America.gov - شرح قصه آمریکا

10 جون 2008

دربارۀ این شماره – فراسوی فیلم های پرفروش

ریچارد بروکس، کارگران فقید سینما، یک بار گفت، "اول تصاویر ظاهر می شوند، و با آن ها، مانند موسیقی، اولین واکنش، هیجان است." محبوبیت استثنایی فیلم هایی که با سیستم هالیوود و در بیش از صد سال اخیر ساخته شده، مصداقی بر این مدعاست. در عصر جهانی شدن، قدرت  احساسی فیلم ها به آسانی از مرز فرهنگ ها گذشته و فیلم های هالیوود را تبدیل به یکی از مهمترین کالا های صادراتی آمریکا به کشور های دیگر کرده است.

فیلم های سینمایی صرفا ً برای سرگرمی ساخته نمی شود، مانند سواری پرهیجان نیابتی روی ترن هوایی در تاریکی سینما. همان طور که از عنوانی که ما برگزیده ایم، "اقتصاد تجاری سینمای امروز" پیداست، یکی از برداشت هایی که از فیلم های آمریکایی می توان کرد، جنبۀ صنعتی بودن  آن است. یکی از واقعیت های واضح که غالبا ً ندیده گرفته می شود این است که موفقیت یا عدم موفقیت یک فیلم در وهلۀ اول به جوّ بازار بستگی دارد. آیا مردم حاضراند برای دیدن آن پول بدهند؟ این آخرین سئوالی است که سلاطین این صنعت در هنگام تصمیم گیری درهنگام قبول یا رد یک پروژه از خود می پرسند، و رمز درک  فیلم های آمریکایی است.

در عین حال، فیلمسازی چیزی بیشتر از تنها یک تجارت است. نوعی هنر مشارکتی است که صدها تن را برای ساختن یک فیلم دور هم جمع می کند – از هنرپیشۀ با استعداد و گرانی که ایفای نقش می کند، کارگران و نویسنده، تا متخصصان ماهری که به صحنه ها، نورپردازی، و گریم کردن هنرپیشگان می پردازند.

بالاخره، مانند همۀ اشکال فرهنگ عامه، یک فیلم هم حاوی ارزش هایی است که پدید آورندگان، از میان صد ها مورد، به انتخاب آن رضایت داده اند. این ارزش ها به صورت موضوعی یا پیام منتقل نمی شوند، بلکه نتیجه ای ناخودآگاه دارند که همۀ فیلمسازان مایلند به آن دست بیابند – یعنی جلب توجه بیننده.

پس این روز ها فیلم های آمریکایی دارای کدام ویژگی های آمریکایی هستند؟ جوب این سئوال بدیهی وکلیشه ای است: فروش خوب، اثر نابی که در همۀ جهان فروش داشته باشد و منفعت زیادی کسب کند. این موضوع معمولا ً برمی گردد به فیلم های پرحادثه و هیجان انگیز، با بودجه ای 100 میلیون دلاری یا بیشتر و هنرپیشه ای باسابقۀ فروش خوب. هنرپیشه نقش قهرمانی ورزشکار، باذکاوت و مصمم را بازی می کند که با گذشتن از مراحل سخت و پرحادثه باید بر افراد رذلی که برای نابودی  تمدن  نقشه کشیده اند، پیروز شود. در این گونه فیلم ها، تماشاگران می توانند روی جریان معکوس حوادث، صحنه های مفصل تعقیب، و انفجار های بزرگِ بزرگ، حساب کنند. از طرف دیگر، این گونه فیلم های پرفروش در عمق شخصیت ها یا پیشینۀ اجتماعی آن ها به جستجو نمی پردازد و زندگی واقعی مردم عادی را به تصویر می کشد.

در مراسم جوایز اسکار سال 2007، ویل اسمیت نقطه نظر جدیدی ارائه داد: رشتۀ واحدی که در همۀ فیلم های آمریکایی می بینید، که این فیلم ها را به منزلۀ آمریکایی بودن مشخص می کند، هیچ رشته ای نیست. هر یک از فیلم های آمریکایی، مانند خود این کشور، متفاوت است، بعضی برخاسته و ما را تحسین می کنند، بعضی ما را مسخره می کنند، بعضی برای ما آواز می خوانند، و بعضی برای ما می گریند، اما هر کدام از آن ها به جهانیان می گوید ما چگونه ملتی هستیم: کشوری که از طریق تفاوت های اجتماعی، سیاسی و مذهبی خود مدام در حال تحول است.

در این جا، اسمیت به ارزش های متعددی تأکید می کند که عموما ً به ایالات متحده مربوط است: اول این که، این کشور در حال پیشرفت است، کشوری که سیستم سیاسی آن طوریست که آن را در جهت آرمان هایش به حرکت درمی آورد، و دوم ، چندگونگی است، بزرگداشت چندگونگی و گوناگونی مردم آمریکا. با نگاه به صنعت فیلمسازی هالیوود، به سهولت می توان سایر ارزش هایی که آمریکایی ها به آن بها می دهند را یافت: نوآوری، کارآفرینی، خوش بینی ، خلاقیت، و گشادگی در برابر سایر فرهنگ ها که اکثرا ً در قالب مهاجران با آن روبرو می شویم.

یکی از اهداف ما در ارائۀ این شمارۀ نشریۀ الکترونیکی آمریکا، آگاه نمودن خوانندگان از این امر است که فیلم های آمریکایی بسیار غنی تر و متنوع تر از آن چه فیلم های کلیشه ای پرفروش جلوه می دهند، هستند. مقالات این شماره به صنعتی در تحول دائم می پردازند. مؤلفان ما جنبۀ بین المللی یافتن  فرآیند صنعت فیلم سازی را، به لحاظ مخاطبان و استعداد فیلمسازان، هر دو، تحلیل می کنند ؛ ظهور فیلم هایی با سبک شخصی تر از فیلمسازان مستقل در سال های اخیر؛ بازار فیلم های خارجی در ایالات متحده؛ و تأثیر اینترنت و انقلاب دیجیتالی بر طرز ساخت و توزیع فیلم بررسی می شود. مقالات کوتاهتر، پیرامون فستیوال های سینمایی مانند فستیوال فیلم ساندنس است که در آن استعداد های جوان و برخی استودیو های فیلمسازی اصول حمایت از محیط زیست را در فیلم ساختن خود رعایت می کنند. یک گالری عکس، به برجسته نمودن چهره های جوان نویسند گان، کارگردانان، تهیه کنندگان، و هنرپیشگان از ملیت های گوناگون می پردازد که در میدان پررقابت هالیوود، گل کرده اند.

بله، همان طور که ریچار بروکس ممکن بود بگوید، سینمای هالیوود، با ورود به قرن بیست و یکم، هنوز تأمین کنندۀ گنجینۀ بت سازی ها و هیجانات برای جهانیان است . به قول ریچارد سیکل، رییس منتقدان سینمایی آمریکا، "سنت فیلم های آمریکایی همیشه بالاتر و پایین تر از خرد انسان عمل کرده است."

ناشران

برگرفته از شمارۀ ژوئن 2007 نشریۀ الکترونیکی آمریکا.