سخاوت آمریکایی | استحکام جوامع از راه سخاوت
05 می 2008
سخنان بانوی اول کشور در مورد کمک ایالات متحده به برمه پس از توفان
لورا بوش رهبران برمه را به قبول کمک های ایالات متحده و جامعۀ جهانی فرا می خواند
آغاز متن
کاخ سفید
اتاق جلسات مطبوعاتی جیمز بریدی
3:05 بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا
5 مه 2008
خانم بوش: از همۀ شما به خاطر آمدنتان تشکر می کنم. من فقط می خواهم چند نکته را در مورد برمه بگویم.
روز شنبه، توفان نرگس برمه را در نوردید. این توفان به 2 میلیون نفر آسیب رساند و به گفتۀ مطبوعات برمه هزاران نفر را کشت. در پی آن، شهرها فلج شده اند، خانواده ها از هم جدا شده اند و خانه ها و شرکتها نابود شده اند.
آمریکایی ها مردم مهربانی هستند و ما برای ارسال کمک دست به کار شده ایم. ایالات متحده از طریق سفارت ما پیشنهاد کمک ملی کرده است. ما با سازمان ملل و دیگر سازمانهای غیردولتی بین المللی همکاری خواهیم کرد تا آب، بهداشت، غذا و سرپناه فراهم کنیم. کمکهای بیشتر نیز در راه هستند.
ایالات متحده آماده است تا به محض اینکه دولت برمه پیشنهاد ما را قبول کند، یک تیم امداد و تدارکات مورد نیاز را فراهم کند. دولت برمه باید این تیم و همچنین دیگر پیشنهادهای کمک بین المللی را به سرعت قبول کند.
مردان و زنان برمه که در حال دست و پنجه نرم کردن با این تراژدی هستند در فکر و دعاهای ما هستند. ناراحت کننده است که بسیاری از مردم برمه تنها هنگامی از قریب الوقوع بودن فاجعه باخبر شدند که رسانه های خارجی – مانند رادیو آسیای آزاد و صدای آمریکا – نسبت به آن هشدار دادند. با وجودی که رسانه های دولتی برمه از خطر آگاه بودند، به شهروندانی که در مسیر حرکت توفان بودند به موقع خبر ندادند.
شیوۀ پاسخگویی به توفان جدیدترین نمونۀ کوتاهی دولت نظامی برمه در رسیدگی به نیازهای ابتدایی مردم برمه است. این رژیم سیستمهای کشاورزی، تحصیلات و بهداشت را نابود کرده است. این کشور که زمانی ثروتمند بود اکنون پایین ترین تولید ناخالص ملی را در میان کشورهای جنوب شرقی آسیا دارد.
با وجود خرابی های به بار آمده توسط توفانی که در آخر هفته روی داد، تا جایی که ما می دانیم رهبران نظامی برمه قصد دارند که رفراندوم قانون اساسی که برای یکشنبۀ آتی، 10 مه، برنامه ریزی شده است را برگزار کنند. آنها این رای گیری را برای این برنامه ریزی کرده اند که به ادامۀ حکومتشان وجهه ای قانونی بدهند. قانون اساسی پیشنهادی در فرآیندی معیوب تهیه شده است که مخالفان و برخی گروههای مهم قومی در آن حضور نداشته اند. این قانون اساسی، داشتن مقامهای دولتی توسط فعالان دموکراسی که در حال حاضر و یا قبلاً زندانی سیاسی بوده اند، مانند آنگ سان سو چی، را ممنوع می کند. این رژیم برای اینکه مطمئن شود که این قانون تصویب می شود به تهدید رای دهندگان و استفاده از زور بر علیه ناراضیان پرداخته است. اجتماعات عمومی ممنوع اعلام شده اند و هیچ مطلب چاپ شده ای را نمی توان بدون اجازۀ دولت پخش کرد.
با نزدیکتر شدن روز رفراندوم، تعداد بازداشتهای فعالان و اعضای احزاب مخالف افزایش یافته است. با وجود درخواستهای جامعۀ جهانی و اخیراً سازمان ملل از دولت برمه برای تضمین اینکه رفراندوم آزاد، عادلانه و دربرگیرندۀ همه باشد، این کارها ادامه دارند.
پرزیدنت بوش در پاسخ به ادامۀ سرکوب از جانب رژیم، به خزانه داری ایالات متحده دستور داده است که دارایی های شرکتهای دولتی برمه که در بانکهای ایالات متحده هستند را مسدود کند. این علاوه بر اقدامات سال گذشته برای گسترش تحریمهای ایالات متحده علیه رژیم برمه و تشدید تحریمها علیه رهبران بلندپایۀ آن است. ما از اتحادیۀ اروپایی، کانادا و استرالیا به خاطر پیوستن به ایالات متحده و وضع محدودیتهایی مشابه تشکر می کنیم. ما از چین، هند، و اعضای دیگر آسه آن می خواهیم که از نفوذشان برای تشویق یک گذار دموکراتیک استفاده کنند.
ژنرالهای حاکم برمه فرصت این را داشته اند که حاکمیت خوبی که به مردمشان وعده داده اند را اجرا کنند. چنانچه رفراندوم قانون اساسی که آنها برنامه ریزی کرده اند در شرایط حاضر برگزار شود، آن را نباید به عنوان گامی به سوی دموکراسی، بلکه باید به عنوان تاییدی بر وضعیت غیرقابل قبول فعلی تلقی کرد.
از همۀ شما به خاطر فرصتی که برای صحبت به من دادید متشکرم. من فردا عازم کرافورد هستم تا در مراسم ازدواج جنا شرکت کنم و می خواستم که پیش از رفتن سخنانی در مورد برمه بگویم.
خوشحال می شوم که پرسشهای شما را بشنوم.
پرسش: خانم بوش، آیا می توانید در مورد ابعاد بستۀ امدادی ایالات متحده جزییاتی را به ما بگویید؟
خانم بوش: در حال حاضر اولین بخش کمک پولی است که سفارت در دست دارد، این پول هم اکنون آنجا است. ما می توانیم آن را در میان دیگر سازمانهای غیردولتی توزیع کنیم – برنامۀ جهانی غذا و دیگر گروههایی که آنجا هستند. اگر آنها به تیم امدادی واکنش به فجایع ما اجازه دهند که وارد شود، در آن صورت می توانیم ارزیابی کنیم که چه کارهای دیگری می توانیم انجام دهیم. و ما تدارکات و کالاهای دیگری نیز در منطقه داریم – نه در برمه ولی در مناطق نزدیک و اگر تیم امدادی واکنش به فجایع ما بتواند وارد شود و ببیند که چه کار می توانند انجام دهند، اینها نیز فراهم خواهند بود.
پرسش: با توجه به نگرانی های شما در مورد دولت حاکم آنجا، آیا شما همچنین نگران هستید که کمک ایالات متحده ممکن است به دست مردم آسیب دیده نرسد؟
خانم بوش: خوب، من نگران هستم که آنها ممکن است حتی کمک ایالات متحده را نیز قبول نکنند. و من از دولت می خواهم که کمک ایالات متحده و کمکهای جامعۀ جهانی را هم اکنون که نیازهای مردم در وضعیت بحرانی است، قبول کند.
پرسش: خانم بوش، آیا هیچ نشانه ای وجود دارد که تحریمهایی که ایالات متحده و دیگر کشورها علیه رهبران میانمار، یا برمه، وضع کرده اند تاثیری داشته است؟
خانم بوش: فقط در حد شنیده ها. ما چیزهایی در مورد برخی رهبرانی که مورد هدف واقع شده اند شنیده ایم و – احتمالاً نمی توانیم واقعاً تایید کنیم – اقداماتی که آنها انجام داده اند باعث شده است که ما فکر کنیم که آنها از تحریمهای هدفمند علیه خود رهبران ناراضی هستند.
پرسش: خانم، آیا شما هیچ پیام محکمی برای دیکتاتوری نظامی برمه در مورد این دموکراسی و این توفان ندارید؟ و آیا شما فکر می کنید که احساس و نظر آنها در اثر این تراژدی تغییر کند؟
خانم بوش: من امیدوارم. من امیدوارم که یک چیز خوب از چنین خرابی گسترده ای حاصل شود و آن این باشد که دولت متوجه شود که مردم برمه به کمک نیاز دارند و نیاز آنها به کمک بیشتر از آنی است که دولت می تواند – یا تاکنون توانسته است – ارائه کند.
تحصیلات و کشاورزی در این کشور نابود شده اند – همان چیزهایی که برمه را ثروتمندترین کشور آسیا کرده بودند اکنون نابود شده اند. و بسیار بسیار مهم است که این رژیم هم کمک فنی از خارج کشور را قبول کند و هم، مشخصاً در چنین فاجعه ای، بتواند کمکهای اولیه ای که هر کسی، هر کشوری و هر ملتی در چینی فجایعی نیاز دارد را قبول کنند.
پرسش: و خانم، شما چه پیامی برای هند دارید، هند چه کاری می تواند انجام دهد؟
خانم بوش: خوب، من فکر می کنم که هند می تواند کمک کند. هند نزدیک است، لب مرز است. من فکر می کنم راههای بسیاری هستند که آنها می توانند کمک کنند و کمک را سریعاً به آنجا برسانند و شاید دولت برمه کمک دولت هند را راحت تر از کمک ایالات متحده قبول کنند.
آپریل.
پرسش: خانم بوش، این توجه تاریخی به چه دلیل است؟ این اولین باری است که یک بانوی اول به این جایگاه می آید و در مورد یک توفان صحبت می کند. این توجه تاریخی به چه دلیل است؟
خانم بوش: خوب، می دانید من مدتها است که به برمه توجه داشته ام. علاقۀ من در واقع با آنگ سان سو چی و خواندن آثار وی و داستان برندۀ جایزۀ نوبلی آغاز شد که مدتها است در بازداشت خانگی به سر می برد، کسی که حزبش با اکثریتی قاطع در انتخابات پیروز شد و هرگز اجازه نیافت که در پستش خدمت کند. بنابراین علاقۀ من با وی آغاز شد و سپس چیزهای بیشتری که می بینم، هرچه بیشتر می بینم که نیازهای مردم برمه بحرانی تر هستند و دنیا باید به مردم برمه توجه کند و باید بر رژیم نظامی برمه فشار وارد کند.
پرسش: و یک پیگیری. در مورد مسالۀ بهداشت چه؟ شما در مورد آن و بیماری ها صحبت کردید. آیا می توانید کمی بیشتر در مورد –
خانم بوش: اینها چیزهایی هستند که کمک بین المللی می تواند در موردشان نقش مهمی بازی کند. برای مثال، ما نمی دانیم که در – مردم در مورد قیمت بالای برنج صحبت می کردند. ما نمی دانیم – ممکن است که آنها در فصل کاشت بوده اند – اگر این افزایش یزرگ 12 پایی آب شور اقیانوس روی زمینهایی که در آنها برنج کاشته می شود را بگیرد چه اتفاقی می افتد. ما نمی دانیم، ولی به نظر بسیار بسیار جدی می آید. آنها همگی – در همان موقع هم به کمک برنامۀ جهانی غذا نیاز داشتند – و اکنون نیاز آنها بیشتر شده است.
بنابراین بسیار مهم است که رژیم این نوع کمک را قبول کند و درهایشان را به روی همۀ کمکها باز کنند، همۀ کمکی که سازمان ملل می تواند ارائه کند، از برنامۀ ایدز سازمان ملل گرفته تا یونیسف – هر کدام از برنامه های بین المللی که می توانند کمک کنند و همچنین کمک هر کشوری که می خواهد کمک کند. و من می دانم که دولتهای بسیاری هستند که می خواهند کمک کنند.
پرسش: شما فکر می کنید که چرا دولت به رسانه های دولتی اجازه نداد که هشدارها را منتشر کنند؟
خانم بوش: من نمی دانم. هیچ نظری ندارم.
پرسش: یک پیگیری سریع در این مورد. آیا شما فکر می کنید که دست آنها به خاطر کوتاهی در هشدار به خون آلوده است؟
خانم بوش: خوب، من فکر می کنم که بسیار بسیار مهم است – ما همین الان هم می دانیم که آنها بسیار بی منطق هستند؛ که آنها نتوانسته اند به نحوی حکومت کنند که کشور آنها بتواند اقتصادش را بسازد. این کشوری است که از نظر منابع طبیعی غنی است. تا جایی که ما از خارج می توانیم بگوییم، آنها منابع طبیعی شان را برای منافع مالی خود رژیم و نه منفعت مردم برمه، می فروشند و به ته می رسانند. ما این را می دانیم.
ما جنگلهای بزرگی که آنها دارند را می شناسیم – جنگلهای ساج و ماهونی ممکن است رو به نابودی باشند. سنگهای قیمتی آنها نشان می دهد – سال گذشته بسیاری از کشورهای آمریکایی و اروپایی خریدار سنگهای قیمتی به حراجهای بزرگ سنگهای قیمتی نرفتند چرا که نمی خواستند که به دولت کمک کنند. ولی ما می دانیم که بسیاری از – برای مثال از چین خریداران بسیاری به آنجا رفتند.
پرسش: خانم بوش، اتحادیۀ اروپایی قول 3 میلیون دلار کمک را داده است. پیشنهاد اولیۀ کمک از جانب ایالات متحده تنها 250,000 دلار است.
خانم بوش: درست است.
پرسش: اگر آنها کمک را قبول کنند، ایالات متحده به چه اندازه –
خانم بوش: خوب، من این را نمی دانم. منظورم این است که، ما باید ببینیم که چگونه خواهد بود و من نمی توانم بگویم که اندازۀ آن چقدر خواهد بود. ولی من می توانم – من مطمئنم که اگر بتوانیم آن را ارائه دهیم کمک بزرگی خواهد بود. اولین 250,000 دلار از جانب ایالات متحده پولی است که سفارت همین الان در صندوقی برای مواردی نظیر این دارد و آنها می توانند آن را بیدرنگ به برنامۀ جهانی غذا و یا دیگر سازمانهای غیردولتی که به نیازهای بسیار ضروری پاسخ می دهند بپردازد.
اگر ما بتوانیم تیمی را به آنجا بفرستیم تا نیازهای دیگر را ارزیابی کنیم، در این صورت من بسیار مطمئن هستم که دولت ایالات متحده کمکهای بزرگتری –
پرسش: آنها چه گفته اند؟
خانم بوش: من این را نمی دانم. تا جایی که من می دانم آنها هیچ چیزی نگفته اند.
پرسش: خانم بوش، شما در مورد امضای قانونی در آیندۀ نزدیک توسط پرزیدنت بوش که مدال طلای کنگره را به خانم آنگ سان سو چی اهدا خواهد کرد چه می توانید به ما بگویید؟
خانم بوش: رییس جمهور این قانون را فردا امضا خواهد کرد، قانون کنگره ای که به آنگ سان یو چی مدال افتخار کنگره را اهدا خواهد کرد. و من امیدوار بودم که هنگام امضای آن با وی در اینجا باشم. فکر نمی کنم که اینجا باشم چرا که من فردا خواهم رفت.
ولی وی این کار را خواهد کرد و من فکر می کنم که این مهم است. من فکر می کنم که این یک راه دیگر، مانند جلسات سنا و مجلس در مورد برمه، است که مردم برمه بدانند که ایالات متحده در کنار آنها ایستاده است. من می دانیم که آنها به رادیوی آسیا آزاد و به صدای آمریکا گوش می کنند و بسیار مهم است که پیاممان را از این ایستگاههای رادیویی برسانیم تا مردم برمه بدانند که ما از اتفاقات روی داده آگاه هستیم و ما از نیازهای مردم پس از توفان نیز بسیار آگاه هستیم.
پرسش: آیا شما فکر می کنید که این ممکن است بر آمادگی هیات نظامی حاکمه برای قبول کمک جامعۀ جهانی و به ویژه ایالات متحده تاثیر بگذارد؟
خانم بوش: امیدوارم که نه. من امیدوارم که ارتش درک کند که آنها باید کمک هر کسی که کمک می کند را قبول کنند. و شاید این چیز خوبی باشد که از این خرابی وحشتناک حاصل خواهد شد.
پرسش: آیا آنها به خانم آنگ سان سو چی اجازه خواهند داد که برای دریافت مدال به ایالات متحده بیاید؟
خانم بوش: ممکن است که آنها برای دریافت آن به وی اجازه دهند که بیاید؛ ولی ممکن است که هرگز اجازۀ بازگشت به وی ندهند. من فکر نمی کنم که وی این کار را انجام دهد، چرا که وی نمی تواند مطمئن باشد که می تواند بازگردد. به همین دلیل است که وی هنگامی که همسرش در حال مرگ بود برای دیدار وی به انگلیس نرفت.
پرسش دیگری هست؟
پرسش: بله، در حال حاضر ایالات متحده سالانه تنها چند میلیون دلار کمک بشردوستانه به میانمار ارائه می کند. برخی مقامات امدادی ابراز نگرانی کرده اند که تحریمهای موجود ایالات متحده به علاوۀ نبود اعتماد میان دو کشور مانع از جریان کمک قابل توجهی از جانب ایالات متحده برای توفان زدگان خواهد شد. و پرسش این است که، دولت ایالات متحده میان این دو هدف چگونه موازنه ایجاد خواهد کرد – هدف حفظ فشار مالی بر هیات نظامی حاکمه و اینکه در عین حال اطمینان حاصل کند که قربانیان توفان دوباره قربانی نمی شوند؟
خانم بوش: خوب این – هنگامی که تحریمها بخشی از هر گونه فشاری هستند که ما بر روی کشوری می گذاریم، این پرسش همیشه وجود دارد. در واقع به نظر می رسد که این تنها نوع فشاری است که ایالات متحده می تواند بر روی برمه بگذارد. مطمئناً ما امیدواریم که برای مثال هند و دیگر کشورهای همسایه بتوانند در صورتی که آنها کمک ایالات متحده را قبول نکنند پا پیش بگذارند.
ولی من فکر می کنم که در برابر مردم خودشان و در برابر جهان، چنانچه آنها کمک ایالات متحده و کمک بقیۀ جامعۀ جهانی که می خواهند به مردم برمه کمک کنند را قبول نکنند، این هم یک نشانۀ دیگر خواهد بود که رژیم نظامی چقدر از نیازهای حقیقی مردمشان بی خبر هستند.
خوب، آخرین پرسش.
پرسش: خانم، آیا هیچ راهی وجود دارد که رهبران برمه فرآیند رفراندوم را نجات دهند؟ آیا آنها باید آن را دور بیاندازند و از اول شروع کنند؟
خانم بوش: خوب، من به آنها اندرز نخواهم داد، ولی من فکر می کنم که اگر آنها رفراندوم را شنبۀ آینده برگزار کنند بسیار بسیار عجیب خواهد بود.
پرسش: خانم، برای عروسی، عروسی جنا آرزوی موفقیت می کنم.
خانم بوش: خیلی متشکرم.
پرسش: امکانش هست که به ما اجازه دهید که آن را پوشش خبری دهیم؟ (خنده)
پرسش: برای رسانۀ کاخ سفید هیچ دعوتنامه ای فرستاده نشده است؟
پرسش: آیا حقیقت دارد که یک محراب از سنگ آهکی دارید؟
خانم بوش: درست است، پرزیدنت بوش این را در امروز صبح در "صبح به خیر آمریکا" گفت. این ایدۀ او بود، که محرابی از سنگ آهکی بسیازیم، و این سنگ آهک تگزاس است – همانی که خانۀ ما از آن ساخته شده است – از یک معدن محلی و این آنها هستند که آن را ساخته اند.
پرسش: آیا دائمی است؟ (خنده)
خانم بوش: دائمی است.
پرسش: آیا رییس جمهور از شما عصبی تر است؟
خانم بوش: هیچ کدام از ما عصبی نیستیم. من خیلی خیلی هیجان زده هستم. هنگامی که شما به آن مرحله ای از زندگی تان می رسید که فرزندتان، فرزند اولتان ازدواج می کند – و برای ما، ما اولین پسرمان را خواهیم داشت – این مرحلۀ بسیار جالبی است. این بسیار هیجان انگیز است و ما از این بابت بسیار خوشحالیم.
پرسش: وقتی نوه دار شدید نام او جورج خواهد بود –
خانم بوش: جورج یا جورجیا – جورجینا. جرجت. (خنده)
پرسش: شما هیجان زده تر هستید یا رییس جمهور؟
خانم بوش: ما هر دو بسیار بسیار هیجان زده هستیم. و البته جنا بسیار خوشحال است و هنری نیز بسیار خوشحال است. و این مادر و پدر آنها را بسیار خوشحال می کند.
پرسش: چرا مراسم عروسی اینجا در کاخ سفید برگزار نشد؟
خانم بوش: خوب، او می خواست که در خانه ازدواج کند. او آنجا احساس راحتی بیشتری می کند. و آن بسیار زیبا خواهد بود. این زمانی است که گلهای وحشی شکوفه می کنند. و من فکر می کنم که عروسی بسیار بسیار زیبایی خواهد شد و خیلی شبیه خود جنا و هنری خواهد بود. البته، این چیزی است که ما می خواهیم. ما خواست او را می خواهیم.
پرسش: صبح یکشنبه رییس جمهور چه ساعتی دوچرخه سواری خواهد – (خنده)
خانم بوش: از آنجایی که وی برای آخرین رقص نمی ماند، احتمالاً صبح زود خواهد بود.
خداحافظ همگی. از شما خیلی متشکرم. و خیلی متشکرم که برمه را پوشش خبری دادید، و امیدوارم که به دنبال کردن وقایع ادامه دهید. خیلی متشکرم.
پایان 3:21 بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا.
پايان متن
