Ένα από τα δύο νομοθετικά σώματα που απαρτίζουν το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησε επίσημα συγνώμη για μια οδυνηρή αδράνειά του και σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε να εκδικάζεται μια πολύκροτη σχετική υπόθεση του Αμερικανικού Νότου, η οποία παραμένει εκκρεμής επί τέσσαρες και πλέον δεκαετίες. Στα δύο τούτα θέματα είναι αφιερωμένο το τηλεοπτικό ρεπορτάζ μας της εβδομάδας αυτής.

Κείμενο Ρεπορτάζ:

Η Αμερικανική Γερουσία ζήτησε συγνώμη επειδή άφησε να περάσουν δεκαετίες ολόκληρες χωρίς να θεσπίσει νομοθεσία που να καθιστά το λιντσάρισμα ομοσπονδιακό έγκλημα. Για μερικούς η συγνώμη έρχεται πολύ αργά και για ορισμένους άλλους είναι εριστική. Οι περισσότεροι όμως βλέπουν τη χειρονομία αυτή σαν μια ενέργεια που δείχνει τη διάθεση της χώρας να διορθώσει φυλετικά σφάλματα του παρελθόντος.

Στο διάστημα από το 1880, σχεδόν 5.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά λιντσαρίστηκαν στην Αμερική. Οι περισσότεροί τους ήταν μαύροι από τον Νότο, μια περιοχή που το 1860 επιχείρησε ανεπιτυχώς να αποσχιστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να διατηρήσει τη δουλεία. Ο συγγραφέας Τζέημς Άλλεν, που έχει μελετήσει την υπόθεση, λεει πως το Κογκρέσο έκανε κάπου 200 προσπάθειες από τότε να περάσει κάποιο νόμο που θα καθιστούσε το λιντσάρισμα ομοσπονδιακό έγκλημα αλλά όλες τους προσέκρουσαν στην αντίθεση Γερουσιαστών από το Νότο. Ο ίδιος πιστεύει ότι «Η Γερουσία έχει και αυτή τα χέρια της βαμμένα με αίμα επειδή δεν σταμάτησε το λιντάρισμα». Το ψήφισμα το οποίο περιλαμβάνει τη συγνώμη της Γερουσίας εγκρίθηκε αλλά όχι ομόφωνα.

Ο Άνθονι Κρόφορντ λυντσαρίστηκε το 1916

Ο Άνθονι Κρόφορντ λυντσαρίστηκε το 1916 Όμως το μέτρο έχει μεγάλη σημασία για τουλάχιστον μία οικογένεια στην Άμπιβιλ της Νότιας Καρολίνας. Εκεί, στην πλατεία της κωμόπολης αυτής, το 1916, ένας μαύρος γεωργός,ο Άνθονι Κρόφορντ, λυντσαρίστηκε από εκατό και πάνω λευκούς.

Ένας από τους απογόνους του, ο Φίλιπ Κρόφορντ μας λεει πως ο προπάππους του τιμωρήθηκε με αυτό τον τρόπο επειδή αντιμίλησε σε λευκό καταστηματάρχη που αρνήθηκε να του δώσει όσα χρήματα ζητούσε για το βαμβάκι που είχε μαζέψει. Κατά την έκφρασή του: «Τον έσυραν στην πλατεία, τον λυντσάρανε και κατόπιν τον σκότωσαν.» Αλλά στη Φιλαδέλφεια του Μισισιπή, διόρθωμα σφαλμάτων του παρελθόντος σημαίνει ότι πρέπει να ανοίξει ξανά η πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας τριών στελεχών του κινήματος για ισοπολιτεία λευκών και μαύρων πριν από τέσσαρες δεκαετίες.

Στις 21 Ιουνίου 1964, ο Τζέημς Τσένεη, ο Άντριου Γκούντμαν και ο Μάηκλ Σβέρνερ εξαφανίστηκαν καθώς διερευνούσαν το κάψιμο μιας εκκλησίας μαύρων στον Αμερικανικό Νότο. Τα πτώματά τους βρέθηκαν 44 μέρες αργότερα κακοποιημένα και γεμάτα σφαίρες μέσα σε ένα καμένο αυτοκίνητο που οι αρχές ανέσυραν από κάποιο βάλτο. Ρέη Κίλλεν Το φρικιαστικό έγκλημα αποτέλεσε καμπή στον αγώνα για φυλετική ισότητα στην Αμερική και έγινε βάση για το γύρισμα της γνωστής ταινίας του Χόλυγουντ «Ο Μισισιπής στις φλόγες».

Τώρα, 41 χρόνια αργότερα, ένας ογδοντάχρονος, ο Έντγκαρ Ρέη Κίλλεν, προσάγεται στο δικαστήριο σε σχέση με τους τρεις εκείνους φόνους. Ο ίδιος λεει πως είναι αθώος. Η δίκη είναι μια ακόμα οδυνηρή υπενθύμιση του παρελθόντος αλλά για πολλούς στην κωμόπολη αυτή, λευκούς και μαύρους, είναι σημαντικό που γίνεται. Ο Τζέρι Μίτσελ, δημοσιογράφος σε μια τοπική εφημερίδα, εκτιμά πως «η δίκη έχει σημασία γιατί κατά βάση δείχνει πως ο Μισισιπής άρχισε να εξετάζει το παρελθόν του».

Η δίκη στο Μισισιπή, όπως και η συγνώμη που έδωσε αυτές τις μέρες η Αμερικανική Γερουσία για τα λιντσαρίσματα που επί χρόνια ανέχθηκε, έρχονται αναμφίβολα με κάποια καθυστέρηση. Αλλά, όπως τονίζουν κύκλοι της Αμερικανικής κυβέρνησης, κάλιο αργά παρά ποτέ.