Antisemitism | Voices on Antisemitism

KATHRIN MEYER:
There's a strong desire in quite big segments of German society that would like to draw a line now and say, "Ok now let's look forward and not look backward anymore."

And I have to say that dealing with human rights violations today and also looking at what's going on in this world, I think that we should not forget. And we definitely have to keep the memory alive and I think that is a German responsibility to do.

DANIEL GREENE:
In 2004, the Organization for Security and Cooperation in Europe, or OSCE, hired Kathrin Meyer to be its adviser on antisemitism. While she was at the OSCE, Meyer worked to increase awareness about antisemitism by creating educational programs for students and by promoting Holocaust remembrance. Today, Meyer is executive secretary of the Task Force for International Cooperation on Holocaust Education.

Welcome to Voices on Antisemitism, a free podcast series of the United States Holocaust Memorial Museum made possible by generous support from the Oliver and Elizabeth Stanton Foundation. I'm Daniel Greene. Every other week, we invite a guest to reflect about the many ways that antisemitism and hatred influence our world today. From Washington DC, during her recent visit to the Holocaust Memorial Museum, here's Kathrin Meyer.

KATHRIN MEYER:
The OSCE is the Organization for Security and Cooperation in Europe. And the participating states committed themselves to combat antisemitism because they admitted that antisemitism poses a threat to democracy, civilization, and the security in the region.

If minority rights are not being protected, and if people are being attacked on the street, in their community centers, in their schools on the basis of religious, ethnic, cultural hatred or prejudice, that is a security issue, because these patterns spread.

I mean, if you look at our latest hate crime report about the year 2006, there are many schools in several countries where students were really under attack by their fellow students and had to be protected either by the police, or they changed their school.

And we also see for example that to call someone "Jude"—so "Jew"—that's a very popular swear word in Germany.

And it is also connected I guess to these kind of swear words being used in sports. So it's a classic in many European countries that the referee, for example, is called "Jew" if he makes a decision that is not liked. So racism, antisemitism, especially in the field of football in Europe, is a really big problem.

They have even in Germany a famous song about building a subway directly to Auschwitz for the fans of the other team. And thousands, thousands and thousands of people sing this song.

And this phenomenon is one of the things why some teachers in some European countries do not want to teach about the Holocaust anymore because they do not want to have these kind of comments in the classroom and they don't know how to address it and what to do. But at one point we have to break the circle.

I grew up in Germany in a small town very close to the concentration camp of Bergen Belsen, and when I went to school in the 1970s and 1980s it was already mandatory for schools to visit the site and Holocaust education was part of my curricula. And I think it became a very strong part of my identity that this is the history of my ancestors and I just felt the need to do something about it.

And as a youngster, when I was 15, 16, 17, traveling Europe, I was always ashamed saying that I'm German. But ever since I'm in this field, I have the feeling that I face our past. And that if you face your fear and you deal with it, you can overcome it. And I think this is healthy for a society to face even though the worst parts of the past and to deal with that.

DANIEL GREENE:
Voices on Antisemitism is a free podcast series of the United States Holocaust Memorial Museum. Join us every other week to hear a new perspective on the continuing threat of antisemitism in our world today. To contribute your thoughts to our series, please call 888-70USHMM, or visit our Web site at www.ushmm.org. At that site, you can also listen to Voices on Genocide Prevention, a podcast series on contemporary genocide.

22 مايو 2008
كاثرين ماير

مستشارة شؤون اللاسامية سابقا, منظمة الأمن والتعاون الأوروبي.

بوصفها كمستشارة في شؤون اللاسامية, كاثرين ماير تحاول أن تعزز الوعي في قلوب الطلاب وتقوم ببرامج تعليمية وتذكارية حول الإبادة الجماعية.

كاثرين ماير:
هناك رغبة كبيرة عند الشعب الألماني الذي يرغب في نهاية الماضي والنظر إلى الأمام.

أعتقد أن يجب علينا معالجة انتهاك حقوق الإنسان اليوم وأن نفهم ما يجري في العالم, أعتقد ألا يجب علينا أن ننسى. يجب علينا أن نحيي الذكريات, هذا الشيء من مسؤولية الشعب الألماني.

دانيل جرين:
سنة 2004 عينت كاثررين ماير مستشارة لشؤون اللاسامية من قبل منظمة الأمن والتعاون الأوروبي. حاولت ماير أن تعزز الوعي في قلوب الطلاب وتقوم ببرامج تعليمية وتذكارية حول الإبادة الجماعية. اليوم ماير مديرة قوات التعاون الدولي من أجل التعليم عن الإبادة الجماعية.

مرحباً بكم بأصوات حول معاداة السامية, سلسلات بودكاست لمتحف ذكرى الهولوكوست بالولايات المتحدة أمكنتها مؤسسة أولفر وألزابيت ستانتون. أنا دانيل جرين. نقوم كل أسبوع باستدعاء ضيف لنلفت النظر للطرق العديدة التي تؤثر على عالمنا اليوم من معاداة السامية والكره. أقدم لكم كاثرين ماير خلال زيارتها الأخيرة لمتحف ذكرى الهولوكوست بواشنطن.

كاثرين ماير:
إن قادة البلدان المشاركين في منظمة الأمن والتعاون الأوروبي تعهدوا بمحاربة اللاسامية لأنهم إعترفوا أن اللاسامية تمثل خطرا كبيرا للديمقراطية والحضارة وأمن الدول.

إذ لن نحمي حقوق الأقليات وإذ اضطهد الناس في الطرقات ومراكزهم الثقافية والمدارس على أساس أن لهم أديان أو تقاليد مختلفة بسبب الأفكار المسبقة, فهذه مسألة أمنية لأن هذه الأشياء تنتشر.

إذا ألقيت نظرة في تقرير 2006 السنوي حول الجرائم الأخيرة فستتطلع على مدارس في دول مختلفة حيث اضطهد الكثير من الطلاب من قبل طلاب آخرين وتمت حمايتهم من قبل الشرطة أو أجبروا على المغادرة إلى مدرسة أخرى.

وتسمية شخصا آخر بيهودي, فهذه إهانة مشهورة في ألمانيا.

وهذه الإهانات موجودة أيضا في الرياضة. ففي العديد من الدول الأوروبية تتم تسمية الحكم يهودي إذا أخذ قرارا لا يعجب اللاعبين. فالعنصرية واللاسامية خاصة في مجال كرة القدة هي مشكلة جادة.

وتوجد أيضا أغنية مشهورة في ألمانيا حول صنع قطارا لأنصار الفريق الآخر متجها محو أوشفيتز. والآلاف من الناس يتغنون بهذه الأغنية.

إن هذه الظاهرة هي مسؤولة عن عجز بعض المعلمين في أوروبا الذين لا يرغبون في أن يدرسوا موضوع الإبادة الجماعية في المدارس لأنهم لا يريدون سمع تلك التعليقات ولا يعرفون كيف يمنعونها ويوقفونها. ولكن يجب علينها أن نكسر هذه الحلقة المفرغة.

نشأت في قرية صغيرة في ألمانيا قرب محتشد الإعتقال السابق ببرغن بلزن. وعندما كنت أحضر المدرسة في السبعينات والثمانيات فكان يجب علينا أن نقرأ ونتعلم عن الإبادة الجماعية. فأصبح هذا جزءا قوية من هويتي. فهذا من تاريخ أسلافي فشهرت بفعل شيء.

عندما كنت أبلغ من العمر 15 و16 و17 سنة سافرت إلى دول أوروبا, فكنت أشعر بالخجل عندما أقول أنني ألمانية. ولكن منذ أعمل في ذلك المجال أعلم أن يجب علي أن أواجه الماضي. وإذا واجهت خوفك فباستطاعتك أن تتغلب عنه. أضن أنه من السليم لكل مجتمع أن يواجه أسوأ الأحداث في التاريخ.

22 مه 2008
کاترین مایر

مشاور سابق در مسائل یهودستیزی در سازمان امنیت و همکاری در اروپا

کاترین مایر به عنوان مشاور در مسائل یهودستیزی در سازمان امنیت و همکاری در اروپا می کوشید تا از طریق برنامه های آموزشی برای دانش آموزان و ترغیب به زنده نگاه داشتن یاد هولوکاست موجب افزایش آگاهی در این مورد بشود.

کاترین مایر:
در بخش های بسیاری از جامعه آلمان تمایل شدیدی نسبت به این است که میان گذشته و حال خطی بکشند و بگویند: "بسیارخُب، حالا بهتر است به آینده بنگریم و دیگر به گذشته کاری نداشته باشیم."

و باید بگویم که به گمان من با توجه به نقض حقوق بشر در حال حاضر و آنچه در دنیای امروز می گذرد، نباید گذشته را از خاطر ببریم. بی هیچ شک و تردیدی باید یاد هولوکاست را زنده نگاه داریم و از نظر من، این مسئولیت بر عهده آلمانی هاست.

دنیل گرین:
در سال 2004، سازمان امنیت و همکاری در اروپا کاترین مایر را به عنوان مشاور در مسائل یهودستیزی استخدام کرد. او در زمان فعالیت در آن سازمان کوشید تا از طریق برنامه های آموزشی برای دانش آموزان و ترغیب به زنده نگاه داشتن یاد هولوکاست موجب افزایش آگاهی در این مورد بشود. اکنون، مایر دبیر اجرایی "گروه ضربت همکاری بین المللی در خصوص آموزش هولوکاست" است.

به دیدگاه هایی در باره یهودستیزی، مجموعه پادکست رایگان متعلق به موزه یادبود هولوکاست در ایالات متحده- که مدیون حمایت سخاوتمندانه نهاد الیور و الیزابت استانتن است- خوش آمدید. من دنیل گرین هستم. ما یک هفته در میان مهمانی را دعوت می کنیم تا در باره شیوه های متعددی که از طریق آن یهودستیزی و تنفر بر جهان امروز تأثیر می گذارد، نظرات خود را بیان کند. کاترین مایر طی دیدار اخیر خود از موزه یادبود هولوکاست در واشینگتن دی سی در برنامه ما شرکت کرده است.

کاترین مایر:
سازمانی که من در آن کار می کنم در زمینه امنیت و همکاری در اروپا فعال است و کشورهایی که با آن همکاری می کنند متعهد به مبارزه با یهودستیزی هستند، زیرا پذیرفته اند که یهودستیزی تهدیدی علیه دموکراسی، تمدن و امنیت در منطقه است.

حمایت نکردن از حقوق اقلیت ها و حمله به مردم در خیابان ها، مراکز تجمع و مدارس به دلیل نفرت یا تعصب مذهبی، نژادی و فرهنگی یک مسئله امنیتی است، چرا که چنین الگوهایی رواج خواهند یافت.

منظورم این است که اگر نگاهی به آخرین گزارش های موجود در باره جنایات ناشی از نفرت در سال 2006 بیندازید، می بینید که دانش آموزان بسیاری در چندین کشورعملاً مورد حمله همکلاسی های خود قرار گرفته و مجبور شده اند که یا تحت حمایت پلیس قرار بگیرند و یا مدرسه خود را تغییر دهند.

مثلاً می بینیم که در آلمان یکی از دشنام های متداول این است که کسی را "یهودی" بنامیم.

و به گمانم چنین دشنام هایی در دنیای ورزش هم استفاده می شود. در کشورهای اروپایی مرسوم شده است که اگر داوری تصمیمی بگیرد که خوشایند عده ای نباشد او را "یهودی" می نامند. بنابراین، نژادپرستی و یهودستیزی- بویژه در فوتبال اروپا- مشکل بزرگی محسوب می شود.
در آلمان حتی ترانه ای معروف در باره ساختن یک مترو که مستقیماً به آشویتس می رود برای طرفداران تیم های حریف سروده شده است. و هزاران هزار نفر این ترانه را می خوانند.

و به همین خاطر، معلمان در بعضی از کشورهای اروپایی دیگر تمایلی به تدریس در باره هولوکاست ندارند، زیرا نمی خواهند چنین نظراتی در کلاس گفته شود و نمی دانند چگونه به این مسئله بپردازند و چه بکنند. اما سرانجام زمانی باید این روند را تغییر داد.

من در شهری کوچک در آلمان بزرگ شدم که بسیار نزدیک به اردوگاه کار اجباری برگن- بلزن بود و هنگامی که در دهه 1970 و 1980 به مدرسه می رفتم، بازدید از آن محل الزامی بود و آموزش در خصوص هولوکاست قسمتی از برنامه درسی من بود. همان وقت بود که هولوکاست به عنوان تاریخ اجدادم، بخشی بسیار بارز و پررنگ از هویت من شد، و این نیاز در من شکل گرفت که باید کاری در این باره انجام دهم.

زمانی که جوانی 15، 16، 17 ساله بودم و در اروپا سفر می کردم، همیشه از گفتن اینکه آلمانی هستم شرم داشتم. اما از وقتی که مشغول به فعالیت در این حوزه شده ام، احساس می کنم که می توانم با گذشته مان مواجه شوم. احساس می کنم که اگر با ترس خود مواجه شویم و با آن کنار بیاییم، می توانیم بر آن غلبه کنیم. به گمان من، جامعه ای سلامت است که حتی با بدترین بخش های گذشته روبرو شود و با آن کنار بیاید.