اکتشافات فضايی | گسترش مرزهای آگاهی انسان
27 مارچ 2009
فضاپیما نخستین عضو ژاپنی از خدمه را به ایستگاه فضایی می برد
نصب آخرین تجهیزات خورشیدی نیروی برق را برای خدمه شش نفره جدید تامین می کند
آغاز متن
واشنگتن- فضاپیمای دیسکاوری ده دقیقه پس از غروب خورشید در فلوریدا و دقیقا یک ماه پعد از نخستین تاریخ تعیین شده برای پرتاپ آن، در پانزدهم مارس بمنظور انجام ماموریت سیزده روزه خود برای حمل آخرین صفحات خورشیدی، حاوی دو بال به ایستگاه فضایی بین المللی و تکمیل ساخت این ایستگاه، با خروش از روی سکوی پرتاپ مرکز فضایی کندی برخاست.
لی آرچامبو، فرمانده ماموریت STS-119 رهبری خدمه هفت نفره دیسکاوری را، متشکل از خلبان تونی آنتونلی، متخصصان این ماموریت جوزف آکابا، جان فیلیپس، استیو سوآنسون، ریچارد آرنولد و یک فضانورد آژانس اکتشافات هوافضایی ژاپن (جکسا) کویچی واکاتا،، به عهده دارد.
در حالیکه پرتاپ تاریکی غروب را روشن می کرد، مرکز کنترل این ماموریت در هوستون اعلام کرد: "فضاپیمای دیسکاوری میزان انرژی را در ایستگاه فضایی به حد کامل جهت انجام اقدامات کامل علمی می رساند."
مایک فینگ، فرمانده گروه اعزامی شمارۀ 18 به ایستگاه فضایی پس از تماشای پرتاپ، از ایستگاه فضایی برای تبریک به تیم های دست اندرکار در پرتاپ موفقیت آمیز دیسکاوری تماس گرفت.
نشت ها و تعمیرات
پرتاپ دیسکاوری که قرار بود روز دوازدهم فوریه انجام شود، در پی تصمیم مدیران ناسا مبنی بر نیاز به داده های بیشتر درباره مشکلی که در طی ماموریت STS-126 اتوبوس فضایی اندیور در نوامبر 2008 شناسایی شده بود، به تعویق افتاد.
گاز هیدروژن با میزان بالاتری از حد معمول جریان داشت، و بازرسی های بعدی از وجود یک قطعه معیوب در یکی از دریچه های کنترل جریان گاز حکایت داشت.
مشکل برطرف و پرتاب برای یازدهم مارس برنامه ریزی شد. چند ساعت پیش از پرتاب، کارشناسان فنی به یک نشت هیدروژن در تجهیزاتی که اتوبوس فضایی را روی زمین نگه می دارند، پی بردند. کارشناسان فنی درزگیرها و دیگر اجزای مربوط به این دستگاه را از نو ساختند و جایگزین کردند.
مایک لایبک، مدیر پرتاب شاتل طی یک جلسه توجیهی پس از پرتاب در فلوریدا گفت: " من براستی به اعضای تیم که در طول چند روز گذشته برای برطرف کردن مشکل نشت هیدروژن در کنار سفینه بر روی تجهیزاتی که فضاپیما را روی زمین نگه می دارند دست به دست یکدیگر دادند، افتخار می کنم. آنها دقیقا همانطور که ما پیش بینی می کردیم عمل کردند. میزان نشت امشب به صفر رسیده بود.
این ماموریت شامل چهار راهپیمایی در فضا برای کمک به نصب بخش نگهدارنده بر روی سمت راست ایستگاه و به راه انداختن صفحات خورشیدی آن خواهد بود.
این آنتن های خورشیدی یک چهارم برق لازم را برای تمام تجربیات علمی تولید خواهند کرد و از خدمه ایستگاه که در طی ماموریت STS-127 اندیور به شش نفر افزایش خواهد یافت، حمایت خواهد کرد. آغاز این ماموریت برای پانزدهم مه برنامه ریزی شده است.
آغاز ماموریت STS-125 آتلانتیس برای تعمیر تلسکوپ فضایی هابل برای دوازدهم مه برنامه ریزی شده است. در طی این تلاش یازده روزه برای دسترسی به نخستین تلسکوپی که تعمیر آن در فضا توسط فضانوردان طراحی شده است، وسایل جدید، گردش نما، باتری و دیگر اجزائی که برای تمدید عمر این رصدخانه تا سال 2013 حیاتی هستند حمل خواهد شد.
گامی بزرگ برای جکسا
کویچی واکاتا، فضانورد جکسا به عنوان یکی از کارشناسان ماموریت STS-119 عازم ایستگاه فضایی خواهد شد ولی هنگامیکه دیسکاوری در ایستگاه فضایی لنگر خواهد انداخت، او در داخل ایستگاه خواهد ماند و به عنوان مهندس پرواز گروه اعزامی شمارۀ 18 عمل خواهد کرد – واکاتا نخستین عضو خدمۀ ایستگاه از آژانس اکتشافات هوافضایی ژاپن است.
سندی منگوس که با ماموریت STS-126 در ماه نوامبر به ایستگاه پا گذاشت، با دیسکاوری به زمین بازخواهد گشت.
یوکیدی هایاشی، معاون مدیر آژانس فضایی ژاپن در یک جلسه توجیهی پس از پرتاب فضاپیما گفت: "این ماموریت یک گام بزرگ برای فعالیت های فضایی ژاپن با استفاده از افراد انسانی است. این ماموریت اطلاعات و تجربه با ارزشی را برای برنامه آینده ژاپن در بکارگیری فضا گرد آوری خواهد کرد."
واکاتا، مهندس هوافضا در دو ماموریت فضایی شرکت داشته است. در 1996 او نخستین کارشناس ژاپنی در ماموریت STS-72 فضاپیمای اندیور بود، که اعضای خدمه آن دو راهپیمایی فضایی را بمنظور نشان دادن و سنجیدن فناوری ها برای استفاده در ساخت ایستگاه فضایی به انجام رساندند.
در 2002، در ماموریت STS-92 دیسکاوری، واکاتا نخستین فضانورد ژاپنی بود که در مونتاژ و ساخت ایستگاه فضایی دست داشت. در طی ماموریت سیزده روزه، خدمه هفت نفره نخستین بخش نگهدارنده – داربست Z1- را به ایستگاه نصب کردند و چهار راهپیمایی در فضا انجام دادند. در ماموریت STS- 119، او به حمل آخرین بخش نگهدارندۀ ایستگاه فضایی کمک خواهد کرد.
واکاتا اخیرا در یک جلسه توجیهی خدمه اظهار داشت: " زمانیکه من با ماموریت STS-92 پرواز کردم، سرنشینی در ایستگاه فضایی بین المللی زندگی نمی کرد. ایستگاه بسیار کوچکی بود – کمی از آپارتمان من در توکیو بزرگ تر بود، ولی امروز این ایستگاه بیش از سه برابر بزرگ تر است."
او افزود: "من به این سبب که می توانم در این پرواز خدمت کنم و آخرین اجزای بخش داربست را نیز به ایستگاه فضایی بین المللی حمل کنم بسیار خوش اقبال هستم."
نخستین پرواز در سال 2009
ماموریت STS-119 صد و بیست و پنجمین پرواز فضاپیما و بیست و هشتمین پرواز به ایستگاه فضایی است. هشت پرواز به ایستگاه و یک پرواز به تلسکوپ فضایی هابل پیش از بازنشستگی شاتل ها در سال 2010 باقی مانده است.
جوزف آکابا و ریچارد آرنولد از اعضای خدمه، دو تن از سه آموزگار سابق هستند که در کلاس مربی فضانورد 2004 به عنوان کارشناسان این ماموریت برگزیده شدند.
آکابا در تدریس ریاضیات و علوم در دوره راهنمایی و دبیرستان تجربه دارد. آرنولد در تدریس در مدارس راهنمایی و دبیرستان های سراسر دنیا دارای تجربه است. او نیز در ماه اوت 2007 به عنوان یک کارشناس ماموریت در سیزدهمین ماموریت نیمو ناسا که فعالیت تحت شرایط حاد و دشوار را در محیطی مورد آزمایش قرار می دهد، حضور داشت.
داتی متکالف- لیندن برگر، آموزگار پیشین و فضانورد امروز، بر اساس برنامه ریزی انجام شده، در فوریه 2010 عازم فضا خواهد شد.
اطلاعات بیشتر درباره ماموریت STS0119 و ایستگاه فضایی بین المللی در تارنمای ناسا در دسترس قرار دارد.
http://www.nasa.gov/mission_pages/shuttle/shuttlemissions/sts119/index.html
http://www.nasa.gov/mission_pages/station/main/index.html
پايان متن
