اکتشافات فضايی | گسترش مرزهای آگاهی انسان
-
تانگ
-
ابزارهای بیسیم
-
تلمبۀ قلب
-
تصویربرداری با طنین مغناطیسی
-
دیالیز
-
پمپ انسولین
-
فناوری تصفیۀ آب
-
اندامهای مصنوعی
-
پاکسازی مینهای زمینی
-
رآکتور زیستاری
-
درمان سرطان مغز
محصولات فضایی
-
تانگ
شرکت جنرال فودز محصول "تانگ" را در سال 1957 تولید کرد که از سال 1959 به این سو در قفسه های فروشگاهها حضور داشته است. در سال 1962، هنگامی که جان گلن، فضانورد طی ماموریتهای جمینی آزمایش غذا خوردن در مدار را انجام داد، تانگ به عنوان غذا انتخاب شد و به این ترتیب آگاهی در زمینۀ این نوشیدنی پودری افزایش یافت. (کرافت فودز و ناسا)
بازگشت به بالای صفحه -
ابزارهای بیسیم
فناوری دورۀ آپولو برانگیزندۀ توسعۀ ابزارهای بیسیم بود. در دهۀ 1960، ناسا از شرکت بلک اند دکر خواست که یک متۀ مخصوص برای آن تولید کند – مته ای که برای سوراخ کردن سطح سخت ماه به اندازۀ کافی قوی و در عین حال سبک، کوچک و متکی به با باتری خودش باشد. یک برنامۀ کامپیوتری که توسط بلک اند دکر طراحی شده بود فعالیتهای موتور این مته را تحلیل کرد و بهینه سازی کرد و به مهندسان اجازه داد که موتوری طراحی کنند که قدرتمند بود و در عین حال کمترین انرژی ممکن را از باتری می گرفت. بلک اند دکر به بهبود این فناوری ادامه داده است و اکنون محصولات قابل شارژش را در سراسر جهان به فروش می رساند. (مرکز پروازهای فضایی مارشال ناسا)
بازگشت به بالای صفحه -
قلب مصنوعی
یک ابزار کمکی بطن قلب (که در ابتدا تلمبۀ قلب ناسا/دی بیکی نامیده می شد) از یک قلب مصنوعی استفاده می کرد که تا حدودی بر پایۀ فناوری به کار رفته در تلمبه های سوخت شاتلهای فضایی ساخته شده است. این ایده با گفتگوهایی میان دکتر مایکل دی بیکی، جراح قلب دانشکدۀ پزشکی دانشگاه بیلور، و یکی از بیماران پیوند قلبش ، دیوید ساسیر مهندس ناسا، آغاز شد. ساسیر در مرکز فضایی جانسون ناسا کار می کرد و گفتگوهایی را میان دکتر دی بیکی و دیگر مهندسان ناسا ترتیب داد. نتیجه، تلمبه ای بود که با باتری کار می کرد و کمتر از 113 گرم وزن داشت.
بازگشت به بالای صفحه -
تصویربرداری با طنین مغناطیسی
یک فن شناس تصویربرداری با طنین مغناطیسی (MRI) در سال 2002 در کلینیک رادیولوژی ایندیانای جنوبی یک ملحفۀ پاکیزه و یک بالش را بر روی تخت MRI می گذارد. برنامۀ فضایی طی سالها به پیشرفت در MRI کمک کرده است و فناوری های ناسا در فن آوری های MRI به کار گرفته شده اند. در اواسط دهۀ 1960، آزمایشگاه پیشرانش جت باز ردازدیجیتال تصاویر را ابداع کرد تا بتواند تصاویر ماه را با کامپیوتربهبود بخشد. امروزه، پردازش دیجیتال تصاویر برای ایجادو بهبود عکسهای گرفته شده از اندامهای بدن در توموگرافی محوری کامپیوتری (اسکن CAT) و MRI به کار می رود.
بازگشت به بالای صفحه -
دیالیز
در سال 1998 ، بیماری در نبراسکا طی فرآیند چهار ساعتۀ دیالیزخود مشغول مطالعه است. دیالیز روشی برای خارج کردن ناخالصی ها و پسماندۀ خون درشرایطی است که کلیه ها قادر به انجام این کار نیستند. دیالیز در بیشتر موارد برای بیمارانی استفاده می شود که دچار نارسایی کلیه هستند ولی همچنین می توان از آن برای خارج کردن سریع مواد مخدر و یا سموم استفاده کرد. برخی از محصولات جانبی برنامۀ آپولو عبارتند از دستگاههای دیالیز و بازپروری فیزیکی برای بیماران قلبی.
بازگشت به بالای صفحه -
پمپ انسولین
یک دوندۀ استقامت در ویسکانسین که مبتلا به دیابت نوع 1 است هنگام دویدن یک پمپ انسولین را با خود حمل می کند. پمپهای قابل کارگذاری در داخل و خارج بدن که بر پایۀ یکی از طراحی های آزمایشگاه زیست شناسی فضاپیمای وایکینگ مریخ ساخته شده اند به افراد مبتلا به بیماری قند که به انسولین وابسته هستند کمک می کنند. این پمپهای رایانه ای می توانند انسولین را با سرعت از پیش تعیین شده ای وارد خون کنند و به این ترتیب امکان مهار دقیقتر سطح شکر خون را فراهم می سازند
بازگشت به بالای صفحه -
فناوری تصفیۀ آب
در سال 2005 و تنها چند ماه پس از اینکه یک زلزلۀ 9.1 ریشتری و سونامی منطقۀ اقیانوس هند را در هم کوبید و صدها هراز نفر را کشت و میلیونها نفر را بیخانمان کرد، ملوانان نیروی دریایی ایالات متحده که در بخشهای رآکتور و تعمیرات ناو یو.اس.اس آبراهام لینکلن خدمت می کنند گالنهای آب تصفیه شده را از یک شیر آب آشامیدنی در این منطقه پر می کنند. فناوری تصفیۀ آب که در فضاپیمای آپولو به کار گرفته شده بود در چندین کاربرد جانبی دیگر برای کشتن باکتری ها، ویروسها و جلبکها در سامانه های تامین آب محلی و برجهای خنک کننده به کار گرفته می شود. فیلترهای تعبیه شده بر روی شیرها می توانند میزان سرب موجود در آب را کاهش دهند.
بازگشت به بالای صفحه -
اندامهای مصنوعی
دان هبرت از شرکت بایو مدیکال اپلاینسز در حال کار برای تعمیر پای مصنوعی در کارگاهش در ورمونت است. مواد مورد استفده در اندامهای مصنوعی یکی از محصولات جانبی پزشکی حاصل از فناوری فضایی هستند. خمیری که در سال 1966 برای جذب ضربه و فراهم کردن محفاظت و راحتی بیشتر در صندلی های هواپیماهای ناسا طراحی شده است در این اندامهای مصنوعی به کار گرفته می شوند. اندامهای مصنوعی که از این ماده استفاده می کنند حالت طبیعی بافت بدن را دارند و می توانند به شکلهای مختلف ماهیچه ای ساخته شوند و می توان آنها را به رنگ دقیق پوست در آورد.
بازگشت به بالای صفحه -
پاکسازی مینهای زمینی
در سال 2004، هزاران مین طی یک انفجار مهار شدۀ مینهای انبار شده در دامنۀ کوهی در 20 کیلومتری شرق کابل در افغانستان منفجر می شوند. ناسا و بخش واحد پیشرانی و مهندسی تیوکول در یوتا راهی مطمئن برای منفجر کردن این مینا ابداع کرده اند. این ابزار از محرکهای چندبار مصرف سوخت جامد موتور موشک ناسا استفاده می کند که داخل یک شعله با حرارت بالا جاسازی شده اند. از این شعله برای سوزاندن و ایجاد سوراخی در بدنۀ مین و مشتعل کردن مواد منفجرۀ آن استفاده می شود. هنگامی که مواد منفجره کاملاً سوختند، مین خنثی شده است.
بازگشت به بالای صفحه -
رآکتور زیستاری
این ابزار مر بوز به درمان سرطان پروستات طی مطالعات رآکتور زیستی که با پشتیبانی ناسا در زمین انجام می شدند ساخته شد. سلولها به یک شبکۀ پلاستیکی که در بدن جذب می شود متصل می شوند و این کار رشد آنها را تسریع می کند. در سال 2002، طی ماموریت STS-107 و در آزمایش رآکتور زیستی که از جانب ناسا پشتیبانی می شد، سلولهای غدۀ پروستات کشت داده شدند. غضروف، مغز استخوان، ماهیچۀ قلب، ماهیچه های اسکلتی، سلولهای لوزالمعده، کبد و کلیه برخی از بافتهای معمولی هستند که پژوهشگران در رآکتورهای زیستاری کشت می دهند.
بازگشت به بالای صفحه -
درمان از طریق فتودینامیک
این فناوری ویژۀ روشنایی که برای پژوهش در زمیتۀ پرورش گیاهان برای مقاصد بازرگانی در سفینه های فضایی ابداع شده است، در جراحی موفقیت آمیز توسط جراحان برای درمان سرطان مغز در زمین مورد استفاده قرار گرفته است. این شیوۀ درمانی، استفاده از این درمان فتودینامیک نامیده می شود، مستلزم این است که جراح با استفاده از دیودهای ساطع کنندۀ نور (LED) که به اندازۀ سر سوزن هستند، پرتوهای موج بلند نور را به داروهای درمان کنندۀ سرطان که به نور حساس هستند بتاباند و آنها را فعال کند. نور لیزر برای این نوع جراحی مورد استفاده قرار گرفته است ولی نور LED همۀ بافتهای مجاور را روشن می کند به به نقاطی از غده می رسد که نور لیزر که داراری طول موج کوتاهتری است نمی تواند آنها را روشن کند.
بازگشت به بالای صفحه