فرمانده – منصوب نشده

کسی به این مقام منصوب نشده، منتظر تعیین توسط پرزیدنت ایالات متحده و تأیید از سوی سنای ایالات متحده می باشد.
 
 
 
 
 
 
 
 سرتیب مارتین یی- دمپسی. فرمانده (موقت)

سرتیپ مارتین یی- دمپسی در آگوست 2007 مأموریتش را به عنوان فرمانده امریکای مرکزی به عهده گرفت. سرهنگ دمپسی از آکادمی نظامی ایالات متحده فارغ التحصیل شده و در ژوئن 1974 به عنوان یک افسر نیروی زرهی منصوب گشت. اولین مأموریت او در هنگ مسلح سواره نظام دوم، به عنوان مأمور اکتشاف و رهبر رسته پشتیبانی و ناوگان هوایی آجودان بود. در ژانویه 1979، پس از تکمیل دوره پیشرفته افسری نیروی زرهی ژنرال دمپسی افسر سواره اولین ناوگان هوایی 10، سواره نظام در سنگر کارسون در کلورادو گشت. پس از آن او آلفا و اسواران ستاد 10 CIV را فرماندهی کرد، همچنین به عنوان افسر عملیات ناوگان هوایی خدمت کرده است. در آگوست 1982 سرهنگ دمپسی تحصیلات خود را در دانشگاه دوک آغاز کرد و کارشناسی ارشد خود را در انگلیسی بدست آورد. به محض تکمیل تحصیلات، در سال 1984، در بخش انگلیسی در وست پوینت منصوب شد. او مأموریت های خود را به عنوان آموزش دهنده انجام داد و پس از آن تا تابستان 1987 در اداره به عنوان استادیار مشغول انجام وظیفه شد.

یعنی تا زمانی که به کالج فرماندهی و ستاد ارتش در سنگر لیوورت کانزاس رفت و درجه فوق لیسانس در فن ارتش را کسب نمود. در ژوئیه 1988، سرهنگ دمپسی به لشکر مسلح سوم، فرید برگ آلمان مراجعه کرد، جایی که به عنوان فرمانده دوم گردان چهارم هنگ مسلح شصت و هفتم خدمت کرده بود. سپس افسر عملیات تیپ سوم شد و پس از آن استقرار لشکر مسلح سوم که در حمایت از دو عملیات نبرد صحرا و طوفان صحرا را به عهده گرفت. در ژوئیه 1991 ژنرال دمپسی گردان چهار لشکر زرهی شصت و هفتم و لشکر مسلح یکم را فرماندهی کرد. در تابستان 1993، پس از پنج سال اقامت در آلمان، ژنرال دمپسی به عنوان فرمانده شعبه مسلح ارتش کل فرماندهی ویژه در ایالات متحده منصوب شد. سپس او در سال 1995 تحصیلات خود را در کالج بین المللی جنگ ادامه داد و در مطالعات امنیت ملی و استراتژی فوق لیسانس خود را دریافت کرد. در ژوئیه 1996 ، به سنگر کارسون در کلورادو بازگشت که از هنگ سوم سواره نظام لشکر مسلح فرمان می گرفت. در حال انجام این مأموریت بود که به عنوان جانشین معاون فرمانده برای امور سیاسی و نظامی اروپا و جی 5 افریقا خدمت کرد. همچنین از ژوئیه 1998 تا سپتامبر 2001 به عنوان دستیار ویژه ستاد مشترک فرماندهی، ستاد مشترک، واشنگتن دی سی در حال انجام خدمت بود. از سپتامبر 2001 تا ژوئن 2003 ژنرال دمپسی به عنوان فرمانده برنامه ریز، گارد ملی برنامه نوسازی عربستان سعودی، در آنجا خدمت کرد. ژنرال دمپسی عربستان سعودی را در ژوئن 2003 ترک کرد تا فرماندهی هنگ مسلح اول را بدست گیرد و همچنین در حمایت از عملیات آزادی عراق مستقر شود. پس از گذراندن 14 ماه در عراق ژنرال دمپسی دوباره لشکر را در آلمان مستقر کرده و مأموریت خود را در ژوئن 2005 به پایان رساند. در آگوست 2005، ژنرال دمپسی به عراق بازگشت و فرماندهی یگان چند ملیتی استقرار امنیت در عراق را تا تابستان 2007 به عهده گرفت، تا آن هنگام که برای پست فعلی خود به عنوان جانشین فرمانده به فرماندهی ایالات متحده عزیمت کرد.

جوایز و نشان های ژنرال دمپسی به شرح زیر است: مدال نیروی دفاع ممتاز، مدال نیروی ممتاز با نشان برگ بلوط، مدال نیروی برتر، نشان افتخار با دو برگ بلوط، ستاره برنز با علامت “V” ( به معنای پیروزی)، مدال خدمت شایسته به ارتش با دو برگ بلوط، مدال ارتش شایسته، مدال پیروزی ارتش با برگ بلوط، نشان عملیات جنگی، نشان فرود با چتر نجات و نشان فرماندهان مشترک ستاد. ژنرال دمپسی با دیان دمپسی (سالیوان سابق) ازدواج کرده و دارای سه فرزند می باشد. کریس، میگان و گیتلین که همگی خدمت کردند و دو تای آن ها هنوز هم در ارتش ایالات متحده در حال خدمت هستند.

سرلشگر جان آر. الن، در حال حاضرعهده دار سمت جانشین فرمانده را در فرماندهی مرکزی آمریکا دارد.

وی پس از دریافت حکم خود، آموزشکده مقدماتی را تمام کرده ومامور خدمت در گردان دوم، رستۀ هشتم نیروی دریایی شد و در آنجا به عنوان فرماندۀ هنگ تفنگداران و فرماندۀ جوخه خدمت کرد. ماموریت بعدی او، وی را به سربازخانه‌های هشتم و یکم نیروی دریایی در واشنگتن فرستاد که در آنجا، درموسسه نیروهای دریایی، به عنوان یک افسر تشریفات خدمت کرد. سرلشگر الن سپس در برنامۀ تحصیلات عالی در کالج اطلاعات دفاعی (دیفنس اینتلیجنس) شرکت کرد و از فارغ‌التحصیلان برجستۀ آنجا شد. وی پس از آن به عنوان همکار در نیروی دریایی، در مرکز مطالعات بین‌المللی و استراتژیک (سی.اس.آی.اس) به خدمت پرداخت. وی اولین افسر نیروی دریایی بود که به عنوان عضوموقت شورای روابط خارجی منسوب شد.

در بازگشت به ناوگان نیروی دریایی در سال 1985، وی دسته‌های تفنگداران را فرماندهی کرد و به عنوان افسر عملیات گردان سوم رستۀ چهارم نیروی دریایی خدمت کرد. در طول این مدت، وی جام رهبری لفتویچ را دریافت کرد. درسال 1988، سرلشگر الن دوباره به دانشکدۀ نظامی نیروی دریایی انتقال یافت و در دانشکدۀ علوم سیاسی آنجا، به آموزش پرداخت. همچنین به عنوان افسر و رئیس موقت دانشکدۀ نظامی به خدمت پرداخت. وی در سال 1990، جایزۀ ویلیام پی. کلمنتز را به عنوان آموزگار نظامی برگزیدۀ سال دریافت کرد.

سرلشگر الن از سال 1990 تا 1992، به عنوان مدیر دوره‌های افسری پیاده نظام، به آموزشکده مقدماتی منتقل شد و پس از آن، به عنوان فرماندۀ همکار نیروهای دریایی انتخاب شد و به عنوان یک معاون ویژه برای کارمندان فرماندهی سی‌ام و تیمسار «فرماندهی توسعه نبرد نیروهای دریایی» خدمت کرد. در سال 1994، وی به عنوان افسر عملیاتی رستۀ جی3، برای رستۀ دوم نیروی دریایی، و به دنبال آن فرماندهی گردان دوم، رستۀ نیروی دریایی چهارم، که به عنوان گردان دوم، رستۀ نیروهای دریایی ششم تعیین شده بود، به خدمت پرداخت. این واحد، در عملیات سی سیگنال در عملیات آمادگی دریای کارائیب در سال 1994، و نیز به عنوان بخشی از نیروی فرودی ششمین ناوگان عملیات جوینت اندیور در عملیات احتمالی بالکان در سالهای 1995-1996 خدمت‌ کرد.

پس از فرماندهی گردان، سرلشگر آلن به عنوان معاون نظامی عالیرتبه به سی و یکمین فرمانده نیروی دریایی منتقل شد و در نهایت، به عنوان دبیر نظامی به خدمت پرداخت. او آموزشکده مقدماتی را از سال 1999 تا 2001 فرماندهی کرد، و در آوریل 2001 به عنوان جانشین فرمانده به دانشکدۀ نظامی نیروی دریایی بازگشت. سرلشگر آلن در ژانویۀ 2002، به عنوان هفتاد و نهمین فرماندۀ کشتیرانی انتخاب شد و اولین افسر نیروی دریایی بود که در دانشکدۀ نیروی دریایی در این مقام خدمت کرد.

اولین ماموریت سرلشگر آلن به عنوان یک تیمسار، ریاست آموزشکده امور آسیا و اقیانوس آرام ، در مقام دبیر دفاع بود. وی نزدیک به سه سال در این مقام بود و در حین این ماموریت، مدال خدمات شایستۀ مغولی، نشان درخشان فرمان تایوان را به همراه کراوات مخصوص دریافت کرد.

از سال 2006 تا 2008 سرلشگر آلن به عنوان تیمسار جانشین فرمانده، تیمسار فرمانده و دومین نیروی اعزامی دریایی (ام.ای.اف)، تیپ اعزامی نیروی دریایی 2.دی خدمت کرد. وی برای اُ.آی.اف 06-08 در عراق به عنوان تیمسار جانشین فرماندهی نیروهای چند ملیتی – غرب و آی.آی ام.ای.اف در استان انبار خدمت کرد.

سرلشگر آلن در سال 1976، با افتخارات نظامی از دانشکدۀ نیروی دریایی فارغ‌التحصیل شد، و مدرک کارشناسی خود را در رشتۀ تحلیل عملیات دریافت کرد. وی یک فارغ‌التحصیل برجسته از کالج ملی جنگ است و دارای مدارک کارشناسی ارشد در رشتۀ علوم دولتی از دانشگاه جورج‌ تاون، کارشناسی ارشد در رشتۀ هوش استراتژیک از کالج اطلاعات دفاعی (دیفنس اینتلیجنس)، و نیز کارشناسی ارشد در رشتۀ استراتژی امنیت ملی از کالج ملی جنگ است. مدال‌های شخصی وی شامل مدال خدمات برجستۀ دفاعی، و لژیون شایستگی به همراه سه ستارۀ طلایی به جای چهار جایزه است.
 
 
  سرتیپ جِی. هود، رئیس کارکنان

سرتیپ جِی. هود، در ١ ژوئیۀ ٢٠٠٨، وظایف خود را به عنوان رئیس ستاد، در فرماندهی مرکزی آمریکا بر عهده گرفت.

وی یکی از فارغ‌التحصیلان برجستۀ دانشگاه ایالت پیتسبرگ است و در سال ١٩٧٥، به عنوان افسر توپخانۀ زمینی، به خدمت مشغول شد.

تحصیلات ارتشی سرتیپ هود، شامل دوره‌های مقدماتی و پیشرفتۀ توپخانۀ زمینی، آموزش‌های هوانوردی مقدماتی، و آموزش‌های چتربازی بوده‌است. وی یکی از فارغ‌التحصیلان کالج کارکنان فرماندهی، و نیز یکی از فارغ‌التحصیلان متمایز کالج نبردهای دریایی آمریکا است.

اولین ماموریت وی در سپاه هفتم، توپخانۀ زمینی ٧٥ام، گردان یکم ارتش اروپایی آمریکا، ارتش هفتم آلمان بود که در آنجا به عنوان افسر هدایت آتش، و افسر اجرایی به خدمت پرداخت.

در ژوئیۀ ١٩٧٩، تیمسار هود به گردان دوم (هوابرد)، توپخانۀ زمینی ٣٢١، لشگر هوایی ٨٢، در پایگاه برَگ کارولینای شمالی منتقل شد. در آنجا، به عنوان افسر پشتیبانی آتش به خدمت پراخت. در فوریۀ ١٩٨٠، تیمسار هود فرمان آتشبارآ گردان دوم، توپخانۀ زمینی ٣٢١ را دریافت کرد. در اکتبر ١٩٨١، به ویچنسا در ایتالیا منتقل شد که در آنجا، آتشبار دلتا، تیم جنگی گردان ١-٥٠٩ ارتش آمریکا و نیروهای عملیاتی اروپای جنوبی را فرماندهی کرد.

در تابستان ١٩٨٤، پس از سه سال حضور در ایتالیا، تیمسار هود به عنوان معاون دبیر رده‌های امیری، درارتش اروپایی آمریکا، و ارتش هفتم آلمان منسوب شد. وی سپس به عنوان معاون نظامی درفرماندهی ارتش اروپایی آمریکا، و ارتش هفتم به خدمت پرداخت.

در ژوئن ١٩٨٨، تیمسار هود به پایگاه برگ در کارولینای شمالی انتقال یافت، که در آنجا به عنوان افسر اجرایی و افسر عملیات گردان یکم توپخانۀ زمینی و گردان ٣٢١ هوابرد به خدمت ادامه داد. پس از آن، به عنوان افسر عملیات لشگر توپخانه برای لشگر هوابرد هشتاد و دوم، در عملیات سپر صحرایی و طوفان صحرایی خدمت کرد.

در فوریۀ ١٩٩٢، وی فرماندهی گردان یکم توپخانۀ زمینی ٣٢١ هوابرد، لشگر هوابرد هشتاد و دوم را دریافت کرد، و بعد از آن، به عنوان ارشد لشگر هوابرد عملیات‌ جاری منسوب شد.

هود، پس از فارغ‌التحصیلی از کالج جنگ‌های دریایی درژوئن ١٩٩٥، به پایگاه نیروی هوایی مک ‌دیل در فلوریدا منتقل شد که در آنجا به عنوان یک افسر کارمند، و پس از آن در فرماندهی مرکز آمریکا به عنوان رئیس شعبه، در مقام ریاست طرح‌ها و سیاست‌ها به خدمت پرداخت.

در ژوئن ١٩٩٧، وی به لشگر هوابرد هشتاد و دوم برگشت، که در آنجا لشگر توپخانه‌ را فرماندهی کرد و پس از آن به عنوان رئیس بخش پرسنلی خدمت کرد.

در سپتامبر ٢٠٠١، تیمسار هود حکم خود را به عنوان رئیس کارکنان وعملیات کی.فُر، فیلم سیتی، کمپ بندستیل، و کُزوو دریافت کرد.

از آگوست ٢٠٠٢ تا مارس ٢٠٠٤، تیمسار هود به عنوان فرماندۀ کمکی لشگر (مقدم)، لشگر پیاده‌ نظام ٢٤ (مکانیزه)، و تیمسار جانشین فرمانده (جنوب)، ارتش اول آمریکا، پایگاه جکسون در کارولینای جنوبی به خدمت پرداخت.

از مارس ٢٠٠٤ تا مارس ٢٠٠٦، او به عنوان فرماندۀ نیروهای الحاقی در گوانتانامو، و فرماندهی جنوبی آمریکا در کوبا خدمت کرد.

در آگوست ٢٠٠٦، تیمسار هود به پایگاه مید در مریلند منتقل شد که در آنجا به عنوان تیمسار فرمانده، در لشگر یکم ارتش شرقی به خدمت پرداخت.

در اول ژوئیۀ ٢٠٠٨، وی به فرماندهی مرکزی آمریکا بازگشت و وظایف کنونی خود را به عنوان رئیس ستاد در فرماندهی مرکزی آمریکا متقبل شد.

جوایز و نشان‌های تیمسار هود عبارتند از مدال خدمات برجستۀ ارتش، مدال خدمات برتر دفاعی به همراه دو نشان برگ ، لژیون شایستگی به همراه نشان برگ زیتون، مدال ستارۀ برنزی، مدال خدمات شایستۀ دفاعی، مدال خدمات شایسته به همراه سه نشان برگ زیتون، مدال تقدیر ارتش، مدال موفقیت‌های نظامی به همراه نشان خوشه برگ بلوط، و نشان سینۀ چتربازی حرفه‌ای.

ژنرال هود با لین مالادوویتز از شهر مونت پلزنت کارولینای شمالی ازدواج کرد، و آنها دو فرزند به نام‌های جیسون و کاترین (کتی) را پرورش داده‌اند.
 
 
  گروهبان یکم جفری ای. مورین، فرمانده ارشد سربازگیری

در آوریل 2007 گروهبان یکم جفری ای. مورین در آخرین پستش به عنوان فرمانده ارشد سربازگیری ستاد ایالت متحده مرکزی، پایگاه نیروی هوایی مک دیل منصوب شد. او مشاور اصلی فرمانده جنگی بوده است، در مورد کلیه مسائل در خصوص تلفیق نیروهای به هم پیوسته، بهره برداری و حمایت از بیش از 230000 نیروی امریکایی و اتحاد نیروها در 27 کشور خدمت کرده که در بر دارنده مسئولیت ستاد ایالات متحده مرکزی می باشد. در نوامبر 1977 یک بومی از آبرن مین، به نام ستوان مورین در واحد مارین وارد ارتش شد. او در سراسر حرفه اش با پیاده نظام، پیاده نظام موتوریزه شده، هوانوردی، خدمت حمایتی جنگ و نیروی ستاد فرماندهی انجام وظیفه می کرد. همچنین او به عنوان آموزش دهنده مشق نظام و وزارت امور خارجه امریکا خدمت کرده است. او در صف آرایی های متعدد صلح جویانه غربی شامل سه صف آرایی در حمایت از عملیات طولانی و آزادی عراق انجام وظیفه کرده است. منتصب شدگان ارشد فرماندهی به خدمت گرفته شده توسط ستوان مورین شامل کمپانی H ، گردان دوم آموزش دیده تازه به خدمت گرفته شده، واحد سربازگیری تفنگدار سپاه در سن دیگوی کالیفرنیا می باشند.

توپخانه استینجر وینگ اول هواپیمایی نیروی دریایی در الوینای ژاپن، گردان سوم حمله هوایی آبی- خاکی، لشکر اول نیروی دریایی ارگان ستاد کمپ پندلتون کالیفرنیا؛ واحد سیزدهم اعزامی نیروی دریایی، عملیات ویژه توانا، کمپ پندلتون کالیفرنیا؛ تفنگداران امریکایی بیسیک کوانتیکو و ستاد نیروی دریایی امریکا نورفولک. Va تجارب مأموریت مشترک او شامل ستاد نام نویسی فرمانده ارشد برای نیروی دریایی جزء گروه ضربت مشترک، منطقه سرمایه ملی، ستاد مشترک ایالات متحده نورفولک در ویرجینیای امریکا؛ لشکر نیروی دریایی استات گارد آلمان و امریکا، لشکر جنوبی نیروی دریایی در میامی فلوریدا می باشند. نشانه های افتخار سروان مورینو شامل مدال خدمت شایسته با دو ستاره طلایی، مدال تحسین لشکر نیروی دریایی و تفنگداران دریایی، مدال کار ممتاز نیروی دریایی، ستاره طلایی و نوار عملیات جنگ می باشند.