America.gov - شرح قصه آمریکا

01 آوريل 2008

شرکت ورزشکاران زن آمریکایی در پی قانون تساوی جنسیت

پژوهش ها حاکی از منافع مهم و ماندگار ورزش است

جفری توماس - عضو هیئت تحریریه America.gov

واشنگتن- "هیچ فردی در ایالات متحد نباید بر اساس جنس، از شرکت درهر برنامۀ آموزشی یا فعالیتی که با کمک های دولت تأمین می شود، و یا برخورداری از منافع آن، محروم گشته یا مورد تبعیضات نژادی قرار گیرد."

مصوبۀ فرصت های برابر در تحصیلات پتسی ت. مینک

در سال 1972، به استثنای کالج ها و دانشگاه هایی که زمانی مختص سیاهپوستان بودند، عملا ً درهیچ کالجی کمک هزینه های ورزشی به زنان تعلق نمی گرفت. برنامه های ورزشی زنان معمولا ً کمی بیشتر از برنامۀ تشویق تیم ها بود.

در مدارس متوسطۀ آمریکا وضع بهتر از این نبود: حدودا ً 300,000 دختر در رویداد های ورزشی شرکت داشتند، یعنی از هر 27 نفر، فقط1 نفر. آن ها مانند پسران به مربیان ورزش دسترسی نداشتند، وسایل و تسهیلات ورزشی آن ها با تسهیلات پسر ها قابل قیاس نبود، و به مسابقات و دیگر رویدادهای مربوط به زنان، توجهی که باید بر آن گذاشته می شد، نمی شد.

در سال 1972، و با به اجرا درآمدن قانون حقوق مدنی، اِعمال تبعیض در مدارس آمریکا، در زمینۀ تحصیلات و ورزش، ممنوع گردید. این قانون عموما ً با عنوان “Title IX” شناخته می شود، اما در سال 2002، بعد از مرگ پتسی ت. مینک، عضو کنگره از هاوایی که مؤلف اصلی این قانون بود، با نامگذاری مجدد آن، مصوبۀ فرصت های برابر در تحصیلات پتسی ت. مینک خوانده شد.

مینک در سه دانشگاهی که در دهه های 1940 و 1950 درس می خواند با تبعیض جنسی روبرو شده بود و اعتقاد داشت که به خاطر زن بودنش، از ورود او به مدرسۀ طب ممانعت شده بود. او یک بار به خبر نگاری گفت، "من از اول تمایلی نداشتم به جهان سیاست وارد شوم. می خواستم فرد متخصصی باشم و به جامعه خدمت کنم. اما آن زمان زنان را استخدام نمی کردند. ناتوانی در یافتن کار، همه چیز را تغییر داد."

زمانی که او در سال 1964 به عنوان اولین زن رنگین پوست، و اولین زن آمریکایی آسیایی تبار بعنوان نماینده در مجلس نمایندگان انتخاب شد، به حمایت از حقوق مهاجران، اقلیت ها، زنان و کودکان پرداخت. Title IX

مهمترین دستاورد او و تأثیر آن بر ورزش زنان بسیار عمیق بود.

امروز، حدود 3 میلیون دختر در فعالیت های ورزشی دبیرستان های ایالات متحده شرکت می کنند (تقریبا ً از هر 3 نفر، 1 نفر).

بر طبق آخرین آمار (2005)، از دانشجویان بخش 1 انجمن ملی ورزش های دانشگاهی (NCAA)بطور متوسط 54 درصد زن بودند که 45 درصد از آن ها در برنامه های ورزشی شرکت داشتند و این در مقایسه با 31 درصد در سال 1990 است. به گفتۀ NCAA و وزارت آموزش و پرورش آمریکا، بین سال های 1971 و 2005، شرکت زنان در ورزش های دانشگاهی با افزایشی 456 درصدی روبرو بوده است.
بخش 1، بالاترین سطح عضویت در NCAA ، از مدارس می خواهد که هفت رشتۀ ورزشی برای پسران و هفت رشتۀ ورزشی برای دختران ( یا شش رشته برای پسران و هشت رشته برای دختران) به همراه دو تیم ورزشی برای هر یک از جنسیت ها در نظر بگیرند.

مدارس آمریکا موظف هستند امکانات ورزشی برابر، و تعداد برابری کمک هزینه های ورزشی در اختیار هر دو جنس قرار دهند. باید با تیم های ورزشی دختران وپسران برخوردی برابر صورت بگیرد، به این معنی که اختصاص منابع، برنامه ریزی برای رویداد های ورزشی، تبلیغات و استفاده از مربیان باید به نسبت مساوی برای ورزشکاران هر دو جنس باشد.

با این که مردم استقبال خوبی از Title IX کرده اند، اما این مصوبه مخالفانی هم داشته است.
کریستینا هاف سامر، از پژوهشگران ثابت مؤسسۀ آمریکن اینترپرایز، یکی از سازمان های پژوهشی واشینگتن با گرایشات محافظه کارانه، می نویسد، Title IX موانع را از سر راه شرکت زنان در رویداد های ورزشی برداشت، اما موجب صدمات بزرگی هم شده است، زیرا باید تابع نظام مخرب سهمیه بندی باشد.

او می گوید، مدارسی که نمی توانند دختران و پسران را به تعداد برابر جذب ورزش کنند، غالبا ً تعدادی از پسران را از شرکت در فعالیت های ورزشی محروم می کنند تا مشمول مجازات های دولتی نشوند.

در گزارش تازه ای از اتحاد ملی برای تحصیلات زنان و دختران گفته شده که "پیشرفت های درخشانی" صورت گرفته، اما هنوز راه درازی باید طی شود زیرا هنوز، البته به صورت نامحسوس تری نسبت به زمان قبل از مصوبۀ Title IX ، شواهدی دال بروجود تبعیضات جنسیتی در فعالیت های تحصیلی به چشم می خورد.

در این گزارش آمده که برخلاف ادعای منتقدان، امکانات مردان وپسران برای شرکت در فعالیت های ورزشی از سال 1972 به طور منظم تر و بیشتر از زنان، رو به افزایش بوده است، گرچه با میزان آهسته تری از زنان.
شرکت داشتن در فعالیت های ورزشی موضوعی جزئی وپیش پا افتاده نیست. طبق پژوهش های انجام شده، منافع ورزش بسیار پراهمیت و ماندگار است.

برای مثال، در پژوهشی که در سال 2007 منتشر شد، نشان داده شد که شرکت در تیم های ورزشی دبیرستان، 41 درصد امکان فارغ التحصیل شدن زنی را در دانشگاه بالا برد.

میکائلا دوفور، استاد جامعه شناسی در دانشگاه برایام یانگ در یوتا و نویسندۀ مشترک این پژوهش می گوید، اگر هدف این است که دختران به تحصیلات عالی راه پیدا کنند، طبق یافته های ما، شرکت آن ها در رویدادهای ورزشی دوران دبیرستان بسیار مفید است.

پژوهشی در سال 2002 نشان داد که در دورۀ دبیرستان، هیچ فعالیت فوق برنامه ای بیشتر از ورزش به پیشرفت درسی دانش آموزان کمک نمی کند. از دیگر منافع ورزش، کاهش از مصرف مواد مخدر، بهبود سلامت، نمرات بهتر درسی، و اعتماد به نفس است.

برای مطالعۀ متن کامل گزارش اتحاد ملی برای تحصیلات زنان و دختران مراجعه کنید به تارنمای این انجمن.