الفريق أول تشارلز غُرغانوس القائد العام لقيادة المنطقة الجنوبية الغربية، الثاني من جهة اليمين، والفريق أول غريغ ستورديفانت، القائد العام لجناح طيران المارينز الـ3 (المتقدم)، في الوسط، والفريق أول دافيد برغر القائد العام لقوة المهمات في ليذرنك، الثالث من جهة اليسار، يحنون رؤوسهم إجلالاً في لحظة صمت خلال مراسم الذكرى المقامة في 11 سبتمبر/أيلول، 2012.

لترنک، افغانستان (11 سپتامبر، 2012) – سربازان از شعبه ها و کشورهای مختلف در پایگاه لترنک در کنار میله پرچم جمع شدند. جایگاه پایین خورشید سایه های بلندی را بر روی چهره های محزونی که رویدادهای 11 سپتامبر 2001 را به خاطر می آوردند افکنده بود.

زنگی به علامت لحظه ای سکوت برای یادبود از مردان و زنانی را که 11 سال پیش جان خود را از دست دادند به صدا در آمد.

گروهبان وینسنت لفلین، متصدی انتقال متحرک در گروه ستاد نیروی اعزامی تفنگداران اول (مقدم)، به یاد دارد که در زمانی که در دبیرستان ویلینگبورو در نیو جرسی تحصیل می کرد به این وقایع پی برد.

لفلین گفت: «در اخبار نشان دادند که پس از آنکه اولین هواپیما به برج اصابت کرد چه اتفاقی افتاد». او ادامه داد: «آنها آغاز به تخلیه مدرسه کردند، و من به خانه خود برگشتم، جایی که مادرم کنار من نشست».

لفلین در منهتن به دنیا آمد و در سن 11 سالگی همراه با مادرش به نیوجرسی رفت. او هر تابستان به برانکس باز می گشت. او هنوز تماشای اخبار سوختن شهری را که در آن نیمه اول کودکی خود را در آن به سر برد به خاطر دارد.

لفلین گفت: «افکاری که در ذهن من می گذشت در ارتباط با تمامی مردم بود». او ادامه داد: «من امیدوار بودم که همه خوب باشند».

مراسم یادبود در پایگاه لترنک احساسات لفلین را منعکس می کرد.

گروهبان تفنگدار، روبن ریورا، گروهبان اول گردان در گروهان ستاد، گروه ستاد تفنگداران اول (MHG) (مقدم)، و هماهنگ کننده این مراسم، گفت: «این مراسم فرصتی در اختیار مردم قرار داد تا در مورد آنچه به وقوع پیوست تامل کنند». او ادامه داد: «امیدوارم که در مورد جان هایی آن چه که از دست رفت لحظه ای به تامل کنند و به فکر نشینند».

این مراسم با نیمه افراشتن پرچم آغاز گشت. سربازان شعبه ها و کشورهای مختلف پیش از مارش نظامی به ستاره ها و خطوط راه راه پرچم احترام نظامی گذاشتند.

ریورا، از نیو بریتین، کنتیکت، گفت: «تماشای اعتزاز پرچم در زمان سرود ملی در من احساس افتخار ایجاد می کند». او ادامه داد: «این امر باعث می شود که من احساس کنم که حاضرم جان خود را برای همه آنچه این پرچم از آن نمایندگی می کند فدا کنم. شنیدن سرود ملی، و تماشای بالا رفتن پرچم در من احساس آزادی ایجاد می کند».

لفلین که اکنون هزاران مایل با نیویورک فاصله دارد، با افتخار در این مراسم به عنوان بخشی از هیات پرچم حاضر شد.

این مراسم شامل روخوانی «یازدهم سپتامبر» را توسط راجر جی رابیچاو، راوی رویدادهای 11 سپتامبر 2001، و سرود «خداوند آمریکا را پربرکت سازد» در بر می گرفت.

سرجوخه مارتین پری، منشی مرکز کنترل حرکت واحد در گروه ستاد تفنگداران (MHG) (مقدم) این مراسم را یک یادآوری بیدار کننده خواند. پری، از اهالی کانسیل بلافز، آیووا، در هنگامی که تروریست ها به نیویورک و واشنگتن دی سی حمله کردند 10 ساله بود.

پری گفت: «این مراسم واقعاً بر روی من تاثیر گذاشت». او ادامه داد: «من در هنگام وقوع این اتفاق کودک کوچکی بودم، و از این خاطر چندان از آنچه در اطرافم می گذشت باخبر نبودم. شنیدن ترتیب این رویدادها واقعاً دیدگاه جدیدی در مورد آنچه به وقوع پیوست در اختیار من قرار داد».

این یک مراسم عزاداری بیدار کننده به افتخار هزاران فردی بود که در آن روز جان خود را از دست دادند.

هنگامی که سرلشکر چارلز گورگانوس، ژنرال فرمانده، منطقه فرماندهی جنوب غربی، به پشت میکروفون رفت، او در پیام خود نه تنها در مورد این تراژدی صحبت کرد بلکه از امید و آینده ای بهتر نیز سخن گفت.

سرلشکر گورگانوس، گفت: «تاریخ 11 سال پیش حزن انگیز است». او ادامه داد: «فرصتی روشنی برای آینده ای بهتر و ایمن تر وجود دارد».

سرلشکر گورگانوس نه تنها نیروهای ایالات متحده بلکه تمامی نیروهای ائتلاف را در این امتیاز شریک دانست. او اشاره داشت که چگونه نیروهایی از کشورهای مختلف از ابتدای کار در کنار سربازان ایالات متحده قرار گرفتند و پس از مرحله نهایی هنوز هم در کنار آنها خواهند ایستاد. او اضافه کرد که نیروهای ائتلاف از تعداد یک مشت کشور به 51 کشور ترقی یافتند، و این که مردان و زنان جوان هنوز به دعوت کشورهایشان پاسخ می دهند.

سرلشکر گارگانوس گفت: «بخاطر شما و تمامی کسانی که در کنار شما می ایستند و آنهایی پیش از شما در این راه قدم گذاشته اند، آینده روشنتری پیش رو خواهد بود». او ادامه داد: «آینده بخاطر مردان و زنان شجاع افغانستان که دعوت کشور خود را برای خدمت به منظور حفاظت از مردمان خود پذیرفتند روشن تر خواهد بود».

در این روز غم انگیز، این ژنرال در سخنان خود بر روی جنبه های مثبت و همکاری قوی با مردم افغانستان که به مرور رهبری امور را بر عهده می گیرند تاکید داشت.

سرلشکر گورگانوس در پایان گفت: «من از شما می خواهم که در مورد رویدادهای 11 سال پیش فکر کنید و آن شهروندان معصومی را که جان خود را در طی حملاتی که شرح آن را امروز در اینجا تشریح شد باختند یاد کنید». او ادامه داد: «من همچنین می خواهم که شما در مورد افتخار، شهامت، و تعهد هر سرباز، ملوان، خدمه هوایی، تفنگدار، و شهروند از تمامی ملت هایی که در افغانستان خدمت کردند تا آینده ای ایمن به وجود آورند، بخصوص آنهایی که مخلصانه جان خود در راه صلح و آزادی از دست دادند یاد کنید».

پس از این مراسم، در حالی که تفنگدران صندلی ها را بستند و میزها را کنار گذاشتند، بادی شروع به وزیدن کرد. رنگ های قرمز، سفید، و آبی در هوا در اعزاز آمد، و در زیر خورشید صبحگاهی گسترده شد. امروز، این پرچم پرقدمت به صورت نیمه افراشته در سرتاسر آمریکا به یادبود روزی که زندگی میلیون ها فرد را تغییر داد و اکنون الهام بخش افغانستان شده است به اعتزاز در می آید.

چاپ

ایمیل