ТРАФФИКИНГ
ПОДНЕВОЛЬНЫЙ ТРУД: ФАКТЫ
Handel ludźmi jest współczesną formą niewolnictwa. Ofiary tego procederu są wykorzystywane seksualnie lub werbowane do pracy siłą, na drodze oszustwa, albo pod przymusem. Ofiarami są zarówno dzieci, młodzież, jak i mężczyźni oraz kobiety.
Powiązany z nielegalnym handlem bronią, handel ludźmi jest obecnie drugą pod względem wielkości, po handlu narkotykami, przestępczą działalnością na świecie, a pierwszą, gdy chodzi o dynamikę rozwoju.
Ustawa o ochronie ofiar handlu żywym towarem z 2000 roku (TVPA) definiuje: „różne formy handlu ludźmi” takie jak:
- Handel seksem: nabór osób, ich przetrzymywanie, przewożenie lub zmuszanie do komercyjnych aktów nierządu , z użyciem siły, na drodze oszustwa lub pod przymusem, albo gdy osoby nakłaniane do udziału w tym procederze nie ukończyły 18 roku życia lub
- Handel ludźmi do pracy: nabór osób, ich przetrzymywanie, przewożenie lub wykorzystywanie do pracy lub świadczenia usług, w wyniku użycia siły, na drodze oszustwa lub pod przymusem, z zamiarem ich podporządkowania, uzależnienia finansowego, czy zniewolenia.
W przypadku obu form ofiara uczestnicy w procederze w wyniku użycia siły, na drodze oszustwa lub pod przymusem.
Ofiary handlu ludźmi
Jak podaje Departament Stanu USA, szacunkowo w ciągu roku od 800.000 do 900.000 ofiar jest przerzucanych przez granice na całym świecie, z czego 18.000 do 20.000 trafia do Stanów Zjednoczonych. Te szacunkowe dane obejmują zarówno kobiety, mężczyzn, jak i dzieci. Osoby te trafiają do USA głownie z Azji, Ameryki Środkowej i Południowej oraz z Europy Wschodniej. Wiele ofiar wysyłanych do Stanów Zjednoczonych nie zna i nie rozumie języka angielskiego. Są więc odizolowane, ponieważ nie mogą porozumieć się z pracownikami firm świadczących stosowne usługi, przedstawicielami organów kontroli przestrzegania prawa i innymi osobami, które mogłyby im pomóc.
Metody handlu ludźmi
Wiele ofiar jest zmuszanych do prostytucji lub pracy w erotycznym przemyśle rozrywkowym. Handel ludźmi może również polegać na zmuszaniu do pracy w charakterze pomocy domowej, robotników najemnych w rolnictwie lub w przedsiębiorstwach nastawionych na wyzysk siły roboczej. Do werbowania do tego procederu kobiet, mężczyzn i dzieci handlarze żywym towarem używają siły, stosują podstęp, albo wykorzystują przymus.
Stosowanie siły pociąga za sobą zadawanie gwałtu, bicie lub więzienie ofiar w celu ich podporządkowania. Przemoc fizyczna stosowana jest przede wszystkim w początkowej fazie represjonowania, określanej mianem „okresu przystosowawczego”, przede wszystkim by złamać opór ofiary i uzyskać nad nią kontrolę.
Oszustwo często polega na składaniu fałszywych ofert zatrudnienia. Na przykład kobiety lub dzieci odpowiadają na zamieszczone ogłoszenia o pracy za granicą w charakterze kelnerek, pomocy domowych lub tancerek, a po dotarciu do kraju przeznaczenia są zmuszane do prostytucji.
Przymus polega na stosowaniu ostrych gróźb lub ograniczeniu swobody fizycznej ofiar. To ukartowany plan lub schemat postępowania, mający na celu utwierdzenie ofiary w przekonaniu, że niespełnienie żądanego
czynu pociągnie za sobą poważne konsekwencje. Przymus może stanowić nadużycie lub grozić nadużyciem prawa.
Ofiary handlu żywym towarem często są uwikłane w różnego rodzaju zobowiązania finansowe, związane przykładowo z kosztami transportu do kraju docelowego. Handlarze nierzadko grożą ofiarom okaleczeniem lub śmiercią, albo szantażują je bezpieczeństwem rodzin, które pozostały w ojczystym kraju.
Ofiary często nie zdają sobie sprawy z tego, że narzucanie im przez handlarzy formy spłacenia długów jest niezgodne z prawem. W wielu przypadkach wpadają one w błędne koło długów, gdy oprócz pokrycia wstępnych kosztów związanych z przetransportowaniem do kraju docelowego muszą regulować rachunki za bieżące wydatki. Niektóre firmy zajmujące się handlem ludźmi stosują wobec ofiar kary za zbyt niskie dzienne kwoty z tytułu świadczonych usług lub „złe” zachowanie, które powodują dalsze powiększanie zadłużenia. Większość ofiar nigdy nie widzi zarabianych rzekomo pieniędzy, a nawet nie zna konkretnej kwoty swojego „długu”. Nawet jeśli ofiary czują, że takie uzależnienie wynikające z zaciągniętego długu jest niesprawiedliwe, trudno jest im znaleźć pomoc ze względu na bariery językowe, społeczne i fizyczne, która powstrzymuję je przed szukaniem wsparcia.
handel ludźmi - kontra - przemyt imigrantów |
|
|
|
Pomoc ofiarom handlarzy
Przed uchwaleniem ustawy o ochronie ofiar handlu ludźmi (TVPA) w październiku 2000 roku nie istniał żaden przepis prawny z tak wszechstronnym podejściem do zagadnienia, który chroniłby ofiary tego procederu i stanowiłby podstawę do wnoszenia oskarżeń wobec handlarzy. Ustawa reguluje różne aspekty walki z handlem żywym towarem, w tym zapobieganie, ochronę ofiar i ściganie przestępstw na drodze sądowej. Ma ona na celu zapobieganie przywożeniu ludzi z zagranicy, zwiększa skuteczność ścigania tego rodzaju przestępstw na terenie Stanów Zjednoczonych oraz chroni ofiary i zapewnia im państwową i stanową pomoc w konkretnych przypadkach. Ofiary, które nie są obywatelami Stanów Zjednoczonych mogą się ubiegać o specjalną wizę oraz o zasiłki i świadczenia w takim samym zakresie, jaki przysługuje uchodźcom. Ofiary będące obywatelami USA są już uprawnione do korzystania ze wspomnianej pomocy ze względu na posiadane obywatelstwo.
Jeśli uważasz, że zetknąłeś się z osobą, która padła ofiarą handlu żywym towarem, zadzwoń pod numer specjalnej infolinii 1.888.3737.888. Za jej pośrednictwem ustalisz, czy spotkana osoba jest rzeczywiście ofiarą handlu ludźmi i na jakie lokalnie dostępne środki może ona liczyć. Uzyskasz tu również wsparcie w zakresie koordynowania działań lokalnych organizacji opieki społecznej, mających na celu pomoc ofiarom, aby mogły one na nowo rozpocząć życie.
Więcej informacji na temat problematyki handlu ludźmi znajdziesz w witrynie www.acf.hhs.gov/trafficking.