دموکراسی در سراسر جهان | شهروندانی که حرفشان شنيده می شود
10 دسامبر 2008
مردم برای مبارزه با خشونت و افراط گرایی از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند
گروه های بین المللی جوانان در کنفرانس نیویورک شرکت خواهند کرد
واشنگتن – اسکار مورالس بیش از این نمی توانست تحمل کند
مورالس نیز مانند بسیاری از کلمبیایی های دیگر با پیگیری اخبار در اواخر سال 2007، می دانست که نیروهای انقلابی مسلح کلمبیا، که با عنوان مخفف اسپانیایی فارک شناخته می شوند، قرار است در 24 دسامبر سه گروگان خود را آزاد کنند. بنا به گزارش رسانه ها، در حالیکه دو گروگان این گروه آزاد شدند، فارک در مورد محل نگهداری گروگان سوم، که یک پسربچه 3 ساله بود، دروغ گفته بود.
مشخص شد که این پسربچه دیگر در اسارت فارک نیست؛ فارک او را در خیابان های بوگوتا رها کرده بود.
مورالس گفت: "این موضوع سبب ایجاد خشم و عصبانیت شدیدی شد. این کار آنها توهین بزرگی بود و کاسه صبر ما را لبریز کرد."
به همین دلیل مورالس تصمیم گرفت دست به کار شود. او گفت: "من احساس می کردم که باید در چهارچوب توانایی های خودم کاری بکنم." او که از کاربران تارنمای Facebook.com است، در اوایل ژانویه 2008 گروهی به نام Un Millón Voces Contra las FARC ( یک میلیون امضاء علیه فارک ) را در این تارنمای شبکه اجتماعی تاسیس کرد. او از سایر کاربران Facebook خواست تا به پیوستن به این گروه مخالفت خود با فارک را اعلام کنند.
او به یاد می آورد که در زمان تاسیس این گروه فکر می کرد، "ما نمی توانیم این همه بی رحمی، دروغ و تروریسم را تحمل کنیم."
مورالس تصوری از نحوه واکنش کاربران این تارنما نسبت به گروه خود نداشت. به گفته او پس از 12 ساعت، این گروه 1,500 عضو داشت؛ در روز دوم تعداد اعضا به 4,000 نفر رسیده بود و در روز سوم 10,000 نفر عضو این گروه شده بودند.
او گفت: "جلسات گفتگوی اینترنتی سرشار از پیشنهادها و نظرات برای جنبۀ عملی دادن به این جنبش رو به رشد بود. و در روز سوم، ما بر روی پیشنهادی برای یک راهپیمایی اعتراض آمیز در خیابان ها کار کردیم، تا بدین ترتیب به این جنبش جنبه ای عملگرایانه دهیم و آن را از چهارچوب اینترنت خارج کنیم."
این گروه تصمیم گرفت یک ماه را صرف سازماندهی این راهپیمایی کند. در حدود پنج معترض داوطلب، کمیته مرکزی سازماندهی این راهپیمایی را تشکیل دادند. طی چند روز، 40 نفر برای ایفای نقش هماهنگ کننده در بیش از 50 شهر اعلام آمادگی کردند. در این میان، تعداد اعضای این گروه به بیش از 150,000 نفر افزایش یافت.
مورالس که خود یک طراح تارنماهای اینترنتی است، یک تارنمای اطلاع رسانی در مورد این راهپیمایی ایجاد کرد تا بدین ترتیب رسانه ها بتوانند در جریان اقدامات این گروه قرار گیرند. گروه همچنین از سایر ابزارهای تکنولوژیک مانند وبلاگ ها و گفتگوهای اینترنتی نیز برای گسترش پیام خود سود جست.
گرچه رشد این گروه از طریق رسانه ای جدید صورت گرفته بود، اما مورالس می دانست که رسانه های سنتی مانند روزنامه ها و تلویزیون، نقشی تاثیرگذار و حیاتی در انتقال اخبار به سایر مناطق کلمبیا و جامعه بین المللی خواهند داشت.
مورالس گفت: "برای رسانه ها بسیار جالب و شگفت انگیز بود که جوانانی بدون هیچگونه تجربه قبلی و منافع سیاسی، در حال عملی کردن این راهپیمایی اعتراض آمیزند. آنها حتی از این که کار از طریق Facebook و تکنولوژی نوین صورت می گرفت، بسیارشگفت زده تر می شدند."
اما مورالس و سایر سازمان دهندگان این راهپیمایی با وجود بهترین برنامه ریزی ها نیز تصوری از آنچه که باید انتظار آن را داشته باشند را نداشتند. مورالس گفت: "با فرارسیدن چهارم نوامبر ما هنوز اطمینانی از آنچه که قرار بود اتفاق بیفتد، نداشتیم. ما به هیچ وجه نمی توانستیم پیش بینی کنیم که این راهپیمایی در چه ابعادی خواهد بود."
در آن روز 12 میلیون نفر در بیش از 200 شهر در 40 کشور جهان در راهپیمایی اعتراض آمیز به فارک شرکت کردند. مورالس گفت: "این انسجام و یکپارچگی اعتراض کنندگان برای ما غیرقابل باور بود."
مورالس گفت که این تجربه از لحاظ جنبه اعتراض آمیز آن و همچنین سازماندهی آن، تجربه ای خارق العاده بود. او گفت: "این تجربه را نمی توان با کلمات توصیف کرد." او به عنوان مسئول سازماندهی راهپیمایی در شهر بارانکوییلا، فکر می کرد که باید جمعیتی 10.000 نفری را رهبری کند، اما مورالس تخمین می زند که در 4 فوریه در حدود 300.000 نفر در راهپیمایی این شهر شرکت کردند. مورالس گفت: "من واقعاً هیجان زده و دستپاچه شده و مجبور بودم پشت میکروفون فریاد بزنم."
او گفت: "ما می دانستیم که این راهپیمایی، هم از لحاظ سیاسی و هم از لحاظ عقیدتی شکستی بسیار بزرگ برای فارک به شمار می رود. آنها تا پیش از 4 فوریه فکر می کردند که تا حدی از حمایت های مردمی برخوردار هستند. ما با اعداد و ارقام ثابت کردیم که مردم کلمبیا از فارک حمایت نمی کنند."
این راهپیمایی ها سبب جدا شدن هزاران نفر از فارک شد. راهپیمایی دوم نیز در 20 ژوییه، روز استقلال کلمبیا، و به مناسبت آزادی تعداد بیشتری از گروگان های فارک، شامل اینگرید بتانکورت، کاندیدای سابق ریاست جمهوری، برگزار شد.
استفاده از شبکه های اجتماعی برای متوقف کردن خشونت
مورالس و نمایندگان 16 سازمان بین المللی دیگر که به از طریق اینترنت در زمینه مبارزه با خشونت و افراط گرایی فعالیت می کنند، از سوم تا پنجم دسامبر به منظور تبادل تجربیات خود در اجلاس اتحاد جنبش های جوانان در نیویورک سیتی شرکت خواهند کرد.
جارد کوهن، از اعضای تیم برنامه ریزی سیاست های وزیر خارجه، که مطالب متعددی در مورد جوانان و تکنولوژی نوشته است، در یک گفتگوی اینترنتی America.gov. گفت هدف از اجلاس اتحاد جنبش های جوانان، بررسی این موضوع است که چگونه گروه هایی مانند Un Millón Voces Contra las FARC توانسته اند به صورتی موفقیت آمیز از امکانات دنیای اینترنت به عنوان ابزاری بر علیه خشونت استفاده کنند. ( به گفتگو با یک مقام ایالات متحده در مورد اجلاس جنبش های جوانان مراجعه نمایید )
کوهن گفت: "رسانه های اینترنتی، سیار و دیجیتال می توانند ابزاری برای پیشبرد آزادی اجتماعات و آزادی بیان باشند. آنها زمینه های لازم برای جریان آزاد اطلاعات و تفکر انتقادی را فراهم کرده و این فرصت را برای افراد ایجاد می کنند تا با کسانی خارج از حیطه اطرافیان نزدیک خود آشنا شده و ارتباط برقرار کنند."
در این کنفرانس که در دانشکده حقوق دانشگاه کلمبیا برگزار می شود، نمایندگانی از بخش های خصوصی و دولتی آمریکا، شامل وزارت خارجه، دانشگاه کلمبیا، Facebook، Google، شبکه کابلی MTV، کمپانی AT&T، شرکت رسانه ای Howcast، و رسانه Access 360 شرکت خواهند کرد.
در پایان این کنفرانس، یک جزوه راهنمای اینترنتی برای استفاده سایر گروه هایی که می خواهند یک جنبش جوانان بر علیه خشونت با استفاده از اینترنت را ایجاد کنند، بر روی Howcast قرار خواهد گرفت.
جیمز ک. گلاسمن، معاون وزیر خارجه ایالات متحده در روابط و دیپلماسی عمومی، گفت: "ما می بینیم که جوانان در سرتاسر جهان در حال استفاده از اینترنت برای مقابله با خشونت به شیوه هایی نوین، با استفاده از شبکه های اجتماعی و تشکیل گروه های بزرگ برای بحث و گفتگو، و تبادل اطلاعات، هستند. ما فکر می کنیم که فن اوریی کنونی در راستای منافع ما عمل می کند، نه در راستای منافع افراط گرایان."
و همانگونه که اسکار مورالس و 12 میلیون نفر دیگر در ماه فوریه ثابت کردند، برخی اوقات فن آوری مورد استفاده برای انتقال پیام، قدرتمندترین ابزار نیست، بلکه این خود پیام است که قدرتمندترین ابزار محسوب می شود. مورالس گفت: "ما یک ارتش نیستیم، و از اسلحه استفاده نمی کنیم. ما صرفاً بازتابی از خواسته جامعه هستیم."
اطلاعات بیشتر در گروه Millón Voces Contra las FARC در Facebook
و تارنمای این سازمان در دسترس قراردارد.
