America.gov - شرح قصه آمریکا

17 دسامبر 2008

ايالات متحده 600،000 دلار برای مبارزه با شيوع وبا در زيمبابوه می دهد

در اثر بيماری کاملاً قابل پيشگيری صدها نفر مرده و ده ها هزار نفر بيمار شده اند

شريل پلرين
عضو هیئت تحريريه

واشنگتن – آژانس توسعه بين المللی ايالات متحده  [1](USAID) در حال تامين 600،000 دلار به عنوان کمک اضطراری به زيمبابوه، در آفريقای جنوبی، است که بيماری باکتريايی مسری ولی قابل پيشگيری وبا از ماه اوت جان 600 نفر را گرفته است و 14،000 نفر را مبتلا کرده است.

 

USAID همچنين تيمی از متخصصين را به کشور تحت محاصره فرستاده است تا به آب، فاضلاب و امور بهداشتی و سلامت عمومی توجه کنند. اين تيم، شامل متخصصی از مرکز کنترل و پيشگيری بيماری های ايالات متحده، کمک های فنی و توصيه هايی برای کمک های بعدی ايالات متحده ارائه خواهد کرد.

 

در واگیر در حال پيشرفت کنونی، 43 منطقه از 62 منطقه زيمبابوه مواردی از بيماری را گزارش کرده اند که در ميان يک بحران سياسی، اقتصادی و انسانی، و در زمانی از سال که باکتری عامل وبا ويبريو کولرا، که به طور طبيعی در محيط وجود دارد، تکثير می شود، در حال رخ دادن است.

 

دکتر ريتا کلول[2] ، استاد دانشگاه مريلند و دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ دانشگاه جان هاپکينز به America.gov گفت "اين شيوع يک تراژدی است که برای مردم بسيار فقير و درمانده ترين ها، به خصوص کودکان، اتفاق افتاده است. و کاملاً قابل پيشگيری است. يک بيماريست که ما در ايالات متحده، همچون اروپای غربی و اغلب کشورهای آسيا، آن را به شکل قابل توجهی با موفقيت مهار کرده ايم. به سادگی تنها نيازمند بهداشت و آب آشاميدنی سالم است."

 

اين کشور در حال تجربه  تورمی تصاعدی، ناتوانی در تشکيل دولتی جديد، زوال زيرساخت های مادی، فرسودگی ابزار معاش، عدم امنيت غذايی، رشد سوء تغذيه، آسيب شديد از HIV/AIDS و بخش دولتی ناتوان از ارائه خدمات اجتماعی اوليه است.

 

در پايتخت اين کشور، حراره، سفير ايالات متحده جيمز مک جی به (America.gov) گفت، شيوع بيماری "کاملاً از کنترل خارج است. اين نتيجه ناتوانی و بی ميلی دولت ]رابرت موگابه[ به محافظت از مردمش است. اين وضعيتی است که لازم نبود اتفاق بيفتد، اما دولت مايل نيست برای مراقبت از مردم خودش پول خرج کند."

(اينجا را ببينيد“رایس می گوید، زمان ترک پست برای موگابه مدتهاست که گذشته است..”)

 

به گفته سازمان ملل، در هشت هفته گذشته، بحران با از بين رفتن خدمات اوليه تشديد شده است. مدارس و بيمارستان ها بسته شده اند، بيماران دسترسی به مراقبت های بهداشتی ندارند، و معلمان، پرستاران و پزشکان قادر به رفتن به کار نبوده اند.

 

کمک در بحران

 

ايالات متحده در فرستادن کمک به زيمبابوه به کشورها و سازمان های متعددی، از جمله سازمان بهداشت جهانی (WHO)، می پيوندد.

 

سخنگوی WHO گرگوری هارتل در مکاتبه ای از طريق پست الکترونیکی به  (America.gov) گفت "يک تيم سطح بالای WHO در حراره است تا از ماموريت های کشوری ما حمايت کند." او گفت "دکتر اريک لاروش، معاون مديرکل عمليات بهداشتی در بحران، در 8 دسامبر با وزير بهداشت زيمبابوه ديدار کرد و پيشنهاد حمايت WHO را ارائه کرد."

 

هارتل گفت، اين ديدار به دنبال اعلام وزير بهداشت ديويد پريرنياتوا[3]  برای درخواست کمک بين المللی در شيوع وبا و تقويت کلی خدمات بهداشتی کشور بود.

 

هارتل گفت لاروش کمک WHO را برای هماهنگ کردن واکنش به وبا و امور کلی بهداشتی پيشنهاد کرد. WHO در 9 دسامبر نشستی برای همه مشارکت کنندگان در امور بشردوستانه در حراره برگزار می کند.

 

کمک های USAID علاوه بر يک کمک اضطراری 4 ميليون دلاری آب، فاضلاب و بهداشت است که هم اکنون در زيمبابوه در حال اجراست، که مجموع کمک های انسان دوستانه را برای بحران غذايی و بهداشتی زيمبابوه به بيش از 220 ميليون دلار از اکتبر 2007می رساند.

 

پيشگيری از بيماری

 

ويبريو کولرا خود را به غلاف های موجود در آب، ميکروارگانيسم هايی که از گياهانی به اسم پلانکتون که وقتی دمای آب افزايش می يابد تکثير می شوند تغذيه می کنند، می چسباند. يک غلاف می تواند تا 10،000 سلول ويبريو کولرا داشته باشد.

 

باکتری سمی توليد می کند که وقتی انسان آب حاوی غلاف را از رودخانه يا چشمه می نوشد، به سطح روده می چسبد و بر انتقال سديم و پتاسيم در سلول های روده اثر می گذارد. قربانيان وبا ميزان بيش از حدی از مايعات بدن را از طريق اسهال و استفراغ از دست می دهند، و اين کم آبی  شديد می تواند کشنده باشد.

 

طبق اعلام WHO، نمک های بازيابی آب دهانی – مخلوط شکر و نمک در آب تميز که از طريق دهان داده می شود- می تواند برای درمان موارد خفيف و متوسط وبا، يا حدود 80 درصد موارد، استفاده شود. آنتی بيوتيک ها ضروری نيستند اما می توانند مدت بيماری را کاهش دهند و حجم مايعات مورد نياز بازيابی آب را کاهش دهند.

 

تصفيه آب نيز کمک می کند. از سپتامبر 1999 تا ژوييه 2002 در 65 روستای بنگلادش روستايی، کلول و همکارانش به زنان آموختند آب رودخانه ای را که برای آشاميدن استفاده می کنند از ميان پارچه ساری تا شده در هشت لايه رد کنند، که حتی در فقيرترين خانواده ها در دسترس است.

 

اين روش ساده تصفيه، که به وسيله 133،000 نفر در طول دوره مطالعه انجام شد، وبا را در روستاها تا 48 درصد کاهش داد.

 

کلول، رييس پيشين بنیاد ملی علوم ايالات متحده در یک معرفی  در سال 2002 گفت "از آنجايی که آب تصفيه نشده چنين منابعی برای ميليون ها نفر در کشورهای در حال توسعه به عنوان آب آشاميدنی استفاده می شود، تصفيه بايد تاثيرش را در کاهش بروز و شدت شيوع بيماری ها، به خصوص در جاهايی که کمبود چوب به عنوان سوخت برای جوشاندن آب و/يا تصفيه خانه آب شهری دارند، نشان دهد."

 

کلول گفت "برای مقابله با چنين بيماری های واگيرقابل کنترلی که ، به خصوص برای کودکان زير 5 سال، بسيار ويرانگر هستند،" برای بنياد نهادن يک مرکز بين المللی تعالی در کلکته در هند تلاش می کند.

 

او به همراه دکتر جی. بالاکريش نير [4]، مدير موسسه ملی وبا و بيماری های روده ای در کلکته، دکتر يوشيفومی تاکدا[5] ، رييس پيشين موسسه بيماری های عفونی ژاپن، همکارانی در سوئد و اشخاصی ديگر برای جمع آوری پول برای اين مرکز تلاش می کند.