ایرانیها در مجموع (و شاید خیلی قومهای دیگر) و بطور مشخص ایرانیهای پراکنده در جهان یا ایرانیان جهانی شده ( ایرانی های آمریکائی ، ایرانی های انگلیسی، ایرانی های آلمانی، ایرانی های ۰۰۰۰) بعد از یک دوره حدوداً سی ساله که جای پایشان را در اجتماعات میزبان که امروز اجتماع خودشان شده محکم کنند، اینک مانده اند در جستجوی آنکه جایگاه واقعیشان در این جوامع و در مجموع در جامعه جهانی کجاست؟

من و تو معمولاً در فاصله دو نقطه افراط که پایه در تعصب، خشم، احساسات، ترس و احتیاط و خود فریفتگی دارد از این سو به آن سو متمایل میشویم که دو نقطه خود بزرگ بینی و خود کوچک بینی ماست. و این دو نقطه خود بزرگ بینی و خود کوچک بینی معمولاً بجای مایه گرفتن از اطلاعات و دانسته ها، حاصل احساسات افراطی و ذهنیت های تلقین شده است.

اما من و تو هم مثل همه عناصر سازنده این طبیعت قاعدتاً باید داری وزن مخصوص یا Specific gravity باشیم که مختص و منحصر بخودمان باشد و جایگاه ما را در جامعه ای که هستیم و جامعه جهانی معین کند، همان که ظاهراً از آن آنچنان آگاه نیستیم. حالا این وزن مخصوص یک آدم که حاصل خصوصیات فیزیکی، وضعیت مادی، پیشینه خانوادگی، سن و سال، شغل، تحصیلات، داشتن ارتباطات موثر، تخصص ها و غیره و غیره اوست و جای او را در جامعه معین میکند، در کل جامعه و برای یک قوم هم باید به همین صورت عمل کند.

اما وزن مخصوص یا Specific gravity باید در شرائط ایده آل معین شود همچنان که در مورد یک "عنصر" باید در آبی با حرارت چهار درجه سانتیگراد و در فشار یک اتمسفر معین شود در جامعه نیز باید در یک حالت غیر متلاطم اجتماعی و ذهنی و آسوده و ایده آل تعیین شود نه با گمانه زنی و حدسیات. چون من و تو بسته به آن که در یک روز بخصوص دچار چه حالت روحی باشیم، جذب یکی از دو قطب افراط خود بزرگ بینی و خود کوچک بینی شده ایم. مثلاً اگر امروز تیم فوتبال ایران تیم پرتغال را اتفاقی شکست دهد از شادی و غرور جذب نقطه خود بزرگ بینی و اگر از قطر بخورد از خشم و یاس بسوی خود کوچک بینی کشیده میشویم.

قدم اول و اصلی برای رهائی از سر در گمی کنونی افزودن بر دانسته های ناقص مان از خود باید باشد و ارزیابی غیر متعصبانه ای از ضعف ها و قوت هایمان از راه آگاهی دادنمان از یکدیگر به یکدیگر است.