جولیا ریچی، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
خرس قطبی و یا یخ های قطب شمال، آخرین قربانیان تغییرات جوی نیستند بلکه کمبود غذا، به دلیل پیامدهای منفی تغییرات جوی، تا سال ۲۱۰۰ جان نیمی از جمعیت جهان را در معرض خطر قرار می دهد.
امنیت غذا پدیده ای قدیمی است، اما نتایج یک پژوهش جدید شامل هشدارهایی است که گرمایش زمین تا سال ۲۱۰۰ بیش از نیمی از جمعیت جهان را با کمبود مواد غذایی روبرو خواهد کرد.
«پژوهش بنیاد علوم ملی» شدت و وخامت سرعت گرمایش زمین و تاثیر آن بر امنیت غذا را مورد ارزیابی قرار داده است.
پژوهشگران این تحقیق با استفاده از مشاهده مستقیم و الگوهای جوی دریافته اند احتمال این که تا سال ۲۱۰۰ پایین ترین دما در طی فصل برداشت در مناطق استوایی و نیمه استوایی بیشتر از سایر دماهای ثبت شده در تاریخ حرارت زمین باشد، نود درصد است.
الگوهای جوی موجود حاکی از آن است که مناطقی همچون بخش های جنوبی ایالات متحده، شمال آرژانتین، شمال هند، جنوب استرالیا و سراسر قاره آفریقا تحت تاثیر تغییرات جوی و گرمایش زمین قرار خواهند گرفت.
مناطقی در طول کمربند استوایی از فقیرترین جمعیت های جغرافیای جهانند که در ضمن با سریع ترین روند رشد جمعیت روبرو هستند.
دیوید باتیستی، استاد دانشگاه واشنگتن و یکی از نویسندگان این پژوهش می گوید احتمال گسترش همه جانبه معضل امنیت غدا بسیار زیاد است.
وی می گوید:« نگاهی به موج گرمای مرگبار سال ۲۰۰۳ در فرانسه حاکی از آن است که الگوهای جوی تبدیل چنین افزایش دمایی به یک پدیده استاندارد بدل خواهند شد. در مناطق عرض جغرافیایی، ۱۰۰ سال دیگر و تا پایان قرن جاری، سال هایی همچون سال ۲۰۰۳ که دمای هوا به طور بی سابقه ای افزایش می یابند عادی به نظر خواهد رسید. سال هایی که در گذشته در مناطق استوایی به شدت گرم و گاه به طور بی سابقه ای گرم قلمداد می شدند، طی سال های آتی در مقایسه با افزایش دمای جو در آینده بسیارخنک به نظر خواهند آمد.»
به نظر می رسد نتایج پژوهش جدید با تحقیق اخیر برنامه «حق دسترسی به غذا»، نهاد وابسته به سازمان ملل همخوانی دارد.
این تحقیق نسبت به پیامدهای تغییرات جوی که از کنون تا سال ۲۰۸۰ میلادی به کاهش ۸ درصدی تولید غذا منجر می شود، هشدار داده بود.
اما باتیستی می گوید:« این ارقام شامل همه محصولات از جمله نیشکر خواهد بود که در گرما بهتر رشد می کنند. الگوهای جوی از کاهش کلی ، احتمالا" تا ۳۰ درصدی محصولات عمده ای همچون برنج، گندم و سویا حکایت می کنند. به منظور تخفیف پیامدهای چنین مشکلی، میزان تولید اکسید کربن باید به طور جدی کاهش یابد.»
وی می افزاید :« منظور ما این است که اگر تولید دی اکسید کربن متوقف نشود و به طور جدی، بلافاصله و از هم اکنون کاهش نیابد، پیامدهای منفی آن گریبان جمعیت جهان را خواهد گرفت. وضعیت کنونی و تاثیرات آن در برهه کنونی در حدی است که یک میلیارد انسان در معرض خطر جدی قرار دارند، افرادی که زندگی شان به درآمد حاصل از کشاورزی و غذا به طور کامل وابسته است و جمعیت هایی دارند که به سرعت در حال افزایش و دو برابر شدن هستند. پس گزینه موجود چیست؟»
وی می گوید:« احتمال وجود سرمایه گذاری و فراهم آوردن فن آوری لازم برای کمک به کشورهایی که از تغییرات جوی و گرمایش زمین آسیب خواهند دید و واقعیت های کشاورزی در حال تغییر بسیار بعید به نظر می رسد.»
ايميل
چاپ
