گوناگونی | محلی برای همگی
14 آوريل 2009
برخی از آمریکایی ها به طور مستقیم در حال رویارویی با میراث برده داری هستند
یک دانشگاه به برقراری ارتباط میان فرزندان بردگان و فرزندان برده داران کمک می کند
واشنگتن- فیبی کیلبی که مقیم شهر ووداستاک، ویرجینیا است گمان می کرد که رابطه ای میان خانواده سفیدپوستش با خانواده سیاهپوست هم نامی که در شهری نزدیک به نام فرانت رویال زندگی می کرد، وجود دارد. پس از اینکه از طریق تحقیقات تایید شد که خانواده او زمانی صاحب نیاکان خانواده کیلبی ساکن فرانت رویال به عنوان برده بوده است، او تصمیم گرفت با بتی کیلبی، یک آمریکایی آفریقایی تبار تماس حاصل کند، و شخصا گفتگویی را به منظور رسیدگی شخصی به آنچه که از طرف برخی به عنوان گناه نخستین آمریکا، یعنی بهره برداری از آفریقایی ها به عنوان برده توصیف می شود، آغاز کند.
فیبی که در سمت دستیار مدیر توسعه در مرکزعدالت و ایجاد صلح دانشگاه ایسترن منونایت در هریسونبرگ، ویرجینیا مشغول کار است، به وجود برنامۀ آمدن به پای میزگرد (CTTT)(1) پی برد. این ابتکار توسط برده زادگان و فرزندان خانواده های برده دار برای برقراری ارتباط با یکدیگر، سهیم کردن یکدیگر در داستان ها، و بحث و گفتگو در اطراف میراث برده داری، از جمله روابط نژادی صورت گرفته است. نام این برنامه از یک سخنرانی مارتین لوتر کینگ جونیور، رهبر جنبش حقوق مدنی که رؤیای روزی را که "فرزندان بردگان سابق و فرزندان برده داران بتوانند در کنار یکدیگر، گرد میز برادری بنشینند" در سر داشت، سرچشمه می گیرد.
ایمی پاتر، مدیر این برنامه به America.gov گفت که CTTT زمانی آغاز شد که ویل هیرستون، سرپرست محیط دانشگاه و فرزند یکی از بزرگ ترین خانواده های برده دار ویرجینیا و کارولینای شمالی با تجربه شرکت در جلسات خانوادگی هیرستون های سیاهپوست نزد او رفت. او از برخورد گرم و صمیمی که با وی صورت گرفت بسیار متعجب شد و با گفت و شنودهای بیشتر به رنج شخصی که از گذشته برجای مانده بود پی برد. در آن زمان پاتر در برنامه راهبردی دانشگاه ایسترن منونایت برای آگاهی و انعطاف پذیری در مقابل آسیب روانی مشغول به فعالیت بود و متوجه شد که چگونه از طریق روابطی مانند روابط میان اعضای خانواده هیرستون می توان "به آسیب روانی که از بردگی به ارث رسیده است، پرداخت."
به یک مقاله مربوط مراجعه کنید.
او گفت: "با مرور زمان، مردمی که درباره این خانواده شنیده بودند و می دانستند که از زادگان خانواده های برده دار هستند با من تماس می گرفتند. ... این افراد زادگان کسانی را که خانواده هاشان آنها را به بردگی کشیده بودند شناسایی کرده بودند و می خواستند با آنها تماس بگیرند. به این ترتیب من و سایر دست اندرکاران به آنها در این روند یاری رساندیم."
تاریخ می تواند ناشناخته و ناخواسته باشد
پاتر گفت که شرکت کنندگان در برنامه CTTT "از تاریخ آگاهی پیدا کرده و با مسائل دشواری روبرو بوده اند. آنها می خواهند با یکدیگر رابطه داشته باشند، و از داشتن این رابطه لذت می برند."
برخی دیگر از آمریکایی ها از فکر مروری بر گذشته خشمناک شدند. او افزود: " اگر این موضوع واقعا پایان یافته و پشت سرمان بود، احتمالا آنها اینگونه آشفته نمی شدند،" و به جای آن تنها از خود بی اعتنایی نشان می دادند.
بیشتر آنها که از اینکه بردگی یا برده داری بخشی از تاریخ خانواده آنهاست بی خبرند و یا اطلاعات کمی در دست دارند، به ویژه اگر از خانه های اجدادیشان نقل مکان کرده باشند. اطلاعات ممکن است به دلیل احساس شرمساری یا فقدان کنجکاوی گم شده باشند.
فیبی کیبلی به America.gov گفت که وقتی او از پدرش درباره خانواده کیبلی سیاهپوست که در شهری نزدیک زندگی می کنند پرس و جو کرد، پدر اصرار داشت که رابطه ای میان این دو خانواده وجود ندارد. او گفت که از سوی خانواده بتی کیبلی، "پدر و مادر بزرگش هیچ صحبتی در این باره نمی کردند. ...این موضوع باعث شرم بود. پدر او شک داشت، ولی می ترسید پیگیری کند."
فیبی اسناد دادگاه را جستجو کرد و مدارک ثابت کننده رابطه این دو خانواده را به دست آورد. وقتی او نشانی تماس بتی را در 2007 پیدا کرد، یک نامه الکترونیکی برای او فرستاد. "نام من فیبی کیلبی است، و سفیدپوست هستم. گمان می کنم که در گذشته رابطه ای میان خانواده های ما وجود داشته است." پاسخ بتی مثبت بود. او در جایی که مخصوص موضوع است نوشت: "سلام خویشاوند."
پاتر گفت، ولی بتی باید کمی به خودکاوی می پرداخت. او از طریق سفیدپوستان تبعیض نژادی را تجربه کرده بود، و به عنوان یکی از نخستین شاگردان مدرسه ای های سیاهپوست در مدارس عمومی فرانت رویال در سال های دهه 1950 هدف قرار گرفته بود. بتی از خود پرسید که نیاکانش در مورد برقراری تماس چه فکر خواهند کرد. پاتر گفت: "او تنها زمانیکه به مادربزرگ و پدرش و مطالبی که آنها در زندگیشان آموختند اندیشید، پی برد که آنها با چنین کاری موافقت می کردند؛ و این مرحله ای بود که او باید از نظر روحی از آن می گذشت تا بتواند با فیبی ملاقات کند."
مواجه شدن با گذشته می تواند به متحد کردن کشورها کمک کند
پاتر گفت، اهرچند یک ابتکار می تواند پذیرفته نشود یا نادیده گرفته شود، بسیاری از مردم سعی دارند که ارتباط برقرار کنند زیرا می خواهند مطالب بیشتری درباره نیاکانشان فراگیرند.
مواجه شدن با گذشته آسان نیست. تجاوز به عنف، چنانکه بسیاری از برده زادگان با پوست روشن تر گواهی می کنند، می تواند جزئی از بردگی باشد. پاتر گفت: "شما با این موضوع چگونه برخورد می کنید؟ وقتی شما این حقیقت را درباره خانواده تان که همه آنها مانند خود شما افراد درستکاری هستند به وجود آوردید، این کار آسانی نیست."
فیبی گفت، بسیاری از واقعیت های بی رحمانه در بارۀ بردگی پوشانده شده اند؛ "ولی این واقعیت ها در گذشته ای نه چندان دور رخ دادند."
بتی و فیبی اکنون با یکدیگر در جلسات بحث و تحقیق شرکت می کنند تا دیگران را در داستان ها و راه های التیام خود سهیم کنند. فیبی گفت: " این تجربه ای بسیار توان بخش بوده است،" و چشمان او را بر مبارزات سیاهپوستان، از نابرابری های اجتماعی گرفته تا موانع آموزشی گشوده است.
طی مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری، باراک اوباما که میراث خود او شامل برده داران سفیدپوست می شود، گفت که آمریکایی ها هنوز به پیچیدگی های روابط نژادی و به رنجی که در طول تاریخ از آن اندوخته شده است، نپرداخته اند. او در 19 مارس 2008 گفت: "اگر ما می خواهیم مسیر یک اتحاد عالی تری را ادامه دهیم، راهی جز کنار آمدن با این موضوع نداریم."
پاتر گفت که انتخاب اوباما به سمت رئیس جمهوری فرصت های بیشتری را برای گفتگو درباره بردگی در رسانه های اصلی ایجاد کرده است و گفت و شنودهایی را که "ده سال پیش مجاز نبودند" تشویق می کند. او گفت، با اینکه شمار شرکت کنندگان در برنامه CTTT اندک است، "این تعداد رو به افزایش دارد. اتفاقی در حال وقوع است."
آیا می خواهید درباره میراث برده داری آمریکا نظر دهید؟ به بلاگ "توسط مردم" تارنمای America.gov که از برنامه CTTT الهام می گیرد مراجعه کنید.
http://blogs.america.gov/bythepeople/2009/04/07/i-stumbled-upon-pictures-i-tried-to-forget
به یک مقاله مربوط مراجعه کنید.
http://www.america.gov/st/usg-english/2009/January/20090114093309jmnamdeirf0.989422.html
اطلاعات بیشتر درباره به پای میزگرد آمدن در تارنمای این برنامه در دسترس است.
http://www.emu.edu/cjp/comingtothetable
1. Coming to the Table (CTTT)
