گروهبان دوم کول آبرنتی و سرگرد پیتر کلت، در حال بازی با کودکان عراقی در روستای قیده از استان کرکوک در شمال شرقی عراق. سربازان در ١٣ آگوست با رهبران روستا ملاقات کرده و با آنها در مورد توسعه‌های کنونی و پروژه‌های خدمات شهری که می‌تواند به نفع منطقه باشد، به گفتگو نشستند.

کرکوک (١٩ آگوست ٢٠٠٨) – در درۀ ریشاد که در جنوب استان کرکوک قرار دارد، روستای دور افتادۀ قیده واقع شده که از نزدیک‌ترین بزرگراه، و حتی نزدیک‌ترین شهر یا منطقۀ قابل توجه چندین مایل فاصله دارد.

ساکنان این روستا که پیش از این به انزوا عادت داشتند، از وارد شدن سربازان لشگر دهم کوهستانی در ماه فوریه به جامعۀ خود شگفت زده شدند. شهروندان قیده، زمانی که شنیدند آنها عملیاتی را در منطقه برگزار خواهند کرد و در دو ماه آینده در آنجا ساکن شده و با ساکنان آن کار خواهند کرد، بیشتر متعجب شدند.

با استقرار در ساختمان یک مدرسه و کنترل امور از آنجا، سربازان چند هفتۀ بعد را صرف ملاقات با روستاییان، ارائۀ کمک‌های بشردوستانه به آنها، بازسازی زیرساخت‌ها، و برنامه‌ریزی پروژه‌های خدمات شهری آینده کردند.

آن ماموریت به پایان رسید و سربازان به پایگاه‌های خود بازگشتند. اما در ٢٠ آگوست، به همراه اعضای گردان ٤٤٣ امور شهری بازگشتند تا پیشرفت‌های بعدی را انجام دهند و برای کارها برنامه‌ریزی کنند.

سروان گرگوری هاتلینگ، فرماندۀ گروهان دی از هنگ پیاده‌نظام ٢٢-٢ گفت: «مردم این روستا در طی چند سال گذشته درمورد نیروهای ائتلاف بسیار محافظه‌کار شده‌اند، زیرا آنها شاهد آمد و رفت واحدها، و وعده و وعیدهایی بوده‌اند که هیچ‌گاه برآورده نشده‌ است. ما می‌خواستیم این اطمینان را به آنها بدهیم که با دیگران فرق داریم و برای اثبات اظهاراتمان مدتی در میان اجتماع فقیر آنها زندگی کرده و برای مدتی کوتاه، شکلی از زندگی را تجربه کردیم که آنها همیشه دچار آنند.»

اجتماع آنها، دوستان خود را هنگام بازگشت با آغوش باز مورد استقال قرار دادند، و از مشاهدۀ اینکه سربازان به عهد خود وفا کردند، خوشنود شدند.

رهبران این دو واحد به همراه نیروهای خود، چندین ساعت را در خانۀ کدخدای روستا گذرانده و در مورد موقعیت جاری منطقه و پروژه‌های آینده گفتگو کردند. در این میان سربازان دیگر در بیرون، به صحبت و بازی با کودکان مشغول بودند.

یکی از موضوعات کلیدی مورد بحث طرح انتقال کامل قدرت، با توجه به زیرساخت عراق و پروژه‌های برنامه‌ریزی شده بود.

سرگرد پیتر کلت، فرماندۀ گردان ٤٤٣ اظهار داشت: «یکی از اهداف اصلی در این موقعیت، انتقال کنترل تمام توسعه‌های آینده به مردم عراق است. ما می‌خواهیم که عراقی‌ها هر چه سریعتر با استفاده از سرمایه‌های عراقی و نیروهای کار عراقی، مسئولیت پروژه‌ها را در عراق بپذیرند. این کار موجب ثبات بیشتر کشور شده و به نیروهای ما اجازه می‌دهد تا بتوانند این کشور را ترک کنند.»

تا کمی پیش دولت آمریکا برای پیشبرد تمام پروژه‌ها از دلار آمریکایی استفاده می‌کرد. و در این پروژه‌ها نیروهای ائتلاف رهبری را بر عهده داشته و نیروهای امنیتی عراق از آنها پیروی می‌کردند. اما اکنون به طور کامل تمرکز منتقل شده و مردم عراق مسئولیت تمام پروژه‌های آینده را بر عهده دارند، و نیروهای ائتلاف در پس زمینه حضور داشته و تنها در صورت نیاز مساعدت می‌نمایند.

روابطی مانند آنچه در قیده میان نظامیان آمریکایی و روستاییان ایجاد شده است، در همه جای کشور در حال ظهور است و دلالت بر تغییراتی دارد که از ابتدای شروع عملیات در این کشور، جهان انتظار مشاهدۀ آن را داشت.

چنین تغییراتی به طور فزاینده در کرکوک، که بنا به گزارش‌های نظامی نیروهای ائتلاف شاهد کاهش ٦٧ درصدی حملات در آن و بهبود اوضاع امنیتی بوده‌اند، قابل مشاهده است.

گروهبان سوم کادی لانسترام از هنگ پیاده‌نظام ٢٢-٢ گفت: «مهم نیست که چقدر عملیات‌های ما کوچک یا بزرگ هستند؛ ما هنوز مصمم هستیم تا به مردم عراق کمک کنیم که زندگی جدیدی را آغاز نمایند. بر خلاف رویا‌پردازی‌ها، نمی‌توان ذهن همۀ افراد را عوض کرد، اما هر جز کوچکی می‌تواند مفید واقع شود. هر حرکت جدیدی که تغییری را ایجاد کند، گامی به سوی تغییرات پایدار است.»

احساسات لانسترام در سربازان وی نیز منعکس شده‌ و آنها شاهد تغییراتی هستند که دیگر افراد جهان نمی‌توانند آنها را مشاهده کنند.

هاتلینگ گفت: «هنگامی که من با دوستان و خانوادۀ خود در آمریکا صحبت می‌کنم، آنها دوست دارند بدانند که اوضاع اینجا دقیقاٌ به چه صورتی است و آیا ما حقیقتاً در حال تغییر آن هستیم؟ هر بار، من در مورد تغییراتی با آنها صحبت کرده‌ام که پیش از این شاهد آن نبوده‌اند. عملیات جنگی و درگیری‌های نظامی از مدت‌ها پیش از دستور کار حذف شده‌اند. اکنون تمرکز ما به بازگرداندن اوضاع به حالت عادی، و زندگی، کار، و تعامل با مردم عراق معطوف شده‌ است. همه روزه در اینجا تغییرات مثبتی صورت می‌گیرد. ممکن است آنها بزرگ و درخشان نباشند، اما موجب ایجاد پیشرفت‌های ماندگاری هستند که تا کنون موجب پیروزی مردم عراق در محدودۀ خود شده‌اند.»