وزارت امور خارجه ایالات متحده

دفتر سخنگو

برای انتشار فوری

15 آوریل 2011

گزیده هایی از سخنان

هیلاری رادهام کلینتون، وزیر امور خارجه

متن در دسترس مطبوعات

15 آوریل 2011

سفارت ایالات متحده در برلین

برلین، آلمان

وزیر کلینتون: اجازه دهید پیش از هر چیز از شما تشکر کنم که طبق برنامه زمانی ما صبور بودید و به ما امکان به تاخیر انداختن این جلسه را دادید، تا اکنون من بتوانم با شما صحبت کنم.

نخست، باید از صدراعظم مرکل و وزیر امور خارجه، وستروله[i]، برای میزبانی از ما در برلین قدردانی کنم. ما اقامتی بسیار عالی داشتیم و از تمامی افراد پذیرایی فوق العاده ای به عمل آمد. و من می خواهم از دبیر کل راسموسن[ii] برای برنامه ریزی دقیق او مانند همیشه و برگزاری اجلاسی بسیار نتیجه بخش در سطح وزرا قدردانی کنم.

ما طی دو روز گذشته برنامه کاری بسیار کامل و دشواری را پشت سر گذاشتیم. در مورد لیبی، ما نتایج حاصل شده در اجلاس گروه ارتباطی که چهارشنبه در دوحه برگزار شد را ادامه دادیم. ما بیانیه ای جدی منتشر کردیم که به طور آشکار دربرگیرنده اهداف نظامی عملیات ما بود و بر پیام یکپارچه اجلاس دوحه تاکید می کرد. متحدان اروپایی و عرب ما و تمامی شرکای ما در این موارد با یکدیگر موافق هستند: حمله و تهدید به حمله بر علیه مردم لیبی باید متوقف شود؛ نیروهای قذافی باید از شهرهایی که به زور وارد آنها شده و آنها را اشغال کرده اند، خارج شوند؛ و باید اجازه داده شود تا کمک های بشردوستانه به دست غیرنظامیان برسد، خصوصاً مردمی که در شهرهای تحت محاصره هستند.

در این بیانیه، همچنین بار دیگر بر توافق های ما در زمینه اهداف سیاسی و دیپلماتیک تاکید شده است. این بیانیه به طور قاطع درخواست گروه ارتباطی مبنی بر لزوم کناره گیری قذافی از قدرت و ایجاد یک فرایند انتقال دموکراتیک که بازتاب دهنده خواست مردم لیبی باشد را مورد تاکید قرار داد.

من فکر می کنم که نکته مهم این است که ما در ناتو به اتفاق آرا به توافقی قاطع و پایدار در زمینه اهداف خود و آنچه که باید برای دستیابی به این اهداف انجام دهیم، دست یافتیم. من با بسیاری از همتایانم به طور مفصل در مورد اقدامات عملی که همگی ما باید برای اعمال فشار بر قذافی و منزوی کردن او و همچنین تقویت تلاش هایمان برای محافظت از مردم لیبی انجام دهیم، گفتگو کردم.

در مورد افغانستان، من با همکارانم در مورد سه جنبه عملیات ما – نظامی، غیرنظامی و دیپلماتیک – رایزنی کردم، که تمامی این جنبه ها در راستای تقویت فرایند انتقالی است که اکنون در حال انجام است. ما باید برای آن که موفق شویم، این کار را به طور صحیح انجام دهیم. ما باید بر این نکته تاکید داشته باشیم که ما در حال پیشبرد فرایند انتقال، و نه ترک افغانستان، هستیم، و همچنین در حال ایجاد یک همکاری پایدار با افغانستان هستیم که تا مدت ها پس از سال 2014 نیز ادامه خواهد یافت.

من گفت و شنود دوجانبه بسیار سازنده ای با رسول، وزیر امور خارجه افغانستان، در مورد بیانیه همکاری راهبردی ما و فرایند وفاق به رهبری افغان ها داشتم.

عملیات ما در لیبی و افغانستان نشان دهنده این موضوع است که ناتو نقشی حیاتی در محافظت از امنیت و منافع ما در سرتاسر جهان ایفا می کند. ما شاهد آن هستیم که چالش های جدید اغلب سبب می شود که هر زمان که منافع و ارزش های مشترک ما به خطر می افتد، ما دست به توسعه توانمندی های جدیدی زده و با شرکایی خارج از پیمان های اتحاد خود همکاری کنیم.

یکی از شرکای بسیار مهم ناتو، روسیه است. ما سال گذشته در لیسبون با همکاری با یک دیگر به پیشرفت هایی تاریخی دست یافتیم. امروز نیز ما برای جامه عمل پوشاندن به آن پیشرفت ها، که سبب تقویت امنیت مشترک ما می شود، با یکدیگر همکاری کردیم. ما همچنین در مورد همکاری ناتو با اکراین و گرجستان، و یافتن راهکارهایی موثرتر به منظور همکاری ناتو با کشورهایی خارج از محدوده این پیمان و همچنین همکاری موثر ناتو با تمامی شرکای آن، با یک دیگر گفتگو کردیم. کشورهایی که حاضر هستند در راستای اهداف مشترک ما ازخودگذشتگی کنند، شایسته نقش ایفای نقش بیشتری در فرایند تصمیم گیری ها هستند.

ما همچنین فرایند بررسی وضعیت دفاعی و بازدارندگی ناتو را آغاز کردیم که هدف از آن تصمیم گیری در این مورد است که ناتو در آینده به چه ترکیبی از نیروهای متعارف، هسته ای، و دفاع موشکی نیاز خواهد داشت. من به تشریح اصول اساسی که رویکرد ایالات متحده در این زمینه را شکل می دهند، پرداختم و تکمیل این فرایند بازنگری یکی از اولویت های ما در اجلاس آینده ناتو در سال 2012 که به میزبانی ایالات متحده برگزار می شود، خواهد بود.

من در حاشیه این اجلاس در سطح وزرا، این فرصت را داشتم که با تعدادی از همتایان خود در مورد مسایل متعدد منطقه ای و جهانی، شامل رویدادهای خاورمیانه، طرح دفاع موشکی، و بلندپروازی های هسته ای ایران، رایزنی کنم. بدیهی است که این گفتگوها نیز بسیار جامع بود، زیرا دربرگیرنده مسایل بسیار گوناگونی بود. من از پیشرفت های حاصل شده در این هفته بسیار خرسندم، و بی صبرانه در انتظار هفته آینده هستم.

پرسش: متشکرم، خانم وزیر. گروه دیده بان حقوق بشر گزارش کرده است که سازمان های امنیتی و اطلاعاتی سوریه در جریان یک تظاهرات (نا مفهوم) صدها نفر را دستگیر و شکنجه کرده اند. نظر شما در این زمینه چیست؟ و ایران چگونه به سوریه برای سرکوب معترضان کمک می کند؟

وزیر کلینتون: مایکل، نخست باید بگویم که همان گونه که پرزیدنت اوباما روز جمعه اظهار داشت، ما بار دیگر از مقامات سوریه می خواهیم که از هرگونه اعمال خشونت بیشتری بر علیه مردم خود خودداری کنند. دستگیری های خودسرانه، بازداشت ها، و گزارش هایی مبنی بر شکنجه زندانیان باید اکنون متوقف شود. باید بار دیگر اجازه برقراری جریان آزاد اطلاعات داده شود. ما باید به روزنامه نگاران و ناظران حقوق بشر اجازه دهیم که وارد سوریه شوند، به طور آزادانه گزارش های خود را تهیه و ارسال کنند، و به طور مستقل به بررسی وضعیت موجود در سوریه بپردازند، زیرا همان طور که می دانید، دستیابی به اطلاعاتی دقیق در مورد اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، بسیار دشوار است.

تا کنون، حکومت سوریه خواسته های مشروع مردم این کشور را برآورده نساخته است، اکنون زمان آن فرارسیده است که حکومت سوریه سرکوب شهروندان خود را متوقف کرده و شروع به پاسخگویی به خواسته های آنها کند. فرصت اصلاحات سیاسی و اقتصادی سازنده در سوریه وجود دارد، و این اصلاحات باید هم اکنون آغاز شود.

ما به دقت در حال نظارت بر اقدامات ایران در منطقه هستیم. ما شاهد آن هستیم که ایران ناآرامی ها در خاورمیانه و شمال آفریقا را تحسین می کند، در حالی که آنچه را که در داخل ایران و همچنین در سوریه اتفاق می افتد را تحسین نمی کند. این مثالی دیگر از ریاکاری رژیم ایران است. ایران تلاش می کند تا از طریق جنگ تبلیغاتی و مبارزه در زمینه اخبار و اطلاع رسانی، خود را با آرمان های مردم به پاخاسته کشورهای عرب متحد نشان دهد، اما ما تا کنون هیچ نشانه ای ندیده ایم که حاکی از نقش ایران در این اعتراضات باشد.

اما ما شاهد فعالیت های ایران برای سوء استفاده و بهره برداری از این ناآرامی ها هستیم. آنها تلاش می کنند تا از این ناآرامی ها سوء استفاده کنند. آنها تلاش می کنند تا برنامه ها و اهداف خود در کشورهای همسایه را پیش ببرند. آنها همچنان به تلاش های خود برای تضعیف صلح و ثبات با هدف ایجاد درگیری های بیشتر ادامه می دهند.

و ما از مردم کشورهای منطقه می خواهیم تا این نکته را درک کنند که انگیزه حکومت ایران، بی ثبات کردن کشورها و نه کمک به آنها در راستای پیشبرد فرایند انتقال دموکراتیک است، زیرا در نهایت، انقلاب سال 1979 ایران از مسیر خود منحرف شده است، و متاسفانه تبدیل به یک حکومت دیکتاتوری شده است که در آن، حکومت تلاش می کند تا افکار، سخنان، و اقدامات شهروندان خود را در هر زمینه ای کنترل کند.

به همین علت، ما بسیار هشیار هستیم. ما از ایران دعوت می کنیم تا رویکرد و خط مشی خود، شامل رفتارش با مردم خود ایران، را تغییر دهد؛ در زمینه اهداف خود، در عمل نیز بر مبنای اظهارات مقامات این کشور عمل کند؛ نقشی سازنده را ایفا کند؛ و تشدید اختلافات فرقه ای را متوقف کند. و من فکر می کنم که همه از تلاش های ایران برای سواستفاده و حتی مصادره اعتراضات مشروع مردم آگاه هستند. اما آنچه که مشخص است، این است که در عصر ارتباطات سریع، ما امیدواریم مردم گول نقشه های ایران را نخواهند خورد.