ورزش | کوشش برای رسیدن به برترین حد
22 آوريل 2009
پيروزي ژاپن در مسابقات جهاني كلاسيك بيسبال و گسترش استعدادهاي بيسبال در سطح جهان
كره‌ي جنوبي در مسابقات قهرماني جهاني با حضور 16 تيم مقام دوم را كسب مي كند.
واشنگتن- زماني كه ژاپن كره جنوبي را با نتيجه 5 بر 3 در يك بازي قاطع شكست داد تا در 23 مارس قهرمان مسابقات كلاسيك جهاني بيسبال شود، بار ديگر يكي از تيمهاي آسيايي در ورزشي كه در آغاز به عنوان "ورزش تفريحي آمريكايي" بوده است، جايگاه شايسته‌اش را كسب نمود.
براي ژاپن اين پيروزي ادامه قهرماني مسابقات در اولين دوره مسابقات كلاسيك در سال 2006 بود كه در آن كوبا را در مرحله نهايي شكست داد. حضور چشمگير كره‌ي جنوبي در اين مسابقات، افتخاري را كه اين كشور با كسب مدال طلا در المپيك 2008 پكن كسب كرد ،تقويت نمود .
استاديوم دادجِر[2] در لوس آنجلس، محل برگزاري اين رقابتها، مملو از هزاران تماشاگر پراشتياقي بود كه با به هم زدن تاندراِستيكس[3] ، ضربات طبل، شيپور زدن و فريادهاي گسترده، تيمهاي مورد علاقه‌اشان را تشويق مي كردند. اين منطقه، محل زندگي بسياري از آمريكاييهاي ژاپني تبار و نيز كره اي تبار مي باشد.
پس از پايان يافتن يك بازي سخت، به لطف حركت ايشيرو سوزوكي در اواخر دور (اينينگ[4]) دهم بازي و پايان دادن قدرتمند بازيكن پديده 22 ساله يعني يو درويش[5]، اين برندگان شادمان دور ميدان بازي در حاليكه پرچم ژاپن را حمل مي كردند، دويدند.
قدرتهاي هميشگي بازي بيسبال زودتر از اين در طول تقريباً سه هفته از رقابتها از دور مسابقات خارج شده بودند. ژاپن آمريكا را در بازي نيمه نهايي با نتيجه 9 بر 4 برد.
كوبا، كه تيم ديگري است با تاريخ افتخار آميز در عرصه بيسبال، با دو باخت در برابر ژاپن در دور دوم مسابقات، حذف شد. كسب مقام ششم توسط كوبا، بدترين نتیجه تیم اين جزيره بود كه روند متوالي 40 بار راهيابي به مسابقات نهايي را در رقابتهاي اصلي بين المللي که 33 قهرمانی را بدنبال داشت، از بين برد.
همچنين جمهوري دومينيكن، كه به داشتن ستاره‌هاي ليگ برتر بيسبال مانند ديويد اورتيز، هانلي راميرز و خوزه ريس مباهات مي كند، با دو شكست در برابر تيمي نه چندان قوي از هلند، باعث شگفتي اين مسابقات گرديد. اين امر باعث شد كه هلند به داستان شگفت انگيز اين مسابقات تبديل شود اما اين تيم به زودي در دور دوم مسابقات در برابر ونزوئلا و آمريكا، از دور مسابقات حذف گرديد.
باب واتسون[6]، نايب رئيس ليگ برتر بيسبال، پس از باخت آمريكا در برابر ژاپن در مرحله نيمه نهايي گفت: "جهان بالاخره به ما رسيد". (نگاه كنيد به مقاله‌ي "بيسبال، زماني فقط بازي آمريكايي ، در سراسر جهان گسترش مي‌يابد").
تصوير: پرتاب كننده‌ي آمريكايي، روي اوسوالت[7]
مفسران آمريكايي ورزش بيسبال در مورد دلايل متعددي كه احتمالاً به حضور نااميد كننده تيم آمريكا در اين دوره از مسابقات كمك كرده است، انديشيده‌اند. از آنجايي كه مسابقات كلاسيك اين ورزش زودتر از اين در دوره تمرينات بهاري ليگهاي برتر برگزار شده بود، برخي معتقدند كه استراتژي داوي جانسون[8]، مدير ليگ، به سبب درخواستهاي مصرانه تيمهاي انفرادي مبني به خدمت گرفتن ستارگانشان تحت فشار قرار گرفته بود.
در واقع اين تيم به سبب برخي آسيب ديدگيهاي جزئي نيز مانند كوفتگيهاي عضلاني، بازيكنان متعددي، همچون بازيكنان ميان زمين مانند كوين يوكيليس، داستين پدروئيا و چيپر جونز، بازيكنان سمت چپ زمين مانند ريان براون و بازيكن جايگزين مانند مَت ليندستورم، را از دست داد.
بازيكنان ژاپن و كره جنوبي از ماه ژانويه بصورت تيمي تمرين كرده بودند، و اين عاملي است كه طبق گفته جانسون به خبرنگاران "باعث مي شود كه زماني كه در ماه مارس بازي مي كنند، آغاز خوبي داشته باشند".
تاريخنگار و نويسنده كهنه كار بيسبال، جان هالوي[9] اين عوامل را مؤثر مي داند اما معتقد است كه تمامي عوامل اينها نيستند. او به America.gov گفت كه اين بهانه كافي نيست زيرا سابقاً در سالهاي دهه‌ي 1950، تيم ما مي توانست هر تيم ديگري را ببرد. در حال حاضر ما ديگر نمي توانيم آنها را ببريم".
هالوي گفت كه شروع ژانويه با بازي بازيكنان آسيايي ممكن است در انگيزه و انضباط تفاوتي را نشان دهد و افزود كه "نمي دانم آيا بازيكنان ما مايلند اين كار را انجام دهند يا نه". در مورد آسيب ديدگيها، وي گفت: "من مطمئن نيستم كه اين آسيب ديدگيها چقدر مهم بوده اند. شايد برخي از افراد فقط تمارض كرده اند و خواسته‌اند به اين وسيله به تيم خودشان بازگردند".
خاطرات هالوي از بيسبال ژاپن به سال 1953 باز مي گردد، يعني زماني كه ، طبق گفته او، دو تيم بيسبال ليگ برتر- غولهاي نيويورك و تيمي متشكل از تمامي ستاره‌هاي بيسبال- با ژاپن ديدار كرد و 23 بازي را برد و فقط 2 بازي را باخت و يكي را مساوي كرد.
هالوي گفت كه ژاپنيها "راه درازي را پيموده اند. آنها يقيناً در حال نشان دادن اين واقعيت هستند كه دوراني كه بوسيله تيمهاي بزرگ كنار زده مي شدند به سر آمده است".
هالوي تفسير طنزآميزي درباره نفوذ ستارگان خارجي در تيمهاي آمريكايي داشت- مانند سوزوكي و پرتاب كننده‌دايسوكه ماتسوزاكا[10]، كه به عنوان ارزشمندترين بازيكن در مسابقات جهاني شناخته شده است. وي گفت: "قبلاً آمريكا صادر كننده اصلي استعدادهاي بيسبال بود. بازيكناني كه سن آنها به قدري بود كه نمي توانستند در تيمهاي ليگ برتر حضور داشته باشند به ژاپن مي رفتند تا در پايان زندگي حرفه‌ايشان پول اضافي در بياورند. اما در حال حاضر ما وارد كننده‌ي اصلي هستيم. ما در تجارت در زمينه بازيكنان بيسبال و ساير بازيكنان ورزشي تعادل مطلوبي نداريم".
هالوي گفت كه بيسبال "نسبت به هر زمان ديگري، در وضعيت بهتري است" هم در اينجا و هم در خارج از كشور، و آمريكا "با بازيكنان بزرگي از كشورهاي ديگر، بازي ما را غني كرد. وي توضيح داد كه "شايد اين وضعيت به نقطه‌اي برسد كه ما در سري مسابقات جهاني پائيز در برابر بهترينهاي جهان بازي كنيم".
در ضمن بايد گفت كه ژاپن تا دور بعدي مسابقات در سال 2013 به عنوان قهرمان مسابقات جهاني كلاسيك بيسبال باقي خواهد ماند.
