America.gov - شرح قصه آمریکا

03 دسامبر 2008

وابستگی شديد حمل و نقل سبزتر [سازگارتر به محيط زيست] به ملاحظات مربوط به انرژی و تغييرات جوی

پورتلند، اورگان، نشان می دهد که بهترين نتيجه در این راه وقتی حاصل می شود که با "رشد هوشمندانه" همراه باشد.

این مقاله سومین مقاله از رشته مقالات پیرامون رشد هوشمندانه در پورتلند است.

آندره ای زوانیکی
عضو هیئت تحریریه

پوتلند، اورگان- این شهر با ورشکست شدن شرکتی که در سال های دهه 1960 مسئول وسائط نقلیه عمومی آن بود، از شانس بزرگی برخوردار شد. این موقعیت، فرصتی برای آغاز بنيان نهادن يک نظام حمل و نقل که با برنامۀ راهبردی "رشد هوشمندانه" در پورتلند، -- توسعۀ محدود حومه در حول و حوش محلات فشرده و مهار شده -- سازگار باشد، پديد آورد.

 

از آن زمان، پورتلند شبکۀ وسيعی از خطوط اتوبوس، قطارهای سبک و تراموای شهری برای محدود ساختن آلودگی هوا به وسيلۀ اتومبیل ها و آسان کردن رفت و آمد در بزرگراه ها و خیابان های شهری به وجود آورد. حدود پانزده درصد از جمعیت شهر از این شبکه استفاده می کنند و به اين ترتيب پورتلند به یکی از بیست شهر برتر ایالات متحده در استفاده از وسائط نقلیه عمومی تبديل شده است.

 

در بسیاری از شهرهای دیگر که توسعۀ حومه بی وقفه ادامه داشت، رفت و آمد روزانه با اتومبيل طولانی تر و وضعیت ترافیک و آلودگی هوا وخیم تر شد. بسیاری از شهرداری ها غالباً با  حمایت دولت فدرال با ساختن بزرگراه های بیشتری به اين وضعيت پاسخ دادند. 

 

رکس بورک هولدر، یکی از اعضای شورای مترو، دولت محلی پورتلند گفت: "در نتیجه ما جاده های بسیار و نه لزوماً شهرهای خوب ساخته شدۀ فراوانی داریم."

 

زنگ خطر در سال های اخیر، هنگامی که قیمت نفت بطور سرسام آوری بالا رفت و گرمایش زمین ترس آور شد، به صدا در آمد. حتی شهرهایی که در آن اتومبیل پادشاهی می کرد به فواید وسائط نقلیه عمومی پی بردند. به گفته اِرین فلین، مدیر توسعه اقتصادی در کمیسیون توسعه پورتلند، امروزه تقریباً تمامی شهرهای بزرگ آمریکا گزينه های مربوط به بهبود حمل و نقل را در مد نظر دارند و "سبزتر کردن" وسائط نقلیه عمومی به يک روند رايج تبديل شده است.

 

بنا به اظهار انجمن وسائط نقلیه عمومی آمریکا، 16 درصد از سیستم حمل و نقل انبوه از منابع جايگزين نیرو استفاده می کنند. در پورتلند، اتوبوس های معمولی با موتورهای دیزیل با میزان کم گوگرد ، و مینی بوس ها با بیودیزلی کار می کنند. در تعدادی ديگر از نقاط، اتوبوس های شهری از گاز طبیعی یا سوخت زيستی دیزل که از روغن مصرف شده در رستوران ها بدست می آید، کار می کنند. چندین شهرداری، منجمله شهرداری پورتلند، ایندیاناپولیس و مینیاپولیس، برنامه های آزمایشی با اتوبوس های الکترونیکی هایبرید (سوخت مخلوط) را بکار گرفته اند و یا تصمیم دارند که آنها را در آینده نزدیک به کار گيرند. در دِنوِر، رهبران تجاری برای اولین بار به پيکار تبليغاتی برای ساختن قطارهای سبک پیوستند.

 

 

نیو یورک یکی از شهرهای ایالات متحده است  که اتوبوس های هایبرید الکترونیکی را آزمایش کرده است.

 

تلاش ها جهت نوسازی حمل و نقل به طرح های بزرگ محدود نمی شوند. برای نمونه، طرح جامع حمل و نقل نیویورک خواستار بهسازی های کوچکی مانند کنترل دیجیتالی علامات راهنمایی و استفاده از لامپ هایی کم مصرف در ایستگاه های مترو و اتوبوس است. در پورتلند، آژانس حمل و نقل در سیستم محرکه اتوبوس ها برای بهبود پانزده درصدی مصرف سوخت تغييراتی داده است.

 

تعداد دیگری از شهرها مشوق هایی مانند تخفیف و کمک هزینه های مستقیم برای افرادی که بجای اتومبیل از اتوبوس و قطار استفاده می کنند، مقرر داشته اند. از اقدامات دیگری هم  مانند هزینه های راهداری، چراغ های راهنمایی برای پيوستن به بزرگ راه ها و قیمت های بالاتر پارکینگ به منظور دلسرد کردن افراد از رانندگی می توان استفاده کرد که اهتلاف انگيز و از نظر سیاسی غیر قابل قبول اند. برخی از شهرداری ها با اینگونه اقدامات محتاطانه بازی می کنند تا دريابند که مردم تا چه اندازه آنها را می پذیرند.

 

کارشناسان هشدار می دهند که سیستم حمل و نقل بايد خوب طراحی شده، و تلاش های نوسازی بايد سنجيده باشند تا از نظر اقتصادی و زیست معقول جلوه کنند. براد تمپلتون، موسس يک شرکت نرم افزار و اینترنت که در بارۀ موضوع حمل و نقل در ایالات متحده تحقیقاتی انجام داده است در بلاگ خود نوشت، در برخی از شهرهای بزرگ، همسفر شدن افراد متعدد در یک اتومبیل انرژی بیشتری را در مقايسه با استفاده از سیستم حمل و نقل صرفه جویی خواهد کرد. اتوبوس ها و قطارها معمولاً در ساعات شلوغی و در دیگر اوقات کم استفاده هستند. اين الگو به کارايی  اقتصادی آسيب می رساند. ( آژانس حمل و نقل پورتلند می کوشد تا کارفرمایان عمده را به تغییر دادن ساعات کاری خود راضی کند.)

 

یک سیستم حمل و نقل فقط می تواند به همان اندازۀ منابع نیروی خود با محيط زيست سازگار باشد. اگر اين نظام به عنوان مثال، از برق حاصل از آب استفاده می کند، مزايای کار در آن واضح اند؛ اگر نیرو از ذغال سنگ گرفته می شود، مزايا کمتر خواهند بود. هزینه نگهداری از اولين اتومبیل های متکی بر سوخت های جايگزين بالاتر است و آنها به اندازه ای که تبلیغ شده در مصرف انرژی صرفه جویی نمی کنند. (به گفته بورک هولدر، پورتلند آمادۀ دست برداشتن از برنامه آزمایشی خود با اتوبوس های الکترونیکی هایبرید است زيرا نتایج به دست آمده نا امید کننده بودند.)  و  تلاش برای وادار کردن مردم به رانندگی کمتر از طريق محدود ساختن راه دسترسی به بزرگراه ها يا خطوطی از بزرگراه ها اکثراً به راه بندان و آلودگی هوای بیشتر منجر می شود.

 

بورک هولدر بدون تردید می گوید که در مباحث مربوط به حمل و نقل خیلی اوقات مسئله اصلی را نادیده گرفته می شوند: وسائط نقلیه عمومی فقط یک راه حل برای رسیدن به هدف، یعنی توسعه اقتصادی، محیط زیست سالم و کیفیت بالاتر زندگی اند، و نه خود هدف. به گفتۀ او، بهترین سیستم حمل و نقل هم اگر برای مثال، در یک شهر بزرگ و گسترده اجرا شود، نتيجۀ مورد نظر را به دست نخواهد آورد. بر اساس تحقیقاتی که بورک هولدر ارائه داده، مردمی که در محلات متراکم تر زندگی می کنند انرژی کمتری مصرف می کنند و وسائل نقلیه کمتری را نسبت به افراد مقيم در محلات معمولی به کار می برند. بورک هولدر گفت، در نتیجه، روش مورد استفاده برای رويايويی با چالش های انرژی ? تغییرات آب و هوا، بازی کردن با حمل و نقل نیست، بلکه باید راهبرد رشد شهری را پایدارتر ساخت و سیستم حمل و نقل را به نحوی طراحی کرد که به اهدافش دست یابد.

 

منطقه پورتلند بزرگ امیدوار است بتواند به این مقصود دست یابد و خود را با پنجاه درصد افزایش مورد انتظار جمعیت تا سال 2035، تطبيق دهد.

 

ولی منطقه بزرگ پورتلند مانند دیگر مناطق شهرهای بزرگ ایالات متحده که نیاز به سرمایه گذاری های کلان زیر بنایی دارند، با کمبود هنگفت منابع مالی روبرو است.

 

بورک هولدر گفت:"ما می کوشيم تا دريابيم چگونه پول عمومی را بر هدف راه اندازی سرمایه گذاری خصوصی متمرکز کنیم." او افزود، پورتلند امیدوار است از طريق مشارکت با بخش خصوصی راه حلی برای این چالش پیدا کند.