پیش راندن دستاورد های آینده | آموزش و تحصیلات
14 آوريل 2009
برنامه ای دانش آموزان تنگدست را به کسب درجات ممتاز در شیمی تشویق می کند
طرح SEED به هزاران دانشجو کمک کرده است تا دانشمند شوند
واشنگتن- تصور کنید که در خانواده تنگدستی بزرگ شده اید، شاید به مدرسه ای رفته اید که از منابع کافی برخوردار نبوده، در دبیرستان در کلاس های شیمی به آموزگار خود نشان داده اید که می توانید به خود اجازه دهید که رویای رسیدن به زندگی حرفه ای یک دانشمند را داشته باشید، حتی اگر این امر امکان پذیر جلوه نکند. آنگاه به شما – یک دانش آموز دبیرستانی- یک کمک هزینه تحصیلی داده می شود که پول واقعی می پردازد تا به بررسی در ساختار ماکروسیکلیک فلز و ترکیبات کمپلکس بپردازید یا مشتقاتی از ملکول های بیواکتیو برای داروهای جدید بسازید ، یا پُلیمرهای جدید طراحی کنید و یا به ترکیب ژن های درهم آمیزنده دست بزنید.
چند صد دانش آموز دبیرستانی به عنوان بخشی از برنامه ای به نام طرح تجربیات تابستانی برای دانش آموزان محروم از مزایای اقتصادی ((SEED(1) از این امتیازات بهره مند خواهند شد.
استفانی چان که در طول دو تابستان پیرامون طرح SEED در دانشگاه ورمونت کار کرد، تحقیقات خود را بر پیوندهای موجود عناصر زیرکونیوم و فسفر تمرکز داد و با مشارکت مربی خود یک رساله علمی برای انتشار تالیف کرد.
چان که اکنون دانشجوی رشته شیمی در دانشکده دارتموث در نیو همپشایر است، به چشم انداز، نشریه اینترنتی دانشگاه ورمونت گفت: "پیش از آنکه من در این برنامه شرکت کنم، علاقه کمی به شیمی داشتم، ولی این رشتۀ جالبی بوده است. من به فکر حرفه ای در پزشکی بودم، ولی اکنون مطمئن نیستم. شاید دنبال پژوهش بروم."
بیش از چهل سال پیش، برخی از اعضای جامعه شیمی دانان آمریکا به این موضوع پی بردند که در حالیکه توانایی های علمی در همه گروه ها صرفنظر از نژاد، مذهب، رنگ پوست، جنسیت و یا میزان درآمد خانوادگی پدید می آیند، فرصت ها بطور یکسان برای تمامی دانش آموزان فراهم نیستند.
برنامه ای که آنها بوجود آوردند، اخیرا توسط هیئت علمی ملی به عنوان دریافت کننده جایزه خدمات عمومی هیئت علمی ملی 2009 برای "پرورش علاقه و گزینش علوم به عنوان حرفه و تشویق دستاوردها در رشته های علوم، ریاضیات و مهندسی میان دانش آموزان دبیرستانی محروم از مزایای اقتصادی" برگزیده شد.
بنا به گفته جامعه شیمی دانان آمریکا، بیشترین طرح ها توسط مربیان پیشنهاد می شوند و تمامی آنها به وسیلۀ هیئتی از جامعه شیمی آمریکا مورد بررسی قرار می گیرند "تا از جالب بودن، پرمعنی بودن و قابل انجام بودن طرح ها توسط دانش آموزان دبیرستانی اطمینان حاصل کنند."
سسیلیا هرناندز، مدیر برنامه گفت که در طی چهل سال فعالیت، بیش از 90,000 دانش آموز در طرح SEED شرکت کرده اند.
طرح SEED دانش آموزانی را مورد توجه قرار می دهد که از خانواده های کم درآمد هستند؛ به گروه های اقلیت مانند آمریکایی های آفریقایی تبار، آمریکایی های بومی و یا آمریکایی لاتین تعلق دارند؛ به مدارسی می روند که سطح موفقیت آنها پایین است؛ و به دانش آموزانی توجه می کند که در خانواده های نخستین کسانی هستند که به کالج راه پیدا می کنند.
طرح SEED متشکل از سه بخش است:
- برنامه تابستانی I، دانش آموزانی را که برای نخستین بار در برنامه شرکت می کنند در یک طرح پژوهشی در شیمی یا یک حوزه مربوط تحت نظارت یک مربی دانشمند درگیر می کند.
- برنامه تابستانی II ، به دانش آموزانی که برنامه تابستانی I را تکمیل کرده اند، کمک هزینه تحصیلی دیگری بمنظور ادامه همان طرح پژوهشی و یا شروع یک طرح جدید ارائه می دهد.
- کمک هزینه های تحصیلی طرح SEED به دانش آموزانی که در یکی از برنامه های تابستانی شرکت جسته اند، تا مبلغ پنج هزار دلار برای کمک به ثبت نام آنها در دانشگاه، در رشته علوم شیمی یا مهندسی پرداخت می کند.
کمک هزینه تحصیلی که طرح SEED ارائه می دهد- 2,500 دلار برای 8 تا 10 هفته در طی نخستین تابستان و 3,000 دلار در طی تابستان دوم- به عنوان جبران دست مزدی است که دانش آموزان یک شغل تابستانی عادی دریافت می کنند.
بیش از نیمی از شرکت کنندگان طرح SEED می گویند که این برنامه آنها را به ثبت نام در دانشگاه متقاعد کرد. با آنکه در حال حاضر هیچ داده ای در سطح کشور از درصد شرکت کنندگان طرح SEED که به کالج می روند در دست نیست، برنامه ایالتی کارولینای شمالی داده های موفقیت آمیزی را ارائه می دهد: از هر صد دانش آموزی که که در طول شانزده سال گذشته در این برنامه شرکت داشته اند، 96 درصد در دوره های دو یا چهار ساله دانشگاهی تحصیل کرده اند؛ 83 درصد در رشته علوم یا ریاضیات، و 67 درصد در شیمی تخصص یافتند و 75 درصد از کمک هزینه هایی برای یک بخش یا تمام دوره تحصیلی شان برخوردار بودند.
بنا بر یک نظرسنجی که در سال 2006 به انجام رسید، اکثریت عظیم شرکت کنندگان طرح SEED (72 درصد) در یک رشته علمی در کالج تخصص می گیرند. با در نظر گرفتن این نکته که 25 درصد شرکت کنندگان طرح SEED در خانواده ایی زندگی می کنند که درآمد سالانه شان کمتر از 7 هزار دلار است و بسیاری از آنها نخستین اعضای خانواده هستند که به کالج راه پیدا می کنند، این داده ها دستاورد قابل توجهی محسوب می شوند.
طرح SEED می تواند تجربه ای باشد که زندگی مربیان را نیز تغییر می دهد.
تری گرتسمن، که در تابستان پیش از شروع تحصیلاتش در دانشکده حقوق به عنوان مربی در طرح SEED دانشگاه سان فرانسیسکو "بطور ناگهانی" داوطلب شده بود گفت: "این برنامه تنها درباره علوم نیست." گرتسمن به روزنامه دانشکده خود گفت: "این تجربه چنان مرا تحت تاثیر قرار داد که من در همان لحظه و همان مکان تصمیم گرفتم مسیر زندگیم را تغییر دهم." او در حین کسب مدرک فوق لیسانسش در شیمی به مربیگری داوطلبانه ادامه داد تا اینکه کار مربوط به مدرک دکترا او را وادار به رفتن به ایالتی دیگر کرد.
برخی از مربیان برای مدت بیش از 30 سال با شرکت کنندگان طرح SEED کار کرده اند. برخی از هماهنگ کنندگان، مدیریت شبکه های مربیان و شرکت کنندگان را برای مدت بیش از 35 سال بر عهده داشته اند. هرناندز گفت: "آنها علاقه زیادی به این برنامه دارند." او افزود که برخی از دانش آموزان پیشین، اکنون مربی یا هماهنگ کننده هستند و یا در هیئت ملی این برنامه که تمامی طرح ها را بررسی و از تامین نیازمندی های لازم توسط دانش آموزان اطمینان حاصل می کند، مشغول خدمت هستند.
اطلاعات بیشتر درباره طرح SEED در تارنمای جامعه شیمی آمریکا در دسترس قرار دارد.
1. Summer Experiences for the Economically Disadvantaged (SEED)
