ایجاد دنیایی با ثبات بیشتر | صلح و امنیت
15 دسامبر 2008
وزير خارجه ايالات متحده گفت دولت ايران بايد دير يا زود با قيمت های در حال تنزل نفت روبرو شود
رايس: رژيم ايران نمی تواند هیچ سرمایه ای را از شرکتهای خارجی، از شرکتهای غربی برای کارهای زیرینایی نفت یا [افزایش] ظرفیت پالایش جلب کنند
آغاز متن
اخبار امور خارجه از واشنگتن
16 دسامبر 2008
کاندالیزا رایس، وزیر امور خارجه
میز گرد با آسوشیتد پرس
پرسش: آیا ایران موضوعی برای بحث های سازمان ملل خواهد بود؟ آیا شما از این که خود شورای امنیت تاثیر آشکار تری بر ایران نداشته است دلسرد شده اید؟
رایس وزیر امور خارجه: ایرانی ها در حال پرداختن یک هزینۀ واقعی به خاطر رفتارشان، که آنها را متقاعد به تغییر مسیر نکرده است هستند. اما صداهای بسیاری در داخل آن دولت شینده می شوند که از هزینه ها صحبت می کنند و از آن که آیا با انزوای عمیقی که خودشان را به آن دچار کرده اند، دچار اشتباه نشده اند. فقط به وضع اقتصاد ایران نگاه کنید. فقط به این واقعیت نگاه کنید که آنها نمی توانند هیچ سرمایه ای را از شرکتهای خارجی، از شرکتهای غربی برای کارهای زیرینایی نفت یا [افزایش] ظرفیت پالایش جلب کنند. بانک ها مایل به معامله با ایران نیستند.
من از این که ما توانسته ایم چنین ساختاری را به وجود آوریم و این هزینه ها را تحمیل کنیم خشنودم، چون آنها بزودی انتخاباتی خواهند داشت. ما خواهیم دید در انتخاباتشان چه چیزی به وقوع خواهد پیوست. اما دیر یا زود آنها باید با واقعیت ، بویژه با قیمتهای در حال تنزل نفت روبرو شوند. این هزینه ها دارند به قدر کافی سنگین می شوند.
توتال آخرین شرکتی بود که با ایران معامله می کرد و [حالا] آنها هم رفته اند. پس برخی اوقات شما باید هزینه هایی را تحمیل کنید و منتظر پاسخ به آنها باقی بمانید. و من فکر می کنم که دیپلماسی درست همین کار را انجام داده است، و ما بزودی پاسخی را که در انتظارش هستيم خواهیم گرفت.
پرسش: آیِا ارزش دارد که کار گروه 1+5 ادامه پیدا کند؟
رایس وزیر امور خارجه: نه تنها من فکر می کنم که کار ارزش ادامه را دارد، بلکه گروه 1+5 هم فکر می کند ارزش دارد که کارش ادامه یابد. این یک برنامۀ راهبردی ایالات متحده نیست، بلکه برنامه ای راهبردی است که اروپا، روسیه، چین و ایالات متحده در آن مشارکت دارند. خودداری ایران از تعلیق غنی سازی و باز فراوری حتی به قبل از تشکیل گروه 1+5 باز می گردد. اروپایی ها کار را با لغو مذاکرات شروع کردند، چون ایرانی ها در مورد بازفرآوری و غنی سازی اصرار می ورزیدند.
در ارتباط با عراق، ایران در موضعی به مراتب دشوار تر قرار دارد. آنها هرکاری که می توانستند برای متوقف ساختن موافقتنامه های چهارجوب راهبردی انجام دادند، اما نتوانستند قصد خود را عملی کنند. متحدان آنها در بصره شکست خوردند و این شکست مذبوحانه ای بود. ایرانی ها از این که با همان کارآیی در عراق عمل کنند خود را ناتوان یافته اند، زیرا ما به شکلی تعرض آمیز علیه عوامل آنها دست به اقدام زده ایم.
ایرانی ها خود را در برابر توانایی های دفاعی بهتری در پیرامون خود در خلیج [فارس] می بینند، چون ما به کشورها، از امارات متحدۀ عرب و سعودی گرفته تا بحرین کمک کرده ایم که ظرفیت های دفاعی خود را بهبود بخشند، و در مورد اسراییل نیز همین کار انجام گرفته است.
(پايان متن)
پايان متن
