وادار کردن ایران به عمل به الزامات بین المللی خود تقویت می کنند.

اهمیت آنچه که در میان است، برای همۀ ما، بسیار بالا است. ایران مسلح به سلاح اتمی باعث به خطر افتادن عمیق امنیت و ثبات آن بخش از جهان می شود که برای منافع ما و برای سلامت اقتصاد جهانی بسیار اهمیت دارد. این امر به شدت به اعتبار سازمان ملل و سایر نهاد های بین المللی آسیب وارد می کند و برنامۀ منع گسترش سلاح های هسته ای را، درست در زمانی که ما سعی داریم آن را تقویت نماییم، تضعیف می کند. این خطرات با اقدامات گسترده تر رهبری ایران در منطقه، به خصوص با حمایت بلند مدت ایران از گروه های تروریستی خشن مثل حزب الله و حماس؛ مخالفت آن کشور با صلح خاورمیانه؛ لحن مشمئز کنندۀ ایران نسبت در ارتباط با اسرائیل، هولوکاست[1]، واقعۀ 11 سپتامبر و خیلی مسائل دیگر؛ و سرکوب وحشیانۀ شهروندان خود تشدید می شوند.

در مقابله با این چالش ها، سیاست آمریکا مشخص و واضح است. ما باید از دسترسی ایران به سلاح هسته ای جلوگیری کنیم. ما باید با اعمال ایران برای برهم زدن ثبات در منطقه و فراتر از آن مقابله کنیم. و ما باید هر کاری که می توانیم انجام دهیم تا منافع کلی تر خود را از نظر حفظ دموکراسی، حقوق بشر، صلح و توسعۀ اقتصادی در سرتاسر خاورمیانه همچنان به پیش ببریم. پرزیدنت اوباما بارها این موضوع را روشن ساخته است که ما از این حقوق، که حقوقی جهانی است و همۀ مردم باید از آن برخوردار باشند، پشتیبانی می کنیم، و در کنار ایرانیان شجاعی ایستاده ایم که تنها خواستار آن هستند که بتوانند آزادنه و به صورت صلح آمیز افکار وعقاید خود را بیان کنند. حقیقت مسلم این است که برای دولتی که به حقوق مردم خود احترام نمی گذارد بسیار سخت است که بتواند احترامی را که به ادعای آنها در جامعۀ بین المللی به دنبال آن هستند، به دست آورند.

ما از همان آغازتأکید کرده ایم که مسئلۀ بین ایران و بقیۀ جهان، مسئلۀ حق این کشور برای برخورداری از برنامۀ هسته ای صلح آمیز نیست، بلکه برعکس، مسئله ناتوانی این کشور، طی مدت یک دهه، برای عمل به الزامات و مسئولیت هایی است که به همراه این حق به عهدۀ کشورها گذاشته می شود.  اگر ایران صداقت دارد، این نباید کار سختی باشد که بتواند به جامعۀ بین المللی نشان دهد که هدف برنامۀ هسته ای اش تنها در جهت اهداف صلح آمیز است. با وجود این، حقایق بسیار سرسخت و مقاوم هستند و این حقیقتی آشکار است که ایران، تنها کشور در بین امضا کنندگان ان پیمان منع گسترش [2] است که، سالی پس از سال دیگر، همچنان نتوانسته است آژانس بین المللی انرژی هسته ای [3] و سازمان ملل را از صلح آمیز بودن مقاصد هسته ای خود مطمئن سازد.

تقریباً دو سال قبل، پرزیدنت اوباما تلاش بی سابقه ای را برای تعامل با ایران آغاز کرد. ما این کار را بدون هیچ گونه توهمی نسبت به این که با چه کسی سر و کار داریم، یا نسبت به گستردگی دامنۀ اختلاف نظر مان طی سی سال گذشته، آغاز کردیم. ما تلاش کردیم فرصت های اولیه ای را برای ایران ایجاد کنیم تا آن کشور بتواند مسیر متفاوتی را دنبال و اعتماد کشورها را نسبت به اهداف خود جلب کند. این هم نشان حسن نیت واقعی ما بود و همینطور سرمایه گذاری در مشارکت ما با ائتلاف رو به گسترشی از کشورها بود که عمیقاً نگران ماجراجویی های هسته ای ایران هستند.

وقتی، متأسفانه، این تلاش های اولیه چندان مؤثر واقع نشدند، ما و شرکایمان راه دیگری نداشتیم جز این که با به کارگیری ابزار دیپلماسی متفاوتی به این سرسختی و ناسازگاری ایران واکنش نشان دهیم. محور اصلی این مبارزه، قطعنامۀ 1929 شورای امنیت سازمان ملل بود که در اوایل ماه ژوئن گذشته به تصویب رسید. قطعنامۀ 1929، که از هر حیث یکی از سخت ترین قطعنامه های چهارگانه بااستفاده شرایط مندرج در فصل هفت [منشور ملل متحد] است در سال های اخیر به تصویب رسیده است، تا حد زیادی زمینه ساز قطع انتقال تسلیحاتی به ایران شد، نقش مرکزی سپاه پاسداراین انقلاب اسلامی ایران[4] در تلاش های گسترش هسته ای ایران را هدف قرار داد؛ برای اولین بار، باعث تحریم تمام فعالیت های ایران در ارتباط با با موشک های بالستیکی دارای قابلیت انتقال سلاح های هسته ای شد؛ به شدت موجب ایجاد محدودیت در توانایی ایران برای استفاده از نظام مالی بین المللی جهت تأمین بودجه و تسهیل گسترش سلاح های هسته ای و موشکی این کشور گردید؛ و توانست برای اولین بار، به صورت رسمی، ارتباط بالقوۀ بین بخش انرژی ایران و ماجرا جویی های هسته ای این کشور را مشخص سازد. مشارکت روسیه برای تصویب چنین قطعنامۀ مؤثری، به خصوص از اهمیت زیادی برخوردار بود، قطعنامه ای که به طور مستقیم باعث این دستآورد بسیار مهم شد که روسیه فروش موشک های زمین به هوای اس-300 به ایران را لغو کرد.  

اهمیت قطعنامۀ 1929 فقط تا حدی به خاطر محتوای آن است. این قطعنامه همچنین حامل پیام وحدت جامعۀ بین المللی بود که به ایران فرستاده شد، و سکویی بود که زبان به دقت طراحی شدۀ آن برای گام های بعدی فراهم ساخت. هنوز یک هفته از تصویب قطعنامۀ 1929 نگذشته بود که اتحادیۀ اروپا نیز اعمال مجموعه ای از اقدامات را بر علیه ایران اعلام کرد، مجموعه ای که از هر حیث جامع و فراگیر بود، از جمله ممنوعیت کامل سرمایه گذاری جدید در بخش انرژی ایران، منع انتقال فن آوری های اصلی به ایران، و وضع شدیدترین اقدامات علیه بانک ها و روابط بانکی مراسلاتی با ایران را که تا کنون وجود داشته است بر قرار می کرد. کانادا، استرالیا، نروژ، ژاپن و کرۀ جنوبی نیز از الگوی اتحادیۀ اروپا پیروی کردند. تمهیدات جدید وضع شده در قطعنامۀ 1929 در مورد بازرسی محموله ها دیگر تا کنون به اجرا گذاشته شده اند، که ، برای مثال، همین اواخر منجر به ضبط محمولۀ تسلیحات غیر قانونی ایران توسط کشور نیجریه شد.

هیچکدام از این رویدادها ها اتفاقی نیستند. ما به همراه شرکایمان، در صحبتی پس از صحبت دیگر و در سفری پس از سفر دیگر به سرتاسر جهان سخت روی این قضیه کار کرده ایم تا بتوانیم بستۀ بی سابقه ای از اقدامات را ارائه دهیم و اجرای قدرتمند آن را تضمین کنیم.

در مرکز این راهکار ما تلاش هایی قرار دارند که کنگره از جانب همۀ شما به عمل آورده است، تا تحریم های آمریکا را تشدید کنید. وقتی رئیس جمهوری قانون تحریم های جامع، پاسخگویی و عدم سرمایه گذاری در ایران (CISADA ا[5]) را در اوایل ماه ژوئیه امضا کرد، دولت و کنگره پیام آشکار عزم و هدف آمریکا را به ایران فرستادند، حوزۀ تحریم های خانگی ما را به طرز قابل ملاحظه ای گسترش دادند و تأثیر آن بر اقدامات چند جانبۀ جدید را بالا بردند.

ما قانون را با شدت و با نیروی تمام اجرا می کنیم. تا کنون، میزان سرمایه گذاری خارجی ما در ایران کاهش بیشتری نسبت به هر زمان دیگری از زمان تصویب قانون اولیۀ تحریم های مصوب بر علیه ایران در حدود 15 سال پیش داشته است. در اواخر ماه سپتامبر، کلینتون، وزیر امور خارجه برای اولین بار در تاریخ ایسا[6] این تحریم ها را در مورد شرکت تحت تملک ایران مستقر در سوئیس به اجرا در آورد، شرکتی که ارزش معاملات آن با ایران به صدها میلیون دلار می رسید. اشتاین برگ معاون وزیر اعلام کرد که ما تحقیقات رسمی خود را در مورد چند شرکت دیگر آغاز کرده ایم. اقدام دیگری که انجام داده ایم و به همان اندازه حائز اهمیت است استفاده از ابزار قدرتمندی است که "قانون ویژۀ CISADA در اختیار ما قرار داده تا بتوانیم با استفاده از آن شرکت های عمدۀ اروپایی و آسیایی، از جمله شل، استات اویل، انی، توتال و اینپکس[7]، را متقاعد کنیم تا به فعالیت های تحت شمول تحریم های خود با ایران خاتمه دهند و تضمین های واضح تری فراهم کنند که آنها در آینده نیز وارد هیچ نوع فعالیتی از این قبیل با ایران نخواهند شد. بر اساس ارزیابی های معتبر، ضرر ایران در بخش سرمایه گذاری های بالقوۀ انرژی احتمالاً مبلغی جمعاً برابر با 50 تا 60 میلیون دلار ، به همراه محرومیت از فن آوری اساسی و دانش تجربی است که در کنار این فعالیت ها در اختیار ایران گذاشته می شد.

در مواجهه با نگرانی های بین المللی جدید، و حق انتخاب بین انجام تجارت با ایران و انجام تجارت با آمریکا، شرکت های خارجی هر چه بیشتری در حال خروج از بازار های ایران هستند. شرکتهای عمدۀ انرژی مثل لوک اویل، ریلاینس، وی تول، گلن کور، آی پی جی، توپراس و ترافیگورا[8] فروش مواد نفتی تصفیه شده به ایران را متوقف کرده اند. طبق گزارش منابع آزاد، تا ماه ژوئیۀ گذشته، واردات مواد نفتی تصفیه شده به ایران تقریباً 130.000 بشکه در روز بوده است؛ در ماه اکتبر، این رقم تا 85% کاهش یافته و به تعداد 19.000 بشکه در روز رسیده است. شرکت های حمل و نقل بزرگ، مثل شرکت ان وای کی[9] مستقر در هنگ کنگ به طور کامل از بازار ایران عقب نشینی کرده اند. شرکت های اصلی مثل شرکت لوید[10] دیگر انجام حمل و نقل به ایران را بیمه نمی کنند. دایملر، تویوتا و کیا[11] صدور اتومبیل به ایران را متوقف کرده اند. بانک های اصلی مثل بانک اچ اس بی سی و بانک دویچه[12] نیز کنار کشیده اند. استوارت در مورد تأثیر این پیشرفت ها با جزئیات بیشتری توضیح خواهد داد؛ اقدامات شخصی خود وی با شرکت ها و دولت ها در سرتاسر جهان نیز بسیار اهمیت دارند. اما در یک کلام، ما حصل همۀ این اقداماتی که ما در ماه های اخیر به کار بسته ایم بسیار عظیم و ارزش مند، خیلی ارزش مند تر از تمام مجموعۀ اقداماتی هستند که قبلاً انجام شده اند.

من همچنین می خواهم تأکید کنم که ما تمهیدات CICADA در مورد نگرانی های حقوق بشر در ایران را بسیار جدی تلقی می کنیم. در اوایل پائیز امسال، ما هشت مقام ارشد ایرانی را به خاطر نقض حقوق بشر مشخص کردیم، و در حال همکاری با خزانه داری هستیم تا افراد احتمالی دیگری را نیز مشخص کنیم. یکی از بهترین راه هایی که از آن طریق ما و دیگران می توانیم از هدف احقاق حقوق بشر جهانی در ایران و مردم شجاعی که از این حقوق دفاع می کنند حمایت کنیم این است که افرادی را که این حقوق را انکار می کنند مورد بازخواست قرار دهیم.

من نمی توانم صادقانه و با هیچ گونه قطعیتی پیش بینی کنم که همۀ این اقدامات جمعی و انفرادی چه تأثیری بر انتخاب های رهبری ایران خواهد داشت. ما همچنان تلاش می کنیم این انتخاب ها را مشخص تر سازیم. ما به ایران نشان خواهیم داد که اگر به وظایف بین المللی خود عمل کند و به انجام مسئولیت هایی که به عهدۀ سایر ملت ها نیز گذاشته شده است پایبند بماند از چه امکاناتی برخوردار خواهد بود. ما هزینۀ عدم تابعیت مداوم ایران را بالا خواهیم برد و به ایران نشان خواهیم داد که تعقیب برنامۀ سلاح های هسته ای این کشور به جای این که آن را امن تر سازد باعث نا امنی بیشتر در این کشور می شود. و در عین حال، ما همچنان به دوستان و شرکای خود در خلیج نسبت به تعهد طولانی مدت مان به تأمین امنیت آنها اطمینان می دهیم، تعهدی که بازتاب آن به روشنی در بازدید هایی که هم کلینتون وزیرخارجه و هم گیتس وزیردفاع  ظرف دو هفتۀ آینده از منطقه خواهند داشت آشکار خواهد بود.

بگذارید به سخنان خود با تأکید بر دو واقعیت ساده اما مهم پایان دهم. اول این که ایران کشور چندان نیرومندی نیست. مدیریت اقتصادی این کشور بسیار ضعیف است. رهبران ایران بسیار تلاش کرده اند تا فشارهای بین المللی را که در اطراف آنها ایجاد شده است برگردانند یا منحرف سازند – عملی که به خودی خود گواه تأثیر بالقوۀ این اقدامات است.

دوم،  و به همان اندازه مهم، این است که این تحریم ها و فشارها به خودی خود هدف نیستند. آنها مکمل راه حل دیپلماتیکی هستند که ما و شرکایمان هنوز کاملاً به آنها متعهد هستیم و جایگزین آنها نیستند. اگر ایران حاضر به از سر گیرفتن مذاکرات جدی باشد، هنوز وقت برای استفاده از دیپلماسی باقی است. هنوز جایی برای تلاش مجدد برای شکستن بی اطمینانی و آغاز فرایند دقیق و مرحله به مرحله برای ایجاد اطمینان بین ایران و جامعۀ بین المللی وجود دارد. هنوز فرصت برای حصول نتیجه ای که تضمین گر هم حقوق ایران و هم انجام مسئولیت های این کشور باشد باقی است. 

گروه 5+1، تحت رهبری اشتون، نمایندۀ عالی اتحادیۀ اروپا، در جلسۀ هفتۀ آینده بسیار با جدیت و هدفمند و با آمادگی واقعی برای ایجاد تعامل سازنده با ایران در خصوص نگرانی های بین المللی در مورد برنامۀ هسته ای این کشور با ایران تماس برقرار خواهد کرد. درها، اگر ایران آماده گذر از آنها باشد، برای انجام مذاکرات جدی باز هستند،.          

متشکرم.

[1] the Holocaust; واقعۀ همه سوزی یهودیان توسط هیتلر

2 NPT

3 IAEA

4 IRGC

5 CISADA

6 ISA

7 Shell, Statoil, ENI, Total and INPEX

8 Lukoil, Reliance, Vitol, Glencore, IPG, Tupras and Trafigura

9 NYK

[1]0 Lloyd

[1][1] Daimler, Toyota and Kia

[1]2 HSBC and Deutsche Bank

پايان متن